Guma do żucia to miękka, spoista substancja przeznaczona do żucia bez połykania. Nowoczesna guma do żucia składa się z bazy gumy, substancji słodzących, zmiękczaczy / plastyfikatorów, aromatów, barwników i, zazwyczaj, twardej lub sproszkowanej powłoki poliolowej. [1] Jego tekstura przypomina gumę ze względu na właściwości fizykochemiczne polimeru, plastyfikatora i składników żywicy, które przyczyniają się do jej elastyczno-plastycznej, lepkiej i ciągliwej właściwości.

Wydaje się, że kulturowa tradycja żucia gumy rozwinęła się w wyniku zbieżnego procesu ewolucji, ponieważ ślady tego nawyku powstawały osobno w wielu wczesnych cywilizacjach. Każdy z wczesnych prekursorów gumy do żucia pochodził z naturalnego wzrostu lokalnego w regionie i został przeżuty wyłącznie przez instynktowne pragnienie żucia. Wcześni żucia niekoniecznie chcieli czerpać korzyści odżywcze ze swoich substancji do żucia, ale czasami szukali bodźców smakowych i możliwości czyszczenia zębów lub odświeżania oddechu. Guma do żucia w wielu formach istniała od czasów neolitu. Liczącą 6000 lat gumę do żucia wykonaną ze smoły brzozowej ze śladami zębów znaleziono w Kierikki w Finlandii. Uważa się, że smoła, z której wykonano dziąsła, ma właściwości antyseptyczne i inne korzyści lecznicze. Pod względem chemicznym jest podobny do smoły naftowej i tym samym różni się od większości innych wczesnych gum. Aztekowie, podobnie jak starożytni Majowie przed nimi, używali chicle, naturalnej gumy drzewnej, jako bazy do wytwarzania substancji przypominającej gumę i do sklejania przedmiotów codziennego użytku. Formy gum do żucia były również żute w starożytnej Grecji. Starożytni Grecy żuli gumę mastyksową wykonaną z żywicy drzewa mastyksowego. Guma mastyksowa, podobnie jak smoła z kory brzozowej, ma właściwości antyseptyczne i uważa się, że była używana do utrzymania zdrowia jamy ustnej. Zarówno chicle, jak i mastyk są żywicami drzewnymi. Wiele innych kultur ma substancje podobne do gumy do żucia wykonane z roślin, traw i żywic.

Chociaż gumę do żucia można przypisać cywilizacji na całym świecie, modernizacja i komercjalizacja tego produktu miała miejsce głównie w Stanach Zjednoczonych. Indianie amerykańscy żuli żywicę zrobioną z soku świerkowego. Osadnicy z Nowej Anglii podjęli tę praktykę iw 1848 roku John B. Curtis opracował i sprzedał pierwszą komercyjną gumę do żucia o nazwie The State of Maine Pure Spruce Gum. W ten sposób uprzemysłowiony Zachód, zapomniawszy o dziąsłach drzewnych, na nowo odkrył gumę do żucia przez pierwszych Amerykanów. Około 1850 roku opracowano gumę wykonaną z parafiny, która jest produktem ropopochodnym, która wkrótce przekroczyła popularność gumy świerkowej. Aby osłodzić te wczesne gumy, osoba do żucia często wykorzystywała talerz cukru pudru, w którym wielokrotnie maczał gumę, aby zachować słodycz. William Semple złożył wczesny patent na gumę do żucia, numer patentu 98304, 28 grudnia 1869 roku.

W tym clipart możesz pobrać darmowe obrazy PNG: Guma do żucia Obrazy PNG do pobrania za darmo