خیار (Cucumis sativus) گیاهی است که به طور گسترده در خانواده کدو ، Cucurbitaceae پرورش یافته است. این یک تاک خزنده است که دارای میوه های خیاری است که به عنوان سبزیجات استفاده می شوند. سه نوع اصلی خیار وجود دارد: برش ، ترشی و بدون بذر. در بین این گونه ها ، چندین رقم ایجاد شده است. در آمریکای شمالی اصطلاح "خیار وحشی" به گیاهان موجود در جنسهای Echinocystis و Marah اشاره دارد ، اما اینها ارتباط نزدیکی ندارند. خیار در اصل از آسیای جنوبی است ، اما اکنون در اکثر قاره ها رشد می کند. انواع مختلف خیار در بازارهای جهانی معامله می شود.

خیار نوعی انگور خزنده است که در زمین ریشه می گیرد و قلع و یا قاب های پشتیبان دیگری رشد می کند و تکیه گاهها را با ناف و لاغرهای مارپیچ پیچیده می کند. این گیاه همچنین ممکن است در محیط بدون آب ریشه ریشه داشته باشد و در صورت نداشتن تکیه گاه در امتداد زمین پراکنده شود. تاک دارای برگهای بزرگی است که سایبان را روی میوه ها تشکیل می دهد. میوه ارقام معمولی خیار تقریباً استوانه ای است ، اما با انتهای مخروطی دراز است و ممکن است به قطر 60 سانتی متر (24 اینچ) طول و 10 سانتی متر (3.9 اینچ) قطر داشته باشد. طبقه بندی شده به عنوان پپو ، نوعی توت گیاه شناسی با پوسته بیرونی سخت و بدون تقسیمات داخلی. تقریباً مانند گوجه فرنگی و کدو ، اغلب به عنوان یک سبزی درک ، تهیه و خورده می شود. میوه های خیار از 95٪ آب تشکیل شده است (جدول تغذیه را ببینید).

تعداد کمی از ارقام خیار پارتنوکارپ است ، شکوفه هایی که میوه ای بدون بذر گرده افشانی ایجاد می کنند. گرده افشانی این ارقام باعث کاهش کیفیت می شود. در ایالات متحده ، اینها معمولاً در گلخانه ها پرورش می یابند ، جایی که زنبورها از این مطالعه مستثنا هستند. در اروپا در بعضی مناطق خارج از منزل پرورش داده می شوند و زنبورها نیز از این مناطق مستثنی نیستند.

اما بیشتر ارقام خیار بذر بذر شده و به گرده افشانی احتیاج دارند. سالانه هزاران کندو زنبور عسل درست قبل از شکوفه در مزارع خیار انجام می شود. خیار همچنین ممکن است توسط زنبورها و چندین گونه زنبور دیگر گرده افشانی شود. بیشتر خیارهایی که به گرده افشانی احتیاج دارند ، خود ناسازگار هستند ، بنابراین برای تشکیل دانه و میوه به گرده گیاهان مختلف نیاز است. برخی از ارقام خود سازگار وجود دارد که مربوط به رقم "لیمو" است. علائم گرده افشانی ناکافی شامل سقط جنین میوه و میوه نادرست است. گلهای گرده ای جزئی ممکن است میوه هایی به رنگ سبز ایجاد کنند که در نزدیکی انتهای ساقه رشد می کنند اما به رنگ زرد کم رنگ و در انتهای شکوفه خشک می شوند.

ارقام سنتی ابتدا تقریباً در تعداد تقریباً معادل ، شکوفه های نر و سپس ماده را تشکیل می دهند. ارقام هیبریدی جدید gynoecious تقریباً تمام شکوفه های زنانه را تولید می کنند. آنها ممکن است یک رقم گرده افشان را به صورت پیوند زده شده انجام دهند ، و تعداد کندوهای زنبور عسل در واحد سطح افزایش یابد ، اما تغییرات دما باعث ایجاد گلهای نر حتی روی این گیاهان می شود که ممکن است برای ایجاد گرده افشانی کافی باشد.

خیارهای بزرگ شده برای خوردن تازه ، خیارهای خرد شده نامیده می شوند. انواع اصلی سلیقه ها روی تاک های با برگهای بزرگ بالغ می شوند که سایه زنی را فراهم می کند. آنها به طور عمده به شکل سبز نارس خورده می شوند ، زیرا فرم زرد رسیده به طور معمول تلخ و ترش می شود. برش هایی که از نظر تجاری در بازار آمریکای شمالی رشد می کنند ، عموماً طولانی تر ، صاف تر ، یکنواخت تر و دارای پوستی بسیار سفت تر هستند. برش های دیگر کشورها کوچکتر و دارای پوستی نازک تر و ظریف تری هستند که غالباً تعداد دانه کمتری دارند و برای محافظت در پوست پلاستیکی فروخته می شوند. بعضی اوقات اینها به عنوان خیار انگلیسی شناخته می شوند. این تنوع همچنین ممکن است "خیار تلگراف" ، به ویژه در استرالیا نامیده شود. خیارهای خرد شده کوچکتر را نیز می توان ترشی کرد.

در این کلیپ آرت می توانید تصاویر PNG خیار رایگان را دانلود کنید