Guawa jest pospolitym owocem tropikalnym uprawianym w wielu regionach tropikalnych i subtropikalnych. Psidium guajava (guawa zwyczajna, guawa cytrynowa) to małe drzewo z rodziny mirtowatych (Myrtaceae), pochodzące z Meksyku, Ameryki Środkowej i północnej Ameryki Południowej. Chociaż gatunki pokrewne można również nazywać guawa, należą one do innych gatunków lub rodzajów, takich jak „guawa ananasowa” Acca sellowiana. W 2016 roku Indie były największym producentem guawy, stanowiąc 41% całego świata.

Najczęściej spożywanym gatunkiem, często nazywanym po prostu „guawa”, jest guawa jabłkowa (Psidium guajava). Guawa to typowe Myrtoideae, o twardych, ciemnych liściach, które są przeciwległe, proste, eliptyczne do jajowatych i mają długość 5–15 cm. Kwiaty są białe, mają pięć płatków i liczne pręciki. Owoce to jagody wieloziarniste.

Rodzaje Accara i Acca (dawniej Feijoa, guawa ananasowa) były wcześniej zawarte w Psidium.

Guawa pochodzi z obszaru, który, jak się uważa, rozciąga się od Meksyku lub Ameryki Środkowej i był rozpowszechniany w całej tropikalnej Ameryce i na Karaibach. Zostały przyjęte jako roślina uprawna w Azji subtropikalnej i tropikalnej, południowych Stanach Zjednoczonych (od Tennessee i Karoliny Północnej na południu, a także z zachodu i Hawajów), tropikalnej Afryce, Azji Południowej, Azji Południowo-Wschodniej i Oceanii. Guawa jest obecnie uprawiana w wielu krajach tropikalnych i subtropikalnych. Kilka gatunków jest hodowanych w celach handlowych; guawa jabłkowa i jej odmiany są najczęściej przedmiotem handlu międzynarodowego. Guawa rośnie również w południowo-zachodniej Europie, szczególnie na wybrzeżu Costa del Sol w Maladze (Hiszpania) i Grecji, gdzie guawa jest uprawiana komercyjnie od połowy XX wieku i mnoży się jako odmiany.

Dojrzałe drzewa większości gatunków są dość odporne na zimno i mogą przetrwać temperatury nieco niższe niż 25 ° F (4 ° C) przez krótki czas, ale młodsze rośliny prawdopodobnie przymarzną do ziemi.

Guawa została wprowadzona na Florydę w XIX wieku i obecnie jest uprawiana na Florydzie na dalekiej północy, jak Sarasota, Chipley, Waldo i Fort Pierce. Jednak są one głównym żywicielem muszki owocówki karaibskiej i muszą być chronione przed inwazją na obszarach Florydy, na których występuje ten szkodnik.

Guawy są interesujące dla hodowców domowych na obszarach subtropikalnych jako jedne z nielicznych owoców tropikalnych, które mogą rosnąć do rozmiarów owocujących w doniczkach w pomieszczeniach. Wyhodowane z nasion guawa owocuje już po dwóch i nawet 40 latach.

Owoce guawy, zwykle o długości od 4 do 12 centymetrów (1,6 do 4,7 cala), są okrągłe lub owalne, w zależności od gatunku. Mają wyraźny i typowy zapach, podobny do skórki cytryny, ale mniej ostry. Skórka zewnętrzna może być szorstka, często o gorzkim smaku lub miękka i słodka. U różnych gatunków skórka może mieć dowolną grubość, jest zwykle zielona przed osiągnięciem dojrzałości, ale w przypadku dojrzałości może być żółta, bordowa lub zielona. Miąższ w środku może być słodki lub kwaśny i białawy („białe” guawy) do ciemnoróżowego („czerwone” guawy). Nasiona w środkowej miazdze różnią się liczbą i twardością w zależności od gatunku.

W Meksyku i innych krajach Ameryki Łacińskiej popularny jest napój na bazie guawy, agua fresca. Cały owoc jest kluczowym składnikiem ponczu, a sok jest często używany w sosach kulinarnych (gorących lub zimnych), ale, cukierkach, suszonych przekąskach, batonach owocowych i deserach lub maczany w chamoy. Pulque de guava to popularny napój alkoholowy w tych regionach.

W wielu krajach guawa jest spożywana na surowo, zwykle krojona na ćwiartki lub jak jabłko, podczas gdy w innych jest spożywana ze szczyptą soli i pieprzu, proszku cayenne lub mieszanką przypraw (masala). Jest znany jako zimowy narodowy owoc Pakistanu. Na Filipinach do gotowania sinigang używa się dojrzałej guawy. Gujawa to popularna przekąska na Tajwanie, sprzedawana na wielu rogach ulic i nocnych targach podczas upałów, w towarzystwie paczek suszonych śliwek zmieszanych z cukrem i solą do maczania. W Azji Wschodniej guawa jest powszechnie spożywana ze słodko-kwaśnymi mieszankami suszonych śliwek w proszku. Sok z guawy jest popularny w wielu krajach. Owoce często dodawane są także do sałatek owocowych.

Ze względu na wysoki poziom pektyny guawa jest szeroko stosowana do wyrobu cukierków, konfitur, galaretek, dżemów i marmolad (takich jak brazylijska goiabada oraz kolumbijska i wenezuelska bocadillo) oraz jako dżem marmoladowy podawany na tostach.

Czerwone guawy można stosować jako bazę produktów solonych, takich jak sosy, zastępując pomidory, zwłaszcza w celu zminimalizowania kwasowości. Napój może być sporządzony z naparu z owoców i liści guawy, który w Brazylii nazywa się che-de-goiabeira, czyli „herbata” z liści guawy, uważana za leczniczą.

Na tej stronie możesz pobrać darmowe obrazy PNG: Obrazy Guava PNG do pobrania za darmo