Whisky lub whisky to rodzaj destylowanego napoju alkoholowego wytwarzanego ze sfermentowanego zacieru zbożowego. Różne zboża (które mogą być słodowane) są używane dla różnych odmian, w tym jęczmienia, kukurydzy, żyta i pszenicy. Whisky jest zwykle dojrzewana w drewnianych beczkach, zwykle wykonanych z zwęglonego białego dębu.

Whisky to ściśle regulowany na całym świecie spirytus z wieloma klasami i rodzajami. Typowe cechy łączące różne klasy i typy to fermentacja ziaren, destylacja i leżakowanie w drewnianych beczkach.

Destylator do produkcji whisky jest zwykle wykonany z miedzi, ponieważ usuwa z alkoholu związki na bazie siarki, które utrudniałyby picie. Nowoczesne fotosy są wykonane ze stali nierdzewnej z miedzianymi wnętrzami (na przykład orurowanie zostanie wyłożone miedzią wraz z inkrustacjami z miedzianych płyt wzdłuż nieruchomych ścian). Najprostszy standardowy aparat destylacyjny jest powszechnie znany jako destylator, składający się z pojedynczej ogrzewanej komory i naczynia do zbierania oczyszczonego alkoholu.

Alembiki kolumnowe są często używane do produkcji whisky zbożowej i są najczęściej stosowanym rodzajem destylatu do produkcji burbona i innych amerykańskich whisky. Kolumny destylacyjne zachowują się jak seria pojedynczych destylatów, uformowanych w długą pionową rurę. Podczas gdy pojedynczy garnek nadal napełniony winem może dawać opary wzbogacone do 40–60% alkoholu, kolumna nadal może osiągnąć zawartość par alkoholu 95,6%; azeotropowa mieszanina alkoholu i wody.

Whisky nie dojrzewają w butelce, tylko w beczce, więc „wiek” whisky to tylko czas między destylacją a butelkowaniem. Odzwierciedla to, jak bardzo beczka wchodzi w interakcję z whisky, zmieniając jej skład chemiczny i smak. Whisky butelkowane od wielu lat mogą mieć wartość rzadką, ale nie są „starsze” i niekoniecznie „lepsze” niż nowsze whisky, które w podobnym czasie dojrzewały w drewnie. Po dekadzie lub dwóch, dodatkowe leżakowanie w beczce niekoniecznie poprawia jakość whisky.

Podczas starzenia w drewnianych beczkach, zwłaszcza beczkach z dębu amerykańskiego i dębu francuskiego, whisky przechodzi sześć procesów, które składają się na jej ostateczny smak: ekstrakcję, odparowanie, utlenianie, zagęszczanie, filtrację i zabarwienie. W szczególności w wyniku ekstrakcji whisky pozyskuje szereg związków, w tym aldehydy i kwasy, takie jak wanilina, kwas wanilinowy i aldehyd syringenowy. Destylatorzy czasami starzeją swoją whisky w beczkach używanych wcześniej do starzenia innych alkoholi, takich jak rum lub sherry, aby nadać im określony smak.

Whisky jest prawdopodobnie najbardziej znanym produktem wytwarzanym w Szkocji. Eksport wzrósł o 87% w ciągu dekady do 2012 roku i wnosi ponad 4,25 miliarda euro do gospodarki Wielkiej Brytanii, stanowiąc jedną czwartą wszystkich przychodów z żywności i napojów. W 2012 roku Stany Zjednoczone były największym rynkiem dla szkockiej whisky (655 milionów funtów), a następnie Francja (535 milionów funtów). [28] Jest również jednym z pięciu największych przedsiębiorstw eksportowych w Wielkiej Brytanii, które zarabiają na eksport, i zapewnia około 35 000 miejsc pracy. Główne obszary produkcji whisky to Speyside i Isle of Islay, gdzie znajduje się osiem gorzelni stanowiących główne źródło zatrudnienia. W wielu miejscach branża jest ściśle powiązana z turystyką, a wiele gorzelni funkcjonuje również jako atrakcje warte 30 milionów GVA każdego roku.

W 2011 roku 70% kanadyjskiej whisky zostało wyeksportowane, około 60% trafiło do Stanów Zjednoczonych, a reszta głównie do Europy i Azji. W 2011 roku w USA sprzedano 15 milionów skrzynek kanadyjskiej whisky.

Whisky i inne napoje destylowane, takie jak koniak i rum, to złożone napoje zawierające szeroką gamę związków aromatyzujących, z których około 200 do 300 można łatwo wykryć za pomocą analizy chemicznej. Substancje smakowe obejmują „związki karbonylowe, alkohole, kwasy karboksylowe i ich estry, związki zawierające azot i siarkę, garbniki i inne związki polifenolowe, terpeny i związki heterocykliczne zawierające tlen” oraz estry kwasów tłuszczowych. Związki azotu obejmują pirydyny, pikoliny i pirazyny. Związki siarki obejmują tiofeny i polisiarczki, które wydają się nadawać whisky do palenia charakter.

Smak whisky jest częściowo uwarunkowany obecnością kongenerów i olejów fuzlowych. Oleje fuzlowe zawierają wyższe alkohole niż etanol, są lekko toksyczne i mają silny, nieprzyjemny zapach i smak. Za wadę uważa się nadmiar olejów fuzlowych w whisky. W procesie destylacji stosuje się różne metody usuwania niepożądanych olejów fuzlowych. Tradycyjnie amerykańscy gorzelnicy koncentrowali się na filtracji wtórnej przy użyciu węgla drzewnego, żwiru, piasku lub lnu w celu usunięcia niepożądanych destylatów.

W destylatach szybko powstają acetale, a wiele z nich znajduje się w napojach destylowanych, z których najważniejszym jest acetal dietylowy aldehydu octowego (1,1-dietoksyetan). Wśród whisky najwyższe poziomy są związane z whisky słodową. Ten acetal jest głównym związkiem smakowym w sherry i nadaje jej owocowy charakter.

Diacetyl (2,3-butanodion) diketonu ma maślany aromat i jest obecny w prawie wszystkich napojach destylowanych. Whisky i koniaki zazwyczaj zawierają go więcej niż wódki, ale znacznie mniej niż rumy czy brandy.

Polisulfidy i tiofeny wchodzą do whisky w procesie destylacji i wpływają na jej palony smak.

Na tej stronie możesz pobrać darmowe obrazy PNG: Darmowe pobieranie obrazów Whisky PNG