Snooker to sport, który powstał wśród oficerów armii brytyjskiej stacjonujących w Indiach w drugiej połowie XIX wieku. Gra się na prostokątnym stole pokrytym zielonym suknem (lub „suknem”), z kieszeniami w każdym z czterech rogów i pośrodku każdego dłuższego boku. Używając kija i 21 kolorowych bil, gracze muszą uderzyć białą bilę (lub „bilę białą”), aby wbić pozostałe bile we właściwej kolejności, zbierając punkty za każdą pulę. Pojedynczą grę (lub frame) wygrywa gracz, który zdobędzie najwięcej punktów. Mecz jest wygrany, gdy gracz wygrywa określoną liczbę frejmów.

Snooker zyskał swoją tożsamość w 1884 roku, kiedy oficer armii Sir Neville Chamberlain, stacjonujący w Ooty w stanie Tamil Nadu, opracował zestaw reguł, które łączyły piramidę i czarną sadzawkę. Słowo snooker było od dawna używanym terminem wojskowym dla niedoświadczonego lub pierwszego roku personelu. Gra zyskała popularność w Wielkiej Brytanii, a Stowarzyszenie Bilardowe i Klub Kontrolny powstało w 1919 roku. Obecnie zarządza nim World Professional Billiards and Snooker Association (WPBSA).

Mistrzostwa Świata w Snookerze odbywają się od 1927 roku. Joe Davis, kluczowa postać we wczesnym okresie rozwoju tego sportu, wygrał mistrzostwa 15 razy z rzędu w latach 1927-1946. „Nowoczesność” rozpoczęła się w 1969 roku, po tym, jak nadawca BBC zamówił snookera program telewizyjny Pot Black, a później zaczął nadawać mistrzostwa świata w 1978 roku. Kluczowymi postaciami w tej grze byli Ray Reardon w latach 70., Steve Davis w latach 80. i Stephen Hendry w latach 90., z których każdy wygrał sześć lub więcej mistrzostw świata. Od 2000 roku Ronnie O'Sullivan zdobył najwięcej tytułów mistrza świata, z pięcioma. Najlepsi profesjonalni gracze teraz regularnie rywalizują na całym świecie i zarabiają miliony funtów na World Snooker Tour, w którym biorą udział gracze z całego świata.

Historia snookera sięga drugiej połowy XIX wieku. W latach siedemdziesiątych XIX wieku bilard był popularnym zajęciem wśród oficerów armii brytyjskiej stacjonujących w Indiach iw tym czasie opracowano kilka odmian tej gry. Jedna odmiana, która powstała w mesie oficerskiej 11. Pułku Devonshire w 1875 roku, łączyła zasady dwóch kieszonkowych gier bilardowych: piramidy i czarnego bilarda. W pierwszym grało się piętnastoma czerwonymi bilami ustawionymi w trójkącie, podczas gdy w drugim wbijano wyznaczone bile. Gra została opracowana w 1884 roku, kiedy jej pierwszy zestaw zasad został sfinalizowany przez Sir Neville Chamberlaina, angielskiego oficera armii, który pomógł opracować i spopularyzować grę w Stone House w Ooty na stole zbudowanym przez Burroughes & Watts, który został przewieziony łodzią.

Słowo snooker było slangowym określeniem kadetów pierwszego roku i niedoświadczonego personelu wojskowego, ale Chamberlain często używał go do wykonania jednego z jego kolegów oficerów przy stole. W 1887 roku snookerowi nadano pierwsze wyraźne odniesienie w Anglii w kopii Sporting Life, co spowodowało wzrost popularności. Chamberlain pojawił się jako wynalazca gry w liście do The Field opublikowanym 19 marca 1938 roku, 63 lata po fakcie.

Snooker zyskał popularność w koloniach indyjskich i Wielkiej Brytanii, ale pozostał grą głównie dla szlachty, a wiele klubów dżentelmeńskich, które miały stół bilardowy, nie pozwalało na grę osobom niebędącym członkami. Aby sprostać rosnącemu zainteresowaniu, utworzono mniejsze i bardziej otwarte kluby specyficzne dla snookera. W 1919 roku Stowarzyszenie Bilardowe i Komisja Kontroli Bilardu połączyły się, tworząc Stowarzyszenie Bilardowe i Klub Kontrolny (BA&CC), a nowy, standardowy zestaw zasad dla snookera stał się oficjalnym.

