Orzeszek ziemny, znany również jako orzeszek ziemny lub goober i klasyfikowany taksonomicznie jako Arachis hypogaea, jest rośliną strączkową uprawianą głównie ze względu na jadalne nasiona. Jest szeroko uprawiana w tropikach i subtropikach, jest ważna zarówno dla małych, jak i dużych producentów komercyjnych. Jest klasyfikowany zarówno jako roślina strączkowa zbożowa, jak i ze względu na wysoką zawartość oleju jako roślina oleista. [4] Światowa roczna produkcja orzeszków ziemnych w łupinach wyniosła 42 mln ton w 2014 r. Co nietypowe wśród roślin uprawnych, strąki orzeszków ziemnych rozwijają się raczej pod ziemią niż nad ziemią. Jest to cecha, której botanik Linneusz użył do nadania szczególnej nazwy hypogaea, co oznacza „pod ziemią”.

Jako roślina strączkowa orzeszek ziemny należy do rodziny botanicznej Fabaceae; jest to również znane jako Leguminosae i powszechnie znane jako rodzina fasoli lub grochu. Podobnie jak większość innych roślin strączkowych, orzeszki ziemne zawierają symbiotyczne bakterie wiążące azot w guzkach korzeni. Ta zdolność wiązania azotu oznacza, że ​​orzeszki ziemne wymagają mniej nawozów zawierających azot i poprawiają żyzność gleby, co czyni je cennymi w płodozmianie.

Orzeszki ziemne są podobne w smaku i profilu odżywczym do orzechów z drzew, takich jak orzechy włoskie i migdały, a jako orzechy kulinarne są często podawane w podobny sposób w kuchniach zachodnich. Botaniczna definicja „orzecha” to owoc, którego ściana jajnika staje się bardzo twarda po osiągnięciu dojrzałości. Zgodnie z tym kryterium orzeszek ziemny nie jest prawdziwym orzeszkiem, ale raczej rośliną strączkową. Jednak do celów kulinarnych iw powszechnym użyciu języka angielskiego orzeszki ziemne są zwykle określane jako orzechy.

W tym clipart możesz pobrać darmowe obrazy PNG: Orzechowe obrazy PNG do pobrania za darmo