Ketchup, znany również jako catsup, ketsup, czerwony sos i sos pomidorowy, to sos używany jako przyprawa. Pierwotnie w przepisach stosowano między innymi białka jaj, grzyby, ostrygi, winogrona, małże lub orzechy włoskie, ale obecnie niezmodyfikowane określenie zwykle odnosi się do keczupu pomidorowego.

Ketchup to słodko-pikantny sos, obecnie zwykle wytwarzany z pomidorów, cukru i octu, z różnymi przyprawami i przyprawami. Specyficzne przyprawy i smaki są różne, ale zwykle obejmują cebulę, ziele angielskie, kolendrę, goździki, kminek, czosnek i musztardę, a czasami zawierają seler, cynamon lub imbir.

Liderem rynku w Stanach Zjednoczonych (60% udziału w rynku) i Wielkiej Brytanii (82%) jest Heinz. Hunt's ma drugi co do wielkości udział w rynku amerykańskim z mniej niż 20%. W większości Wielkiej Brytanii, Australii i Nowej Zelandii keczup jest również znany jako „sos pomidorowy” (termin, który oznacza świeższy sos do makaronu w innych częściach świata) lub „sos czerwony” (zwłaszcza w Walii).

Keczup pomidorowy jest najczęściej stosowany jako przyprawa do potraw, które są zwykle podawane na ciepło i mogą być smażone lub tłuste: frytki, hamburgery, hot dogi, polędwiczki z kurczaka, tater tots, kanapki na ciepło, pasztety mięsne, jajka gotowane oraz grillowane lub smażone mięso. Ketchup jest czasami używany jako podstawa lub składnik innych sosów i dressingów, a smak może być powielany jako dodatek aromatyzujący do przekąsek, takich jak chipsy ziemniaczane.

Powstało wiele odmian keczupu, ale wersja na bazie pomidorów pojawiła się dopiero około sto lat później, po innych typach. Wczesny przepis na „Tomata Catsup” z 1817 roku nadal zawiera sardele, które zdradzają pochodzenie sosu rybnego:

W połowie lat pięćdziesiątych XIX wieku zrzucono sardele.

James Mease opublikował kolejny przepis w 1812 roku. W 1824 roku przepis na keczup z użyciem pomidorów pojawił się w The Virginia Housewife (wpływowej XIX-wiecznej książce kucharskiej napisanej przez Mary Randolph, kuzynkę Thomasa Jeffersona). Amerykańscy kucharze również zaczęli dosładzać keczup w XIX wieku.

Wraz z upływem stulecia popularność keczupu pomidorowego zaczęła rosnąć w Stanach Zjednoczonych. Ketchup był popularny na długo przed pojawieniem się świeżych pomidorów. Ludzie mniej wahali się przed jedzeniem pomidorów jako części wysoko przetworzonego produktu, który został ugotowany i nasączony octem i przyprawami.

Ketchup pomidorowy był sprzedawany lokalnie przez rolników. Jonas Yerkes jest uznawany za pierwszego Amerykanina, który sprzedał keczup pomidorowy w butelce. W 1837 roku wyprodukował i rozprowadzał przyprawę w całym kraju. Niedługo potem w ich ślady poszły inne firmy. F. & J. Heinz wprowadzili na rynek swój keczup pomidorowy w 1876 r. Keczup pomidorowy Heinz był reklamowany: „Błogosławiona ulga dla Matki i innych kobiet w gospodarstwie domowym!”, Slogan nawiązujący do długiego i uciążliwego procesu produkcji keczupu dom. Wraz z przemysłową produkcją keczupu i potrzebą lepszej konserwacji nastąpił znaczny wzrost zawartości cukru w ​​keczupie, co doprowadziło do naszej nowoczesnej słodko-kwaśnej formuły. W Australii dopiero pod koniec XIX wieku do sosu pomidorowego dodawano cukier, początkowo w niewielkich ilościach, ale dziś zawiera on tyle samo, co amerykański ketchup, a we wczesnych przepisach różniły się jedynie proporcjami pomidorów, soli i octu.

Słownik Webstera z 1913 r. Zdefiniował „nadrabianie zaległości” jako: „sos stołowy sporządzony z grzybów, pomidorów, orzechów włoskich itp. [Napisany również jako keczup]”.