W 1927 roku Joe Davis zorganizował pierwsze Mistrzostwa Świata w Snookerze. Davis, jako profesjonalny angielski gracz w bilard i snookera, przeniósł grę z zajęć rozrywkowych na zawodowe. Davis wygrał wszystkie mistrzostwa świata do 1946 roku, kiedy to przeszedł na emeryturę. Gra zaczęła podupadać w latach pięćdziesiątych i sześćdziesiątych XX wieku, przy niewielkim zainteresowaniu innych graczy. W 1959 roku Davis wprowadził odmianę gry znaną jako „Snooker Plus”, aby spróbować zwiększyć popularność gry poprzez dodanie dwóch dodatkowych kolorów, ale nie wzbudziło to zainteresowania.

Celem gry jest zdobycie większej liczby punktów niż przeciwnik poprzez wbijanie piłek w odpowiedniej kolejności. Na początku frejma bile są ustawiane tak, jak pokazano na rysunku A, a następnie gracze na zmianę uderzają bilę białą końcówką kija, ich celem jest wbicie jednej z czerwonych bil do kieszeni. i tym samym zdobyć punkt. Brak kontaktu z piłką czerwoną stanowi faul. Jeśli napastnik wbije czerwoną bilę, musi wbić jeden z sześciu „kolorów”. Jeśli gracz z powodzeniem wbije kolor, wartość tej piłki jest dodawana do wyniku gracza, a piłka wraca na swoją początkową pozycję na stole. Następnie gracz musi wbić kolejną czerwoną bilę, a następnie kolejną bilę w innym kolorze. Proces ten trwa do momentu, gdy napastnik nie wbije żądanej piłki, po czym przeciwnik podejdzie do stołu, aby zagrać następny strzał. Aktem punktowania po kolei w ten sposób jest zrobienie przerwy (patrz punktacja poniżej).

Gra toczy się w ten sposób, dopóki wszystkie czerwone nie zostaną wbite, a na stole pozostanie tylko sześć kolorów. W tym momencie kolory należy wbić w kolejności od najmniejszej do najcenniejszej bili, zgodnie z tabelą po prawej stronie. Strzały są: najpierw żółta (dwa punkty), potem zielona (trzy punkty), brązowa (cztery punkty), niebieska (pięć punktów), różowa (sześć punktów) i czarna (siedem punktów), piłki nie wracają do gry. Kiedy ostatnia bila zostanie wbita, gracz z większą liczbą punktów wygrywa. Jeśli wyniki są równe po wbiciu wszystkich bil, czarny jest odkładany z powrotem na swoje miejsce jako rozstrzygający. W tej sytuacji, zwanej ponownie nakrapianą czarną, czarną bilę umieszcza się w wyznaczonym miejscu, a biała bila jest rozgrywana jako bila w ręku. Następnie sędzia rzuca monetą, a zwycięzca decyduje, który gracz rozpocznie. Frez trwa do momentu, gdy jeden z graczy wbi czarną bilę lub popełnia faul. Gracz może również stracić frejm podczas strajku, jeśli uważa, że ​​na stole nie ma wystarczającej liczby punktów, aby pokonać wynik przeciwnika. W profesjonalnym snookerze jest to częste zjawisko. Zawodowe i konkurencyjne mecze amatorskie są prowadzone przez sędziego. Sędzia również w razie potrzeby zmienia kolory na stole i podaje, ile punktów gracz zdobył podczas przerwy. Zawodowi gracze zazwyczaj grają w sposób sportowy, deklarując faule, które popełnili, ale sędzia nie trafił, uznając dobre strzały przeciwnika i podnosząc rękę, aby przeprosić za szczęśliwe strzały, zwane „fuksami”.

Powierzchnia do gry 356,9 cm (11 stóp 8,5 cala) na 177,8 cm (5 stóp 10 cali) dla standardowego pełnowymiarowego stołu, z sześcioma kieszeniami, po jednym w każdym rogu i po jednym w środku każdej z dłuższych bocznych poduszek .

Na tej stronie możesz pobrać darmowe obrazy PNG: Obrazy bilardowe PNG do pobrania za darmo, kula bilardowa PNG