Breakdancing, zwany także breakdance lub b-boying / b-girling, to sportowy styl tańca ulicznego. Chociaż breakdancing różni się pod względem różnorodności dostępnych w tańcu, składa się on głównie z czterech rodzajów ruchu: toprock, downrock, power move i frees. Breakdancing jest zazwyczaj nastawiony na muzykę hip-hop, funk i breakbeat, chociaż współczesne trendy pozwalają na znacznie szerszą gamę muzyki w określonych zakresach tempa i rytmu.

Breakdancing został stworzony przez młodzież afroamerykańską na przełomie lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych XX wieku. Najwcześniejsze grupy breakdance to „Zulu Kings” i „Clark Kent”. W połowie lat siedemdziesiątych taniec zaczął rozprzestrzeniać się na inne społeczności i zyskiwał popularność. W tym samym czasie taniec tracił popularność wśród Afroamerykanów.

Praktykujący ten taniec nazywany jest b-boyem, b-girl lub breakerem. Chociaż termin „breakdance” jest często używany w odniesieniu do tańca w kulturze popularnej i w głównym nurcie przemysłu rozrywkowego, „b-boying” i „breaking” to terminy oryginalne i preferowane przez większość pionierów i najbardziej znanych praktyków .

Wiele elementów breakdancingu można dostrzec w innych kulturach poprzedzających lata 70. Pionierzy B-boy, Richard „Crazy Legs” Colon i Kenneth „Ken Swift” Gabbert, obaj z Rock Steady Crew, cytują Jamesa Browna i filmy Kung Fu jako inspiracje. Wiele ruchów akrobatycznych, takich jak flara, wykazuje wyraźne powiązania z gimnastyką. W książce `` Rob Roy on the Baltic '' z 1877 roku John MacGregor opisuje, jak zobaczył w pobliżu Norrk? a potem zaokrąglił rękę do punktu, kiedy jego górna część nogi opisała wielki okrąg… ”. Rycina przedstawia młodego mężczyznę, który najwyraźniej tańczy breakdance. Taniec nazwano Giesse Harad Polska lub „łososiowym tańcem powiatowym”. W 1894 roku Thomas Edison sfilmował Waltera Wilkinsa, Denny'ego Tolivera i Joe Rastusa tańczących i wykonujących „załamanie”. Następnie w 1898 roku sfilmował młodego tancerza ulicznego wykonującego akrobatyczne zawirowania głowy. Jednak dopiero w latach 70. XX wieku b-boying rozwinął się jako zdefiniowany styl tańca w Stanach Zjednoczonych. Istnieją również dowody na ten styl tańca w Kaduna w Nigerii w 1959 roku.

Zaczynając od DJ Kool Herc, DJ-e z Bronxu brali rytmiczne sekcje breakdown (znane również jako "przerwy") płyt tanecznych i przedłużali je, zapętlając je sukcesywnie. Breakbeat stanowił podstawę rytmiczną, która pozwoliła tancerzom na pokazanie swoich umiejętności improwizacji w czasie trwania przerwy. Doprowadziło to do pierwszych bitew - turowych konkursów tanecznych między dwoma osobami lub ekip tanecznych ocenianych pod kątem kreatywności, umiejętności i muzykalności. Te bitwy toczyły się w szyfrach - kręgach ludzi zebranych wokół łamaczy. Chociaż w momencie powstania najwcześniejsi b-boye byli „blisko 90 procent Afroamerykanów”, zespoły taneczne takie jak „SalSoul” i „Rockwell Association” były prawie w całości zaludnione przez Amerykanów z Puerto Rico.

Na tej stronie możesz pobrać darmowe obrazy PNG: Break dance Obrazy PNG do pobrania za darmo