در هنگام استفاده ، قطب های نوردی شبیه قطب های اسکی هستند زیرا ویژگی های مشترک زیادی دارند ، مانند سبدهای در پایین ، دستگیره های لاستیکی و بندهای مچ. حداکثر طول آنها معمولاً 135 سانتی متر (54 اینچ) است ، اما برخلاف قطب های اسکی ، آنها اغلب در دو یا سه بخش ساخته می شوند و در صورت لزوم قابل استفاده هستند و در صورت لزوم استفاده می شوند و برای ذخیره سازی یا حمل و نقل خراب می شوند. هنگام جمع شدن کامل ممکن است اتصال آنها به کوله پشتی باشد. برخی قطب ها برای کمک به پیاده روی در شرایط عادی و کاهش فشار مچ دست به بخش های دارای بهار مجهز هستند ، اما چنین دستگاه هایی فقط ممکن است وزن و سر و صدای ناخواسته را به قطب ها اضافه کنند. آنها معمولاً از آلومینیوم سبک یا فیبر کربن ساخته می شوند.

قطب های پیاده روی معمولی ، قطب های نوردی معمولاً به همین دلایل توسط کوهنوردان مورد استفاده قرار می گیرند - برای فراهم آوردن برخی از ریتم به سرعت پیاده روی خود و برای پشتیبانی بیشتر. در زمین های صاف و صاف ، آنها واقعاً ضروری نیستند ، اگرچه استفاده از آنها می تواند تمرینی را که یک کوهنورد از سفر دریافت می کند ، افزایش دهد و سرعت را افزایش دهد. اما در زمین های خاص و یا شیب های شیب دار ، ثبات جانبی جانبی مفیدی را ایجاد می کنند و بسیاری از آنها برای کمک به درد زانو به سمت آنها می روند. همچنین می توانید در هنگام صعود از صخره ها یا تخته سنگها به عنوان سمعک ، برای کاوش در عمق گل یا آب و تسهیل عبور از آن استفاده کنید. هنگام عبور از دامنه های شیب دار برای مسافت های طولانی ، برخی از کوهنوردان یک قطب را کوتاهتر از دیگری می کنند تا این سفرها را بیشتر احساس کنند که گویی در سطح زمین انجام می شوند.

برخی از چادرهای کوله پشتی برای استفاده از قطب های نوردی به عنوان قطب چادر طراحی شده اند. در امتداد همین خط ها می توان از قطب های نوردی برای تنظیم یک پناهگاه Bivouac استفاده کرد. کوهنوردانی که در زمستان به تخته برفی می روند قطب های پیاده روی را بسیار مفید می دانند.

از آنها همچنین می توان در پیاده روی های شمال اروپا در محیط روستایی یا شهری استفاده کرد.

برخی از کوهنوردان شکایت کرده اند که استفاده از قطب می تواند تأثیر قابل توجهی در مسیر اطراف بگذارد ، برای مثال زدن سوراخ های قابل مشاهده در زمین و آسیب رساندن به پوشش گیاهی مجاور. به ویژه ، شایع ترین شکایت این است که نوک های کاربید ، خراش های سفید قابل مشاهده را بر روی سنگ می گذارند ، و صداهای خراش آور را ایجاد می کنند. همه اینها می تواند از تجرب بیابان بیزار شود.

Consalancy Appalachian Trail (ATC) اقدامات مختلفی را برای کاهش اثرات زیست محیطی قطب های کوه نوردی مطابق با اصول Leave No Trace از تفریح ​​تفریحی کشورهایی با ضربه کم توصیه می کند. به گفته آن ، کوهنوردان نه تنها باید از آنچه قطب های خود را در آن قرار دارند آگاه باشند ، بلکه باید سبد های قطب را نیز حذف کنند ، مگر اینکه در برف قدم بزنید و از نکات لاستیکی برای جلوگیری از خراشیدن روی سنگ ها استفاده کنید. در بخش های سطح ، یا در مناطقی که پتانسیل تأثیر منفی زیاد باشد ، ATC پیشنهاد می کند که قطب ها را کاملاً دور کنید.

"پیاده روی شمالی" ، نوعی پیاده روی با قطب ها ، به اثبات رسیده است که می تواند بر استراحت ضربان قلب ، فشار خون ، ظرفیت ورزش ، مصرف حداکثر اکسیژن و کیفیت زندگی در بیماران مبتلا به بیماری های مختلف تأثیرات مفیدی داشته باشد و برتری بالایی داشته باشد. قدم زدن بدون قطب و در برخی از نقاط پایانی به آهسته دویدن.

در این صفحه می توانید تصاویر PNG: Trekking pole PNG را دانلود کنید