تردمیل وسیله ای است که عموماً برای پیاده روی یا دویدن یا کوهنوردی در هنگام ماندن در همان مکان است. تردمیل قبل از توسعه ماشین های نیرو ، برای مهار قدرت حیوانات یا انسان برای انجام کار معرفی می شد ، غالباً نوعی آسیاب است که توسط شخص یا مراحل ردیابی حیوانات یک تردمیل برای خرد کردن دانه ها اداره می شد. در موارد بعدی ، از تردمیل ها به عنوان دستگاه مجازات برای افرادی که محکوم به کار سخت در زندان ها بودند ، استفاده شد. اصطلاحات تردمیل و تردمیل به طور متناوب برای مکانیسم های قدرت و مجازات استفاده می شدند.

اخیراً ، تردمیل ها برای مهار نیرو استفاده نمی شوند ، بلکه به عنوان ماشین های تمرینی برای دویدن یا راه رفتن در یک مکان استفاده می شوند. به جای اینکه کاربر آسیاب را نیرو بخورد ، دستگاه یک سکوی متحرک با یک تسمه نقاله گسترده که توسط موتور الکتریکی یا یک چرخ فلک رانده می شود فراهم می کند. کمربند به سمت عقب حرکت می کند و کاربر را ملزم می کند تا با سرعتی مطابق با کمربند راه برود یا دوید. سرعت حرکت کمربند سرعت پیاده روی یا دویدن است. بنابراین ، سرعت دویدن ممکن است کنترل و اندازه گیری شود. نسخه های گران تر و سنگین آن دارای موتور محرک است (معمولاً توسط موتور الکتریکی). نسخه های ساده تر ، سبک تر و کم هزینه تر در مقابل حرکت مقاومت می کنند ، فقط در صورت حرکت واکرها با پاهای خود کمربند را فشار می دهند. دومی به عنوان تردمیل دستی شناخته می شوند.

طبق اعلام انجمن صنعت ورزش و تناسب اندام ، تردمیل ها با حاشیه زیاد همچنان بزرگترین رده تجهیزات ورزشی فروش هستند. در نتیجه ، صنعت تردمیل با صدها تولیدکننده در سراسر جهان حساب می شود.

منشأ تردمیل را می توان در قرن اول میلادی مشاهده کرد. رومیان باستان برای دستکاری اشیاء سنگین از جرثقیل تردwheel یا polyspaston استفاده می کردند.

اولین تردمیل مصرف کننده برای مصارف خانگی توسط ویلیام استائوب ، مهندس مکانیك ایجاد شد. [استناد به نیاز] استاب پس از خواندن كتاب 1968 ، ایروبیك ، توسط كنته كوپر ، تردمیل خود را توسعه داد. كوپر كتاب خاطرنشان كرد: افرادي كه هشت دقيقه چهار تا پنج بار در هفته دويدند ، در وضعيت جسماني بهتري خواهند بود. استووب متوجه شد که در آن زمان تردمیل های مقرون به صرفه خانگی وجود ندارد و تصمیم گرفت در اواخر دهه 1960 یک تردمیل برای استفاده شخصی خود ایجاد کند. وی اولین تردمیل خود را PaceMaster 600 نامید. Stau بعد از اتمام کار ، تردمیل نمونه اولیه خود را به کوپر فرستاد ، که اولین مشتریهای این دستگاه را پیدا کرد ، که شامل فروشندگان تجهیزات تناسب اندام نیز می شد.

Staub قبل از انتقال تولید به Little Falls، New Jersey شروع به تولید اولین تردمیل های خانگی در کارخانه خود در کلیفتون ، نیوجرسی کرد.

تردمیل ها به عنوان منبع نیرو در دوران باستان نشأت گرفته اند. این دستگاه های باستانی در سه طرح اصلی عرضه شدند. اولین مورد این بود که میله ای افقی از یک شافت عمودی بیرون می زد. در حول محور عمودی چرخانده می شود ، رانده شده توسط گاو یا حیوان دیگر که در یک دایره با فشار میله حرکت می کند. حتی انسانها برای قدرت دادن به آنها عادت داشتند. طرح دوم یک چرخ عمودی ، یک تردwheel بود که از طریق کوهنوردی در جای خود به جای راه رفتن در حلقه ها تغذیه می شد. این شبیه به چیزی است که امروز ما را به عنوان چرخ همستر می شناسیم. طراحی سوم نیز به کوهنوردی نیاز داشت اما در عوض از یک سکوی متحرک شیب دار و متحرک استفاده کرد.

