اسنوکر یک ورزش سرنخ است که در بین افسران ارتش انگلیس مستقر در هند در نیمه دوم قرن نوزدهم سرچشمه گرفته است. آن را روی یک میز مستطیل پوشانده شده با پارچه سبز (یا "بوئیز") ، با جیب در هر یک از چهار گوشه و در وسط هر طرف بلند پخش می شود. با استفاده از یک چوب سرنخ و 21 توپ رنگی ، بازیکنان باید توپ سفید (یا "توپ نشانه") را بزنند تا توپ های باقیمانده را به ترتیب صحیح گلدان کند و برای هر گلدان امتیاز جمع کند. یک بازی انفرادی (یا فریم) توسط بازیکن به ثمر می رسد که بیشترین امتیاز را کسب می کند. مسابقه برنده می شود که یک بازیکن برنده تعداد مشخصی از قاب های از پیش تعیین شده باشد.

اسنوکر در سال 1884 هویت خود را بدست آورد ، هنگامی که سر نویل چمبرلین ، افسر ارتش ، مستقر در اوتی ، تامیل نادو ، مجموعه ای از قوانینی را ساخت که هرم و استخر سیاه را ترکیب می کرد. کلمه اسنوکر یک اصطلاح نظامی طولانی برای پرسنل بی تجربه یا سال اول بود. این بازی در انگلستان محبوبیت زیادی پیدا کرد ، و انجمن کنترل و کنترل بیلیارد در سال 1919 شکل گرفت. اینک توسط انجمن جهانی حرفه ای بیلیارد و اسنوکر (WPBSA) اداره می شود.

مسابقات جهانی اسنوکر از سال 1927 برگزار می شود. جو دیویس ، شخصیت اصلی در رشد اولیه ورزش ، 15 بار بین سالهای 1927 و 1946 برنده 15 بار قهرمانی شد. "دوران مدرن" در سال 1969 آغاز شد پس از آنکه مجری پخش کننده BBC از اسنوکر استفاده کرد. نمایش تلویزیونی Pot Black و بعداً شروع به پخش مسابقات قهرمانی جهان در سال 1978 کرد. چهره های اصلی بازی ری راردون در دهه 1970 ، استیو دیویس در دهه 1980 و استفان هندری در دهه 1990 بود که هر یک برنده شش یا بیشتر قهرمانی در جهان بودند. از سال 2000 ، رونی اوسالیوان با 5 امتیاز بیشترین عناوین جهان را کسب کرد. بازیکنان حرفه ای برتر اکنون به طور مرتب در سراسر جهان به رقابت می پردازند و میلیون ها پوند در تور جهانی اسنوکر ، که بازیکنانی از سراسر جهان دارد ، کسب می کنند.

سرچشمه اسنوکر به نیمه دوم قرن نوزدهم برمی گردد. در دهه 1870 ، بیلیارد یک فعالیت محبوب در میان افسران ارتش بریتانیا مستقر در هند بود و در این مدت چندین تغییر بازی ابداع شد. یکی از تغییرات که در ظهور ظهور افسران منطقه یازدهم دونونشایر در سال 1875 به وجود آمد ، قوانین دو بازی بیلیارد جیب را ترکیب کرد: هرم و استخر سیاه. اولی با پانزده توپ قرمز رنگ قرار گرفته در یک مثلث بازی می شد ، در حالی که دومی شامل گلدان توپ های تعیین شده بود. این بازی در سال 1884 ساخته شد که اولین مجموعه قوانین آن توسط سر نویل چمبرلین ، یک افسر ارتش انگلیسی انجام شد که به توسعه و محبوبیت بازی در Stone House در اووتی بر روی میز ساخته شده توسط Burroughes & Watts کمک کرده بود که با قایق به دست آورد.

کلمه اسنوکر اصطلاحات عامیانه برای کارمندان سال اول و پرسنل بی تجربه ارتش بود ، اما چمبرلین اغلب از آن برای عملکرد یکی از افسران همکار خود در جدول استفاده می کرد. در سال 1887 ، اسنوکر اولین نسخه قطعی خود را در انگلستان در نسخه ای از زندگی ورزشی که باعث افزایش محبوبیت شد ، دریافت کرد. چمبرلین به عنوان مخترع بازی در نامه ای به The Field که در 19 مارس 1938 منتشر شد ، 63 سال پس از این واقعیت منتشر شد.

اسنوکر محبوبیت خود را در کلونی های هند و انگلستان افزایش داد ، اما این بازی به طور عمده برای آقایان تدارکاتی باقی مانده است ، و بسیاری از باشگاههای آقایان که دارای میز بیلیارد بودند اجازه نمی دهند که افراد غیر عضو در آن بازی کنند. برای جلب توجه روزافزون ، کلوپ های مخصوص اسنوکر کوچکتر و بازتر تشکیل شدند. در سال 1919 ، انجمن بیلیارد و شورای کنترل بیلیارد برای تشکیل انجمن و کنترل باشگاه بیلیارد (BA&CC) ادغام شدند و مجموعه جدید و استاندارد جدیدی از قوانین برای اسنوکر اولین بار رسمی شد.