Nowoczesny keczup pojawił się we wczesnych latach XX wieku w wyniku debaty na temat stosowania benzoesanu sodu jako konserwantu w przyprawach. Harvey W. Wiley, „ojciec” Agencji ds. Żywności i Leków w USA, zakwestionował bezpieczeństwo benzoesanu, który został zakazany na mocy ustawy o czystej żywności i lekach z 1906 roku. W odpowiedzi przedsiębiorcy, w tym Henry J. Heinz, zastosowali alternatywną recepturę, która wyeliminowała potrzebę stosowania tego konserwantu. Katherine Bitting, mikrobotanistka pracująca dla Departamentu Rolnictwa Stanów Zjednoczonych, przeprowadziła badania, które w 1909 roku dowiodły, że zwiększenie zawartości cukru i octu w produkcie zapobiegnie psuciu się produktu bez użycia sztucznych konserwantów. Pomagał jej jej mąż, Arvil Bitting, urzędnik tej agencji.

Przed Heinzem (i innymi innowatorami) komercyjne keczupy pomidorowe z tamtych czasów były wodniste i cienkie, częściowo z powodu użycia niedojrzałych pomidorów, które miały niską zawartość pektyny. Mieli mniej octu niż współczesnych keczupów; przez marynowanie dojrzałych pomidorów wyeliminowano potrzebę stosowania benzoesanu bez zepsucia lub pogorszenia smaku. Ale zmiany spowodowane chęcią wyeliminowania benzoesanu spowodowały również zmiany [potrzebne wyjaśnienie], które zdaniem niektórych ekspertów (np. Andrew F. Smith) były kluczem do ustanowienia keczupu pomidorowego jako dominującej przyprawy w Ameryce.

Świeże pomidory otrzymane w przetwórni pomidorów można zamienić na wiele różnych produktów, z których jeden zawiera keczup. Proces rozpoczyna się od umycia pomidorów w celu usunięcia wszelkich zewnętrznych zabrudzeń i ciał obcych ze skórki przed przetworzeniem. Po kontroli uszkodzone, zepsute lub niechciane pomidory zostaną ręcznie posortowane. Pomidory są zwykle przenoszone wodą przez wszystkie etapy wstępne, aby uniknąć obicia.

Po posortowaniu, umyciu i posiekaniu trafiają do dużych stalowych kadzi w celu konserwacji / wstępnego gotowania, a także w celu zniszczenia wszelkich bakterii, które mogą być szkodliwe dla pozostałego okresu przetwarzania, a także dla konsumenta po wyprodukowaniu. Sok zostanie wyciśnięty przez system ekstrakcji soku. Zewnętrzna skórka, nasiona, łodyga i włókno owoców byłyby oddzielane od cieczy w procesie znanym jako roztwarzanie. Po oddzieleniu sok i miazga z pomidora są filtrowane i przetwarzane na keczup. Gładszą konsystencję keczupu uzyskuje się dzięki większej ilości filtracji i przesiewania, usuwając nadmiar miazgi.

Przetwarzanie keczupu obejmuje dodawanie dodatkowych składników, gotowanie, więcej przesiewania i filtrowania, usuwanie powietrza, pakowanie i chłodzenie.

Po przefiltrowaniu soku do mieszanki dodaje się dodatkowe składniki, aby uzyskać pożądany smak i konsystencję. Niektóre z głównych składników używanych do tworzenia keczupu to słodziki, ocet, sól i przyprawy oraz aromaty. Te dodatki są zwykle integrowane później w procesie, z wyjątkiem niektórych przypraw dodanych na początku. W trakcie całego procesu należy stale monitorować temperaturę, aby upewnić się, że wszystkie składniki są dodawane i odpowiednio wchłaniane. Następnie powietrze jest usuwane, aby zapobiec utlenianiu, utrzymać właściwe zabarwienie i zahamować rozwój wszelkich niepożądanych bakterii. Przed zapakowaniem keczup jest podgrzewany do około 190 ° F (88 ° C), aby zapobiec zanieczyszczeniu.

Po zapakowaniu butelki są natychmiast zamykane, aby zachować świeżość i zachować trwałość produktu. Ostatnim krokiem jest schłodzenie produktu zimnym powietrzem lub wodą, aby zachować jego smak.

Różni producenci będą odpowiednio oznaczać swoje produkty, podając wszystkie niezbędne informacje o wartości odżywczej i inne wymagane informacje prawne.

W tym clipart możesz pobrać darmowe obrazy PNG: Ketchup Obrazy PNG do pobrania za darmo