کایاک یک آبشار کوچک و باریک است که به طور معمول با استفاده از یک بالشتک دو تیغه حرکت می کند. کلمه کایاک از کلمه گرینلند qajaq سرچشمه گرفته است.

کایاک سنتی دارای یک عرشه پوشیده و یک یا چند کابین خلبان است که هر کدام یک صندلی چرخدار دارند. کابین خلبان گاهی اوقات توسط یک عرشه اسپری پوشانده می شود که از ورود آب به امواج یا اسپری جلوگیری می کند و این کاردستی را از یک قایق رانی جدا می کند. عرشه اسپری باعث می شود که کایکرهای ماهر و مناسب بتوانند کایاک را بچرخانند: یعنی کپس زدن و درست کردن آن بدون اینکه آب آن پر شود یا از پدل خارج شود.

مردی که با پاهای پوشیده از قایق که در هر انتهای آن به یک نقطapers ایستاده است ، نشسته است

عکس های داخلی 360 درجه ای از یک کایاک در موزه ملی اسمیتسونیان هندی آمریکایی. برای مشاهده همه جانبه 360 درجه کلیک کنید

برخی از قایقهای مدرن با طرح سنتی تفاوت زیادی دارند اما هنوز عنوان "کایاک" را مدعی هستند ، به عنوان مثال در از بین بردن کابین خلبان با قرار دادن پدلر در بالای قایق (کایاکهای "نشستن در بالای"). داشتن اتاقهای هوای اطراف قایق. تعویض بدنه تکی توسط بدنه های دوقلوی ، و جایگزین کردن بالشتک ها با دیگر پیشرانه های نیروی انسانی مانند پیشران های چرخشی پا و "شلاق". کایاکس همچنین با موتورهای برقی کوچک و حتی توسط موتورهای بنزینی قایق سوار می شوند.

عکس فردی که در قایق نگهبانی قایق نشسته است و اوارهایی که در پیش زمینه شنا می کنند. قایق تقریباً 12 فوت طول دارد و فقط کمی پهن تر از پدل است.

کایاکس ها اغلب برای نزدیک شدن به حیوانات دریایی از جمله موج های دریایی استفاده می شوند

این کایاک برای اولین بار توسط بومیان Aleut ، Inuit ، Yupik و احتمالاً شکارچیان Ainu در مناطق زیر قطبی جهان مورد استفاده قرار گرفت.

به طور معمول ، طراحی کایاک عمدتاً از مبادلات تجاری است: ثبات جهت ("ردیابی") در مقابل مانور. ثبات در مقابل سرعت؛ و ثبات اولیه در مقابل ثانویه کایاک های چند وجهی با مجموعه ای متفاوت از معاملات متفاوت روبرو هستند. شکل و اندازه بدنه پدلر بخشی جدایی ناپذیر از سازه است و بر بازرگانی های انجام شده نیز تأثیر خواهد گذاشت.

به عنوان یک قاعده کلی ، یک کایاک طولانی تر سریعتر است: از سرعت بدنه بالاتری برخوردار است. همچنین می تواند برای جابجایی مشخص باریک تر باشد و باعث کاهش درگ شود و عموماً بهتر از یک کایاک کوتاه تر ردیابی خواهد شد (یک خط مستقیم را دنبال کنید). از طرف دیگر ، کمتر قابل کنترل است. کایاکهای بسیار طولانی از استحکام کمتری برخوردار بوده و امکان نگهداری و حمل و نقل آن نیز سخت تر است. برخی از سازندگان کایاک تفریحی سعی می کنند حجم پوست (ظرفیت وزن) را برای مدت معین به حداکثر برسانند ، زیرا کایاکهای کوتاه تر حمل و نقل و نگهداری آنها آسان تر است.

کایاکهایی که برای پوشش مسافت های طولانی مانند تور و کایاک های دریایی ساخته شده اند ، طولانی تر هستند ، به طور کلی 16 تا 19 پا (4.9 تا 5.8 متر). با استفاده از تورهای کایاکس ، keel به طور کلی تعریف می شود (کمک به مسیر کایاکر در یک خط مستقیم). برای حداکثر رساندن قدرت مانور ، کایاکس های وایت آب که عموماً از جریان رودخانه به دلیل حرکت رو به جلو به آنها وابسته هستند ، کوتاه هستند. این کایاک ها به ندرت از 8 فوت (2.4 متر) طول دارند و قایق های بازی ممکن است تنها 5-6 فوت (1.5-1.8 متر) طول داشته باشند. طراحان کایاک تفریحی سعی در ایجاد ثبات بیشتر در قیمت کاهش سرعت و سازش بین ردیابی و مانورپذیری دارند ، از 9 تا 14 فوت (2.7-4.3 متر).

امروزه تقریباً کلیه کایاک ها محصولات تجاری در نظر گرفته شده برای فروش هستند و نه برای مصارف شخصی سازنده.

پوسته های فایبرگلاس سخت تر از بدنه های پلی اتیلن هستند ، اما بیشتر مستعد آسیب در اثر ضربه از جمله ترک خوردگی هستند. اکثر کایاکهای مدرن دارای بخش های V شیب دار در کمان و سفت و کم عمق V هستند. کایاک های فایبرگلاس باید به صورت دستی در یک قالب قرار داده شوند ، بنابراین معمولاً گران تر از کایاک های پلی اتیلن هستند که به صورت چرخشی در یک ماشین قالب ریزی می شوند.

