Makaronik lub makaron francuski to słodki wyrób na bazie beza, wykonany z białka jaja, cukru pudru, cukru pudru, proszku migdałowego lub mielonego migdału i barwnika spożywczego. Istnieją pewne różnice w używaniu terminu makaronik lub makaronik, a powiązany makaronik kokosowy jest często mylony z makaronem. W języku angielskim niektórzy piekarze przyjęli francuską pisownię makaronu dla produktu opartego na bezie, aby odróżnić te dwa produkty. W artykule Slate na ten temat, profesor lingwistyki i informatyki ze Stanford, Daniel Jurafsky, opisuje, w jaki sposób obie słodycze mają wspólną historię, również wspólną z makaronem (włoskie makarony). Prof. Jurafsky zauważa, że ​​francuskie słowa kończące się na „-on”, które zostały zapożyczone z języka angielskiego w XVI i XVII wieku, są zwykle zapisywane jako „-oon” (na przykład: balon, rysunek, pluton). W Wielkiej Brytanii wiele piekarni nadal używa terminu „makaronik”.

Typowy makaronik podawany jest z nadzieniem z ganache, maślanki lub dżemu umieszczonymi między dwoma takimi ciasteczkami, podobnie jak ciastko kanapkowe. Wyrób charakteryzuje się gładkim, kwadratowym wierzchołkiem, falowanym obwodem - określanym jako „korona” lub „stopa” (lub „kołek”) - oraz płaską podstawą. Jest lekko wilgotny i łatwo rozpływa się w ustach. Makaroniki można znaleźć w szerokiej gamie smaków, od tradycyjnych (malina, czekolada) po niezwykłe (foie gras, matcha).

Makaroniki są produkowane w klasztorach weneckich od VIII wieku naszej ery.W okresie renesansu robili je włoscy cukiernicy francuskiej królowej Katarzyny Medycejskiej, kiedy przywiozła je ze sobą do Francji w 1533 roku, poślubiając Henryka II Francji. Według Larousse Gastronomique macaron powstał w 1791 roku w klasztorze niedaleko Cormery. W 1792 r. Makaroniki zaczęły zyskiwać sławę, gdy dwie zakonnice karmelitanki, szukając azylu w Nancy podczas rewolucji francuskiej, upiekły i sprzedały ciasteczka makaronikowe, aby zapłacić za mieszkanie. Te zakonnice stały się znane jako „Siostry Macaron”. Na tych wczesnych etapach makaroniki podawano bez specjalnych aromatów i nadzień.

Dopiero w latach trzydziestych XX wieku makaroniki zaczęto podawać po dwa z dodatkiem dżemów, likierów i przypraw. Dzisiaj makaronik, składający się z dwóch krążków bez migdałów, wypełnionych warstwą nadzienia z kremu, dżemu lub ganache, pierwotnie nosił nazwę „Gerbet” lub „Paris macaron”. Pierre Desfontaines, z francuskiej pizzerie Ladur? E, był czasami uznawany za twórcę na początku XX wieku, ale inny piekarz, Claude Gerbet, również twierdzi, że wynalazł go. Francuskie piekarnie z makaronem stały się modne w Ameryce Północnej w 2010 roku.

Istnieją dwie główne metody wykonania makaronika - metoda „francuska” i metoda „włoska”. Różnica między nimi polega na sposobie wykonania beza.

W metodzie francuskiej białka jaj ubijane są do momentu powstania sztywnej bezy. Stamtąd przesiane, zmielone migdały i cukier puder są powoli zwijane, aż do uzyskania pożądanej konsystencji. Ten proces wydmuchiwania powietrza i zwijania nazywa się macaronage.

Metoda włoska polega na ubijaniu białek z gorącym syropem cukrowym w celu utworzenia bezy. Przesiane migdały i cukier puder są również mieszane z surowymi białkami jaj, aby utworzyć pastę. Beza i pasta migdałowa są mieszane ze sobą, aby uformować mieszaninę makaroników. Ta metoda jest często uważana za bardziej solidną konstrukcyjnie, ale także słodszą, a także wymaga termometru cukierkowego do syropu cukrowego.

Bezę włoską lub francuską można łączyć ze zmielonymi migdałami.

Makaron powstaje przez połączenie cukru pudru i zmielonych migdałów w drobną mieszankę. W osobnej misce białka ubijane są do konsystencji bezy. Te dwa elementy są następnie składane razem do uzyskania konsystencji „pianki do golenia”, a następnie układane w rurkę, pozostawiane do uformowania skórki i pieczone. Czasami dodaje się wypełnienie.

W Paryżu sieć cukierni Ladure znana jest ze swoich makaroników od około 150 lat.

W Portugalii, Australii, Francji i Belgii McDonald's sprzedaje makaroniki w swoich McDonald's (czasami wykorzystując reklamy, które porównują kształt makaronika do hamburgera). Makaroniki McCaf są produkowane przez firmę Chteau Blanc, która, podobnie jak Ladure, jest spółką zależną Groupe Holder, chociaż nie używa tego samego przepisu na makaron.

Poza Europą makaronik w stylu francuskim można znaleźć w Kanadzie i Stanach Zjednoczonych.

W Australii Adriano Zumbo wraz ze swoim serialem telewizyjnym MasterChef przyczynił się do tego, że makaronik stał się popularnym słodkim przysmakiem i jest teraz sprzedawany przez McDonald's w australijskich sklepach McCafe.

Na tej stronie możesz pobrać darmowe obrazy PNG: obrazy Macaron PNG do pobrania za darmo