Jaskółki i martiny lub Hirundinidae to rodzina ptaków wróblowych występujących na całym świecie na wszystkich kontynentach z wyjątkiem Antarktydy. Bardzo dobrze przystosowane do żerowania z powietrza, mają charakterystyczny wygląd. Termin Jaskółka jest używany potocznie w Europie jako synonim jaskółki ściółkowej. Istnieje około 83 gatunków w 19 rodzajach, z największą różnorodnością znalezioną w Afryce, w której również wyewoluowały jako gniazdujące dziury. Występują również na wielu wyspach oceanicznych. Wiele gatunków europejskich i północnoamerykańskich to imigranci na duże odległości; z kolei jaskółki z Afryki Zachodniej i Południowej nie migrują.

Ta rodzina składa się z dwóch podrodzin: Pseudochelidoninae (martiny rzeczne z rodzaju Pseudochelidon) i Hirundininae (wszystkie inne jaskółki i martiny). W Starym Świecie nazwa martin jest zwykle używana dla gatunków z ogonami prostopadłościennymi, a nazwa jaskółka dla gatunków bardziej ogoniastych; jednak nie ma naukowego rozróżnienia między tymi dwiema grupami. W Nowym Świecie „martin” jest zarezerwowany dla członków rodzaju Progne. (Te dwa systemy są odpowiedzialne za to, że piaskowiec nazywany jest „jaskółką brzegową” w Nowym Świecie).

Jaskółki i kunyki mają ewolucyjnie konserwatywny kształt ciała, który jest podobny w całym kladzie, ale różni się od innych wróblowych. Jaskółki przystosowały się do polowania na owady na skrzydle poprzez rozwinięcie smukłego, opływowego ciała i długich spiczastych skrzydeł, które zapewniają dużą manewrowość i wytrzymałość, a także częste okresy szybowania. Ich kształt ciała pozwala na bardzo efektywny lot; tempo metabolizmu jaskółek w locie jest o 49–72% niższe niż u równoważnych wróblowych tej samej wielkości.

Dziób błotny jest typowy dla rodziny, jest krótki i szeroki.

Jaskółki mają po dwie dołki w każdym oku, dzięki czemu mają ostre widzenie boczne i przednie, co pomaga śledzić zdobycz. Mają też stosunkowo długie oczy, których długość jest prawie równa szerokości. Długie oczy pozwalają na zwiększenie ostrości wzroku bez konkurowania z mózgiem o przestrzeń wewnątrz głowy. Morfologia oka jaskółek jest podobna do oka raptora.

Podobnie jak niespokrewnione jerzyki i leleczki, które polują w podobny sposób, mają krótkie dzioby, ale mocne szczęki i szerokie rozwarcie. Ich długość ciała waha się od około 10–24 cm (3,9–9,4 cala), a masa około 10–60 g (0,35–2,12 uncji). Skrzydła są długie, spiczaste i mają dziewięć głównych piór. Ogon ma 12 piór i może być głęboko rozwidlony, nieco wcięty lub kwadratowy. Długi ogon zwiększa manewrowość i może również służyć jako ozdoba seksualna, ponieważ ogon jest często dłuższy u samców. U jaskółek ściółkowych ogon samca jest o 18% dłuższy niż u samicy, a samice wybierają partnera na podstawie długości ogona.

Nogi są krótkie, a ich stopy są przystosowane raczej do przysiadu niż chodzenia, ponieważ przednie palce są częściowo połączone u nasady. Jaskółki są zdolne do chodzenia, a nawet biegania, ale robią to szurającym chodem kaczkowatym. Mięśnie nóg martynki rzecznej (Pseudochelidon) są silniejsze i bardziej wytrzymałe niż u innych jaskółek. Martiny rzeczne mają inne cechy, które odróżniają je od innych jaskółek. Struktura syrinx jest zasadniczo różna w obu podrodzinach; u większości jaskółek dziób, nogi i łapy są ciemnobrązowe lub czarne, ale w oknach rzecznych dziób jest pomarańczowoczerwony, a nogi i łapy różowe.

Najbardziej powszechne upierzenie hirundynowe jest błyszczące, ciemnoniebieskie lub zielone powyżej i gładkie lub prążkowane pod spodem, często białe lub szorstkie. Gatunki, które nory lub żyją na obszarach suchych lub górzystych, są często matowo brązowe powyżej (np. Piaskownica i turnia). Płeć wykazują ograniczony dymorfizm płciowy lub jego brak, przy czym najczęstszą różnicą jest prawdopodobnie dłuższe zewnętrzne pióra ogona u dorosłego samca.

Pisklęta wykluwają się nago iz zamkniętymi oczami. Młode osobniki młodociane zwykle pojawiają się jako nudniejsze wersje dorosłego.

Na tej stronie możesz pobrać darmowe obrazy PNG: Swallow obrazy PNG do pobrania za darmo