کایاکهای پلاستیکی از جنس و انواع مختلفی از رزینهای پلی اتیلن از نرم تا سخت ، بصورت چرخشی تولید می شوند. چنین کایاکها به ویژه در برابر ضربه مقاوم هستند.

بسترهای چوبی ، بسته به نوع ساخت آنها ، لزوماً به مهارت و کار دستی لازم ندارند. کایاکس های ساخته شده از نوارهای نازک از روکش چوب از فایبرگلاس موفقیت آمیز بوده اند ، به ویژه که قیمت رزین اپوکسی در سالهای اخیر کاهش یافته است. تخته سه لا ، بخیه و چسب (S&G) به بعضی از سازندگان نیازی به روکش فایبرگلاس ندارد. سه نوع اصلی محبوبیت دارند ، به ویژه برای سازنده منزل: بخیه و چسب ، استریپ ساخته شده و هیبریدهایی که دارای پوسته کوک و چسب و یک عرشه نواری هستند.

طرح های Stitch & Glue معمولاً از تخته سه لا از مدرن دریایی استفاده می کنند - هشتم اینچ ، 3 میلی متر (0.12 اینچ) یا ضخامت آن تا یک چهارم اینچ ، 5 میلی متر (0.20 اینچ). پس از بریدن قطعات مورد نیاز بدنه و عرشه (کیت ها اغلب این پیش برش ها را دارند) ، یک سری سوراخ های کوچک در امتداد لبه ها حفر می شوند. سپس از سیم مس برای "بخیه زدن" قطعات به هم از طریق سوراخها استفاده می شود. بعد از اینکه قطعات به طور موقت به هم بخورد ، با اپوکسی چسبانده می شوند و درزها با فایبرگلاس تقویت می شوند. وقتی اپوکسی خشک شد ، بخیه های مسی برداشته می شود. گاهی اوقات تمام قایق برای استحکام بیشتر و ضد آب بودن در فایبرگلاس پوشانده می شود ، هرچند این به وزن اضافه می کند و غیر ضروری است. ساخت و ساز نسبتاً ساده است ، اما از آنجا که تخته سه لا خم نمی شود و منحنی های مرکب را تشکیل می دهد ، انتخاب طراحی محدود است. این یک سازنده خوب برای اولین بار برای سازنده کایاک است زیرا نیروی کار و مهارت های لازم (مخصوصاً برای نسخه های کیت) به طور قابل توجهی کمتر از قایق های ساخته شده از نوار است که می تواند 3 برابر طول بکشد.

طرح های ساخته شده از نوار از لحاظ شکل با کایاکس های فایبرگلاس سفت و سخت هستند اما به طور کلی سبک تر و سخت تر هستند. همانند همتایان فایبرگلاس ، شکل و اندازه قایق عملکرد و کاربردهای بهینه را تعیین می کند. پوسته و عرشه با نوارهای نازک از چوب سبک ، اغلب سرو ، کاج یا ردوود ساخته شده است. نوارها به صورت لبه ای به دور یک فرم چسبانده می شوند ، در جای خود قرار می گیرند یا به هم می چسبند و اجازه می دهند خشک شود. مقاومت سازه از لایه ای از پارچه فایبرگلاس و رزین اپوکسی ناشی می شود که در داخل و خارج از بدنه لایه بندی شده است. کایاک های ساخته شده از نوار توسط چند شرکت با قیمت 4000 دلار به فروش می رسد. یک نجار با تجربه می تواند در مدت زمان 200 دلار یکی را برای حدود 400 دلار بسازد ، البته هزینه و زمان دقیق آن به مهارت سازنده ، مواد و اندازه و اندازه آن بستگی دارد. به عنوان یک پروژه کایاک دوم یا برای سازنده جدی با برخی از تخصص در امر نجاری ، یک قایق ساخته شده از نوار می تواند یک کار برجسته باشد. کیت های دارای نوارهای چوبی از پیش بریده شده و آسیاب شده به صورت تجاری در دسترس هستند.

پوست روی قایق های فریم در طراحی ، مواد و ساخت و ساز ها سنتی تر است. آنها به طور سنتی از چوب چوبی ، چوبی یا چسبیده به هم ساخته شده و پوست مهر و موم شده ای کشیده شده بودند ، زیرا این مواد به راحتی در مناطق قطب شمال موجود بودند. امروزه پوست مهر و موم معمولاً با بوم یا پارچه نایلونی پوشانده شده از رنگ ، پلی اورتان یا روکش لاستیکی هیپالون و یک قاب چوبی یا آلومینیومی جایگزین می شود. کایاکس های مدرن روی قاب پوست معمولاً نسبت به همتایان فایبرگلاس خود مقاومت بیشتری در برابر ضربه دارند اما در برابر سایش یا اشیاء تیز از ماندگاری کمتری برخوردار هستند. آنها اغلب سبک ترین کایاک ها هستند.

نوع خاصی از کایاک روی پوست ، کایاک تاشو است. این قاب دارای یک قاب جمع شونده ، از جنس چوب ، آلومینیوم یا پلاستیک یا ترکیبی از آن و پوستی از پارچه مقاوم در برابر آب و بادوام است. انواع مختلفی از اسپانسرهای هوایی داخل تپه ساخته شده اند که باعث می شود شناور کایاک حتی در صورت جاری شدن سیل نیز باشد.

در این صفحه می توانید تصاویر PNG رایگان: تصاویر Kayak PNG را دانلود کنید