تردمیل ها به عنوان موتورهای دارای عضله تقریباً 4000 سال پیش سرچشمه گرفته اند. این فناوری بعداً برای ایجاد کارخانجات دانه دوار و جرثقیل تردمیل سازگار شد. همچنین از این دستگاه برای پمپاژ آب و برق دستگاههای خمیرزن و خمپاره استفاده می شد.

اختراع ثبت شده تردمیل "ماشین آموزش" (شماره 1،064،968) در 17 ژوئن سال 1913 صادر شد.

پیشرو تردمیل های ورزشی برای تشخیص بیماری های قلبی و ریه طراحی شده و توسط رابرت بروس و وین کوئینتون در دانشگاه واشنگتن در سال 1952 اختراع شد. استدلال برای حمایت از توسعه تجاری تردمیل خانگی و دوچرخه ورزش.

در بین کاربران تردمیل امروزه امکانات پزشکی (بیمارستان ها ، مراکز توانبخشی ، کلینیک های پزشکی و فیزیوتراپی ، انستیتوهای آموزش عالی) ، کلوپ های ورزشی ، موسسه بیومکانیک ، فروشگاه های کفش ارتوپدی ، فروشگاه های در حال اجرا ، مراکز آموزش المپیک ، دانشگاه ها ، مراکز آموزش آتش نشانی ، ناسا ، امکانات تست و اتاق های آموزش پلیس و ارتش ، سالن های بدنسازی و حتی کاربران خانگی.

ارگونومترهای تردمیل در حال حاضر عمدتاً موتور رانده می شوند. بیشتر تردمیل ها دارای یک میز در حال اجرا با صفحه کشویی هستند. قبل و بعد از جدول مسابقه ، دو شفت وجود دارد. کمربند در حال اجرا بین شفت ها و عرشه در حال اجرا کشیده شده است. استانداردهای ایمنی برای تردمیل ها IEC EN 957-1 و IEC EN 957-6 هستند.

برای تردمیل های پزشکی ، هنجارها ، استانداردها و دستورالعمل های قابل اجرا ، دستورالعمل دستگاه پزشکی (MDD) ، راهنمائی اروپا 93/42 ΕΟΚ ، راهنمای اروپا 2007/47 EEC ، IEC EN 60601-1 ، EN 62304 ، EN 14971 و بخشنامه ماشین آلات 2006/42 می باشد. / EC

تردمیل های پزشکی دستگاه های درمانی فعال کلاس IIb و همچنین دستگاه های فعال برای تشخیص هستند. تردمیل های سیستم محرکه موتور بسیار قدرتمند (مانند 3.3 کیلو وات = 4/4 اسب بخار) موتور تردمیل سیستم محرکه موتور الکتریکی انرژی مکانیکی را به بدن انسان منتقل می کنند. موضوع در حال تغییر موقعیت افقی خود نیست و به طور انفعالی جابجا می شود و مجبور می شود با کمربند دویدن در زیر پاهای خود دست و پنجه نرم کند. این موضوع همچنین می تواند در قسمت های ایمنی ، سیستم های وزنه برداری ، تکیه گاه های مختلف یا حتی با استفاده از سیستم ارتز رباتیک با استفاده از تردمیل ثابت شده و جابجا شود.

تردمیل های پزشکی نیز دستگاه های اندازه گیری فعال هستند. هنگامی که از طریق رابط با ECG ، ergospirometry ، مانیتور فشار خون (BPM) یا EMG متصل می شوند ، آنها به یک سیستم پزشکی جدید تبدیل می شوند (به عنوان مثال ، سیستم تست استرس یا سیستم توانبخشی قلبی - ریوی) و همچنین می توانند برای اندازه گیری VO2max و سایر کارکردهای حیاتی دیگر مجهز شوند. .

