Pierogi to pierogi z nadzieniem pochodzenia środkowoeuropejskiego. Wykonane przez zawijanie ciasta przaśnego wokół pikantnego lub słodkiego nadzienia i gotowanie we wrzącej wodzie. Pierogi, które składają się z ciasta makaronowego i muszą być gotowane we wrzącej wodzie, kojarzą się z kuchnią Europy Środkowej i Wschodniej, gdzie uważane są za dania narodowe. Ich wariant varenyky jest popularny w kuchni ukraińskiej i rosyjskiej. Pierogi są popularne w kuchni zachodniosłowiańskiej (polska, słowacka i czeska), węgierskiej, wschodniosłowiańskiej (białoruskiej i zachodniej ukraińskiej), niektórych bałtyckich (łotewska i litewska) oraz w innych środkowo-wschodnioeuropejskich, gdzie znane są pod lokalnymi nazwami.

Typowe nadzienia to ziemniaki, kapusta kiszona, mięso mielone, ser i owoce. Pierogi można podawać z polewą taką jak roztopione masło, kwaśna śmietana lub smażona cebula lub kombinacją tych składników.

Pochodzenie pierogów jest kwestionowane. Niektóre legendy mówią, że pierogi przybyły z Chin przez Włochy z wypraw Marco Polo. Inni twierdzą, że pierogi zostały przywiezione do Polski przez św. Jacka Polski, który przywiózł je z Kijowa (centrum Rusi Kijowskiej, dzisiejszej stolicy Ukrainy). 13 lipca 1238 r. Święty Jacek odwiedził Kočielec, a podczas jego wizyty burza zniszczyła wszystkie plony; Hiacynt kazał wszystkim się modlić i następnego dnia zbiory wzrosły. Na znak wdzięczności ludzie robili pierogi z tych upraw dla Świętego Jacka. Inna legenda głosi, że Święty Hiacynt karmił ludzi pierogami podczas głodu spowodowanego najazdem Tatarów w 1241 r. Jeszcze inna legenda głosi, że pierogi zostały przywiezione przez Tatarów na Zachód z dawnego Cesarstwa Rosyjskiego. w XIII wieku pierogi po raz pierwszy pojawiły się na ziemiach polskich. Żadna z tych legend nie jest poparta etymologicznym pochodzeniem korzenia pir? - od prasłowiańskiego określenia „uczta”. Chociaż pochodzenie pierogów jest często przedmiotem debaty, dokładne pochodzenie potrawy jest nieznane i nieweryfikowalne. Prawdopodobnie pochodzi z Europy Środkowej lub Wschodniej i był spożywany w tych regionach na długo przed zaistnieniem któregokolwiek z obecnych narodów politycznych. Dziś jest to duża część wielu kultur Europy Środkowej i Wschodniej.