Krykiet to gra typu bat-and-ball rozgrywana między dwiema drużynami po jedenastu graczy na boisku, na środku którego znajduje się boisko o długości 20 metrów (22 jardów) z furtką na każdym końcu, z których każda zawiera dwa poręcze wyważone na trzech pniach . Strona odbijająca zdobywa punkty, uderzając pałką piłkę uderzoną w bramkę, podczas gdy strona kręci i pola próbuje temu zapobiec i odprawić każdego gracza (więc są „autowi”). Sposoby zwolnienia obejmują rzucenie piłki, gdy piłka uderza w kikuty i wypycha poręcz oraz łapanie piłki po odbiciu przez pałkę, ale zanim uderzy ona o ziemię przez stronę pola. Po zwolnieniu dziesięciu graczy runda się kończy, a drużyny zamieniają się rolami. Mecz jest oceniany przez dwóch sędziów, wspomaganych przez trzeciego sędziego i sędziego meczowego w meczach międzynarodowych. Komunikują się z dwoma strzelcami poza boiskiem, którzy rejestrują informacje statystyczne dotyczące meczu.

Istnieją różne formaty, od Twenty20, rozgrywanych przez kilka godzin, z każdą drużyną uderzającą przez jedną rundę 20 overów, po mecze testowe, rozgrywane przez pięć dni z nieograniczoną liczbą międzylądowań, a każda z drużyn uderza przez dwie rundy o nieograniczonej długości. Tradycyjnie gracze w krykieta grają w strojach całkowicie białych, ale w krykieta z ograniczoną liczbą lotów noszą barwy klubowe lub drużynowe. Oprócz podstawowego zestawu, niektórzy zawodnicy noszą ochraniacze, aby zapobiec kontuzjom spowodowanym przez piłkę, która jest twardą, solidną sferoidą wykonaną ze sprasowanej skóry z lekko podniesionym szwem zszytym, otaczającym rdzeń z korka, który jest pokryty ciasno nawiniętym sznurkiem.

Historycznie, pochodzenie krykieta jest niepewne, a najwcześniejsze wyraźne odniesienie znajduje się w południowo-wschodniej Anglii w połowie XVI wieku. Rozprzestrzenił się na całym świecie wraz z ekspansją Imperium Brytyjskiego, prowadząc do pierwszych międzynarodowych meczów w drugiej połowie XIX wieku. Organem zarządzającym grą jest Międzynarodowa Rada Krykieta (ICC), która ma ponad 100 członków, z których dwunastu to pełnoprawni członkowie, którzy grają mecze testowe. Zasady gry są zawarte w kodzie zwanym Laws of Cricket, który jest własnością i jest zarządzany przez Marylebone Cricket Club (MCC) w Londynie. Sport ten jest śledzony przede wszystkim na subkontynencie indyjskim, Australazji, Wielkiej Brytanii, Irlandii, Afryce Południowej i Indiach Zachodnich, a jego globalizacja nastąpiła podczas ekspansji Imperium Brytyjskiego i pozostała popularna do XXI wieku. [1] Krykiet kobiet, który jest organizowany i rozgrywany oddzielnie, również osiągnął międzynarodowy standard. Najbardziej utytułowaną stroną grającą w krykieta międzynarodowym jest Australia, która wygrała siedem trofeów jednodniowych, w tym pięć mistrzostw świata, więcej niż jakikolwiek inny kraj i będąc najlepiej ocenianą stroną testową bardziej niż jakikolwiek inny kraj.

W krykiecie zasady gry są określone w kodeksie zwanym The Laws of Cricket (zwanym dalej „Prawami”), który ma zasięg globalny. Istnieją 42 prawa (zawsze pisane przez duże „L”). Najwcześniejsza znana wersja kodu została napisana w 1744 r., A od 1788 r. Jest własnością i jest utrzymywana przez jego opiekuna, Marylebone Cricket Club (MCC) w Londynie.

Krykiet to gra typu bat-and-ball rozgrywana na boisku do krykieta (patrz zdjęcie po prawej) między dwiema drużynami po jedenastu graczy. Boisko ma zwykle okrągły lub owalny kształt, a krawędź pola gry wyznacza granica, którą może być ogrodzenie, część trybun, lina, namalowana linia lub ich kombinacja; w miarę możliwości granica musi być zaznaczona na całej jej długości.

W przybliżeniu pośrodku boiska znajduje się prostokątna podziałka (patrz zdjęcie poniżej), na której na każdym końcu znajduje się drewniana tarcza zwana furtką; furtki są rozmieszczone w odległości 22 jardów (20 m) od siebie. Boisko jest płaską powierzchnią o szerokości 3 metrów (9,8 stopy), z bardzo krótką trawą, która ma tendencję do ścierania się wraz z postępem gry (w krykieta można również grać na sztucznych nawierzchniach, zwłaszcza na matach). Każda furtka składa się z trzech drewnianych pni zwieńczonych dwoma poręczami.

Istotą tego sportu jest to, że melonik dostarcza (tj. Rzuca) piłkę ze swojego końca boiska w kierunku odbijającego, który uzbrojony w pałkę „uderza” na drugim końcu (patrz następna podsekcja: Podstawowa rozgrywka ).

Nietoperz jest wykonany z drewna, najczęściej wierzby białej wierzby, i ma kształt ostrza zakończonego cylindryczną rękojeścią. Łopatka nie może mieć więcej niż cztery i ćwierć cala (108 mm) szerokości, a całkowita długość pałki nie może być większa niż 38 cali (965 mm). Nie ma normy dotyczącej wagi, która zwykle wynosi od 2 funtów 7 uncji do 3 funtów (1,1 i 1,4 kg).

Piłka jest sferoidą z twardej skóry, szewką i ma obwód 22,9 cm (9,0 cala). Piłka posiada „szew”: sześć rzędów ściegów mocujących skórzaną osłonę piłki do sznurka oraz wnętrze z korka. Szew na nowej piłce jest wyraźny i pomaga melonikowi napędzać ją w mniej przewidywalny sposób. Podczas meczów jakość piłki pogarsza się do tego stopnia, że ​​nie nadaje się już do użytku, aw trakcie tego pogorszenia jego zachowanie w locie ulegnie zmianie i może wpłynąć na wynik meczu. Dlatego gracze będą próbowali modyfikować zachowanie piłki, modyfikując jej właściwości fizyczne. Polerowanie piłki i zwilżanie jej potem lub śliną jest legalne, nawet jeśli polerowanie jest celowo wykonywane tylko z jednej strony w celu zwiększenia ruchu piłki w powietrzu, ale czynności polegające na wcieraniu innych substancji w piłkę, drapaniu powierzchni lub skubaniu szew jest nielegalnym fałszowaniem piłki.

Na tej stronie możesz pobrać bezpłatne obrazy PNG: Bezpłatne pobieranie obrazów Cricket PNG