در سال 1927 اولین مسابقات جهانی اسنوکر توسط جو دیویس برگزار شد. دیویس به عنوان یک بیلیارد حرفه ای انگلیسی و بازیکن اسنوکر ، بازی را از یک فعالیت سرگرمی به یک فعالیت حرفه ای منتقل کرد. دیویس در زمان قهرمانی در مسابقات قهرمانی ، تا سال 1946 در هر قهرمانی جهان پیروز شد. این بازی در دهه 1950 و 1960 با کمترین علاقه در خارج از بازیگران ، رو به زوال گذاشت. در سال 1959 ، دیویس تغییراتی در بازی با نام "اسنوکر پلاس" را معرفی کرد تا با افزودن دو رنگ اضافی سعی در بهبود محبوبیت بازی کند ، اما این امر نتوانست باعث جلب علاقه شود.

هدف از این بازی این است که با گل زدن توپ های شی به ترتیب صحیح امتیاز بیشتری نسبت به حریف خود کسب کنید. در شروع یک فریم ، توپ ها همانطور که در شکل A نشان داده شده است قرار می گیرند و بازیکنان سپس با زدن توپ به نشانه با نوک نشانه ، شوت های ضربه ای به سمت نوبت می گیرند که هدف آنها از قرار دادن یکی از توپ های قرمز در جیب است. و بدین ترتیب یک امتیاز کسب کنید. عدم برقراری تماس با توپ قرمز یک شوت ناپاک است. اگر مهاجم توپ قرمز رنگی قرار دهد ، باید او یکی از شش "رنگ" را گلدان کند. اگر بازیکن با موفقیت یک رنگ گلدان بگذارد ، ارزش آن توپ به امتیاز بازیکن اضافه می شود و توپ به موقعیت شروع خود در جدول باز می گردد. پس از آن ، بازیکن باید به ترتیب و یک توپ قرمز دیگر ، سپس رنگ دیگری را گل کند. این روند تا زمانی که مهاجم نتواند توپ مورد نظر خود را گل کند ، ادامه می یابد و در این مرحله حریف برای بازی شوت بعدی به جدول می آید. عمل به ثمر رساندن پیاپی به این روش ، ایجاد استراحت است (در زیر به امتیاز دهی مراجعه کنید).

بازی به این روش ادامه می یابد تا همه قرمزها گلدان شوند و فقط شش رنگ روی میز باقی مانده است. در این مرحله ، رنگها باید به ترتیب از حداقل تا با ارزش ترین گلدان ، در هر جدول به سمت راست گلدان شوند. شوت ها عبارتند از: زرد ابتدا (دو امتیاز) ، سپس سبز (سه امتیاز) ، قهوه ای (چهار امتیاز) ، آبی (پنج امتیاز) ، صورتی (شش امتیاز) و سیاه (هفت امتیاز) ، توپ هایی که برای بازی برگشت داده نمی شوند. وقتی توپ نهایی گلدان شود ، بازیکن با امتیاز بیشتری برنده می شود. اگر همه گلدان ها در گلدان ها امتیاز بگیرند ، سیاه به عنوان کراوات در جای خود قرار می گیرد. در این شرایط ، به نام مشکی مجددا ، توپ سیاه در نقطه مشخص شده خود قرار می گیرد و توپ نشانه مانند توپ در دست بازی می شود. سپس داور یک سکه پرتاب می کند و برنده تصمیم می گیرد که کدام بازیکن در مرحله اول برود. این قاب همچنان ادامه دارد تا یکی از بازیکنان توپ سیاه را به گلدان خود نشاند یا خطا کند. اگر فکر کند یک امتیاز کافی در جدول برای ضرب و شتم گل حریف وجود ندارد ، می تواند یک فریم را در هنگام اعتصاب به دست آورد. در اسنوکر حرفه ای این یک اتفاق شایع است. مسابقات آماتور حرفه ای و رقابتی توسط داور انجام می شود. داور همچنین در صورت لزوم رنگهای جدول را جایگزین می کند و می گوید بازیکن در طول استراحت چند امتیاز کسب کرده است. بازیکنان حرفه ای معمولاً بازی را به روشی ورزشی انجام می دهند و خطاهای مورد نظر خود را اعلام می کنند اما داور از دست داده است ، توپ های خوبی را از حریف خود به تصویب رساند ، و یک دست نگه داشت تا از عذرخواهی در مورد شوت های خوش شانس معروف به "پوکه ها" استفاده کند.

سطح بازی ، 356.9 سانتی متر (11 فوت 8.5 اینچ) 177.8 سانتی متر (5 فوت 10 اینچ) برای یک میز تمام اندازه استاندارد ، با شش سوراخ جیب ، یک در هر گوشه و دیگری در مرکز هر یک از کوسن های جانبی طولانی تر. .

در این صفحه می توانید تصاویر PNG رایگان: تصاویر Billiard PNG را به صورت رایگان بارگیری کنید ، توپ بیلیارد PNG