Rzutki to forma sportu rzucania, w której małe pociski są rzucane w okrągłą tarczę do rzutek przymocowaną do ściany. [2] Chociaż w przeszłości używano różnych plansz i reguł, termin „rzutki” zwykle odnosi się obecnie do znormalizowanej gry obejmującej określony projekt planszy i zestaw reguł. Rzutki są nie tylko sportem zawodowym, ale także tradycyjną grą pubową, powszechnie graną w Wielkiej Brytanii i Irlandii, w całej Wspólnocie Narodów, Holandii, Niemczech, krajach skandynawskich, Stanach Zjednoczonych i innych krajach.

Rzutki były historycznie używane w działaniach wojennych w historii starożytnej; harcownicy używali strzałek o różnych rozmiarach, podobnych do miniaturowych oszczepów. To właśnie praktyka tej umiejętności rozwinęła się w grę umiejętności. Przed pierwszą wojną światową puby w Wielkiej Brytanii miały tarcze do rzutek wykonane z litych bloków drewna, zwykle wiązu. Trzeba było moczyć je przez noc, aby wyleczyć dziury zrobione przez strzałki, a dla celnika był to bałagan, chociaż rzutki były popularną grą. Zmieniło się to, gdy firma o nazwie Nodor, której głównym przedmiotem działalności była produkcja gliny modelarskiej (która nie ma zapachu, stąd nazwa Nodor), rozpoczęła produkcję glinianych tarcz do rzutek w 1923 roku. Gliniane tarcze do rzutek nigdy się nie przyjęły, a Nodor przestawił się na produkcję tradycyjnych tarcz z wiązu które były wtedy popularne. Ich model tarczy nie odniósł wielkiego sukcesu, dopóki ktoś nie wpadł na pomysł wykorzystania stuletniej rośliny do wykonania tarczy. Małe wiązki włókien sizalowych o tej samej długości zostały połączone razem. Wiązki zostały następnie skompresowane w krążek i związane metalowym pierścieniem. Był to natychmiastowy sukces, ponieważ strzałki nie uszkodziły deski lub nie uszkodziły jej - po prostu rozdzieliły włókna, gdy weszły na deskę; ten typ deski był trwalszy i wymagał niewielkiej konserwacji.

Wysokiej jakości tarcze do rzutek wykonane są z włókien sizalowych; tańsze deski są czasami wykonane z korka lub papieru w kręgach. Jednak obecnie w tarczach do rzutek stosuje się kilka rodzajów włókien sizalowych, pochodzących z Afryki Wschodniej, Brazylii lub Chin. Pomimo powszechnego przekonania, że ​​niektóre tarcze do rzutek są zbudowane z włosia świńskiego, sierści wielbłąda lub włosia końskiego, nie ma dowodów na to, że deski były kiedykolwiek produkowane komercyjnie z tych materiałów.

Tablica regulacyjna ma średnicę 451 mm (17 3–4 cali) i jest podzielona na 20 części promieniowych. Każda sekcja jest oddzielona metalowym drutem lub cienką taśmą z blachy. Najlepsze tarcze do rzutek mają najcieńszy drut, dzięki czemu rzutki mają mniejszą szansę na uderzenie w drut i odskoczenie. Liczby wskazujące na różne sekcje punktacji na tablicy są również zwykle wykonane z drutu, zwłaszcza na planszach o jakości turniejowej. Druciany pierścień, na którym przyspawane są cyfry, można obrócić, aby ułatwić równomierne zużycie deski. Tablice gorszej jakości często mają numery wydrukowane bezpośrednio na tablicy.

Ostatnio niektóre firmy wyprodukowały elektroniczne tarcze do rzutek. Te tarcze do rzutek mają elektroniczne komputery punktacji, które są wstępnie zaprogramowane z szeroką gamą typów gier. Deska wykonana jest z okładzin z tworzywa sztucznego z małymi otworami. Otwory odchylają się na zewnątrz, dzięki czemu rzutki z plastikowymi końcówkami mogą włożyć się do środka. Kiedy strzałka uderza w planszę, sekcja styka się z metalową płytą, informując komputer, gdzie gracz rzucił.

Oświetlenie powinno być ustawione tak, aby jasno oświetlało tarczę i minimalizowało cienie rzucanych rzutek. Główny zasilacz oświetlenia powinien być zabezpieczony przed przypadkowym przekłuciem lub umieszczony z dala od tablicy.

W tym clipart możesz pobrać darmowe obrazy PNG: Rzutki PNG do pobrania za darmo, rzutki PNG