بیشتر تردمیل ها دارای "حالت قلبی" هستند که در آن ضربان قلب هدف تعریف شده و سرعت و ارتفاع (بار) به طور خودکار کنترل می شود تا زمانی که این موضوع در "حالت ثابت ضربان قلب" باشد. بنابراین تردمیل بر اساس عملکرد حیاتی (ضربان قلب) موضوع ، انرژی مکانیکی را به بدن انسان منتقل می کند.

یک تردمیل پزشکی که همچنین برای ارگومتری و تست استرس قلبی ریوی و همچنین تشخیص عملکرد مورد استفاده قرار می گیرد ، همیشه یک وسیله پزشکی کلاس IIb است که یا به عنوان یک دستگاه مستقل در یک محیط پزشکی استفاده می شود یا در ارتباط با ECG ، EMG ، ergospirometry ، یا دستگاه کنترل فشار خون

فضانورد ناسا T.J. مهندس پرواز ، کریتر ، اکسپدیشن 22 ، مجهز به مهار بانجی ، تمرینات بر روی بار عملیاتی ترکیبی بار تحمل مقاومت خارجی (COLBERT) در گره هارمونی ایستگاه فضایی بین المللی را انجام می دهد.

در عرشه در حال اجرا سوژه در حال حرکت است ، که با سرعت قابل تنظیم کمربند سازگار است. عرشه در حال اجرا معمولاً روی عناصر میرایی نصب می شود ، بنابراین عرشه در حال اجرا دارای ویژگی های جذب شوک است. با یک عنصر بلند کردن ، کل قاب شامل عرشه در حال اجرا بر روی تردمیل بلند خواهد شد و بدین ترتیب یک زاویه قله را برای اجرای شیب بالا شبیه سازی می کند. در بعضی از تردمیل ها نیز معکوس کردن کمربند در حال اجرا به منظور بارهای سرازیری وجود دارد. بیشتر تردمیل ها برای متخصصان در زمینه تناسب اندام ، برای اندازه های جدول در حدود 150 سانتی متر طول و 50 سانتی متر عرض ، برد حدود 0 ... 20 کیلومتر در ساعت و زاویه شیب 0 ... 20٪ اجرا کنید.

برای ورزشکاران ، تردمیل های بزرگتر و با ثبات تر لازم است. سرعت حداكثر سرعت حداكثر 45 كيلومتر در ساعت با حداكثر سرعت كاهش از سرعت حداكثر سرعت حداكثر 45 كيلومتر در ساعت مي رسند. در فشار زیاد بدنی و افزایش خطر سقوط یک واحد توقف سقوط برای جلوگیری از سقوط افراد یا بیماران لازم است. این دستگاه متوقف سقوط معمولاً توسط یک قوس ایمنی که یک طناب به سوئیچ برقی وصل شده است ، پیاده سازی می شود. یک بند دارای موضوعی است که از ریزش آن جلوگیری می کند و کمربند دویدن را خاموش می کند.

در بعضی از دفاتر ، کارمندان تردمیل وجود دارند تا کارمندان بتوانند هنگام کار با رایانه یا صحبت کردن از طریق تلفن ، راه بروند.

به عنوان مثال در مراکز درمانی از تردمیل ها با صندلی های داخلی و راست برای درمانگران استفاده می شود ، بنابراین درمانگران می توانند پاهای بیمار سکته مغزی را به منظور شبیه سازی حرکات پیاده روی حرکت دهند و یاد بگیرند که دوباره راه برود. این روش درمانی دستیابی نامیده می شود.

تردمیل های بزرگ همچنین برای دوچرخه سواری با سرعت حداکثر 80 کیلومتر در ساعت ، برای استفاده کنندگان از صندلی های چرخدار و در برنامه های ویژه با کمربند دویدن ضخیم برای اسکی و بیاتلون کراس کشور استفاده می شود ، جایی که ورزشکاران تمرین و تست تمرین را با اسکی غلتکی در عرشه در حال اجرا انجام می دهند. تا اندازه های 450 300 300 سانتی متر.

در این صفحه می توانید تصاویر PNG: Treadmill PNG تصاویر رایگان را بارگیری کنید