بوکس Muay Thai یا به معنای واقعی کلمه بوکس تایلندی یک ورزش رزمی تایلند است که از استندآپ به همراه تکنیک های مختلف بستری استفاده می کند. این رشته به عنوان "هنر هشت اندام" شناخته می شود زیرا با استفاده ترکیبی از مشت ، آرنج ، زانو و شانه ها مشخص می شود. موی تایلندی در قرن بیستم بین المللی گسترده شد ، هنگامی که تمرین کنندگان تایلند شروع به رقابت در مسابقات کیک بوکسینگ ، مسابقات قوانین مختلط و همچنین مسابقات تحت قوانین موی تای در سراسر جهان کردند. این لیگ حرفه ای توسط انجمن بوکس حرفه ای تایلند (P.A.T) مجازات شده توسط اداره ورزش تایلند (SAT) و فدراسیون جهانی حرفه ای Muaythai (WMF) در خارج از کشور اداره می شود.

این شبیه به سبک های مرتبط با سایر بخش های حوزه فرهنگی هند ، یعنی Lethwei در میانمار ، پرادال سرایی در کامبوج ، موی لائو در لائوس و Tomoi در مالزی است.

تاریخچه Muay Thai نیز می تواند تا اواسط قرن 18 مشاهده شود. در طول نبردها بین برمه های سلسله کونباونگ و سیام ، جنگنده معروف نی خانومتوم در سال 1767 به اسارت درآمد. برمه ای از تخصص وی در نبرد دست به دست می دانست و به او فرصتی می داد تا برای آزادی خود بجنگد. نای خانومتوم موفق شد ده مدعی پیاپی برمه را حذفی کند. تحت تأثیر مهارت بوکس خود ، او توسط اسیرانش آزاد شد و اجازه بازگشت به سیام را داد. او به عنوان قهرمان شناخته شد و سبک مبارزات وی به عنوان بوکس سبک سیامی معروف شد و بعدها به موی تایلندی معروف شد. این سبک جنگ به زودی به عنوان یک ورزش ملی شناخته شد.

Muay boran ، و بنابراین Muay Thai ، در ابتدا با نام های عمومی تر مانند Toi muay یا به سادگی muay خوانده می شد. muay و همچنین یک روش مبارزه عملی برای استفاده در جنگ واقعی ، به ورزش تبدیل شد که در آن حریفان مقابل تماشاگرانی که برای تماشای سرگرمی می رفتند می جنگید. این مسابقات موئی به تدریج به بخشی جدایی ناپذیر از جشنواره ها و جشن های محلی ، به ویژه آنهایی که در معابد برگزار می شوند ، تبدیل شدند. سرانجام ، مبارزان قبلاً لخت شده شروع به پوشیدن طناب کنف در اطراف دست و ساعد خود کردند. به این نوع مسابقات muay khat chueak گفته می شد. کیک بوکسینگ نیز یکی از مؤلفه های آموزش نظامی بود و در زمان سلطنت پادشاه نارسوان در سال 1560 میلادی برجسته شد.

موی تایلندی به عنوان "هنر هشت اندام" یا "علوم هشت اندام" شناخته می شود ، زیرا باعث می شود از مشت ، لگد ، آرنج و ضربات زانو استفاده شود ، بنابراین از هشت "نقطه تماس" برخلاف "دو" استفاده می شود. امتیاز "(مشت) در بوکس و" چهار امتیاز "(دست و پا) که در سایر ورزشهای رزمی با نظم بیشتری استفاده می شود ، مانند کیک بوکس و وحشی. یک تمرین کننده موی تای به عنوان یک مخالف معصوم شناخته می شود. پزشکان غربی گاهی اوقات Nak Muay Farang خوانده می شوند ، به معنی "بوکسور خارجی".

1909-1910: پادشاه Chulalongkorn موئه (Boran) را با اعطاء (در سال 1910) 3 جهنم به برندگان در مبارزات تشییع جنازه برای پسرش (در سال 1909) رسمیت داد. سبک منطقه: لوپبوری ، کرات و چایا.

1913: بوکس انگلیس وارد برنامه های درسی کالج Suan Kulap شد. اولین استفاده توصیفی از اصطلاح "موی تای"

1919: بوکس و موی بریتانیا به عنوان یک ورزش در برنامه درسی کالج Suan Kulap تدریس می کردند. جودو نیز ارائه داد.

1921: اولین حلقه ثابت در سیام در کالج Suan Kulap. مورد استفاده برای مووی و بوکسینگ انگلیس.

1923: استادیوم Suan Sanuk. اولین حلقه 3 طناب بین المللی با گوشه های خالی قرمز و آبی ، در نزدیکی پارک لامپین. مووی و بوکس انگلیس.

پادشاه راما هفتم (هجری قمری) (R35 VII) (1925-1935) برای مووی قوانین مقرراتی را تنظیم کرد و آنها را به جا آورد. اولین حلقه بوکس تایلند در سال 1921 در Suan Kularp ساخته شد. داوران معرفی شدند و دور هم اکنون با ضربه پا به پایان رسیده است. مبارزان در استادیوم بوکس لامپین ، در حین تمرین و در مسابقات بوکس در برابر بیگانگان ، پوشیدن دستکش های مدرن و همچنین محافظ کشاله ای سخت را آغاز کردند. اتصال طناب سنتی (کاد چوک) دستها را به ابزاری سخت و خطرناک قابل توجه تبدیل کرد. استفاده از گره در طناب بر روی ناخن ها باعث شد تا در ضمن محافظت از دست مبارز ، ضربات باعث ساییدگی و آسیب بیشتری برای حریف شود. این اتصال طناب هنوز در دعوا بین تایلز مورد استفاده قرار می گرفت اما پس از وقوع مرگ در حلقه ، تصمیم گرفته شد که مبارزان باید دستکش و روتختی پنبه ای را روی پاها و مچ پا بپوشند. همچنین در همین زمان بود که اصطلاح "موی تایلندی" رایج شد ، در حالی که شکل قدیمی تر این سبک به "موی بوران" معروف شد ، که اکنون در درجه اول به عنوان یک شکل هنری نمایشگاهی اجرا می شود.

در سال 1993 ، فدراسیون بین المللی Muaythai آماتور ، یا IFMA افتتاح شد. این عضو هیئت مدیره آماتور موی تای ، متشکل از 128 کشور عضو در سراسر جهان است و توسط شورای المپیک آسیا به رسمیت شناخته شده است.

در سال 1995 ، شورای جهانی Muaythai ، قدیمی ترین و بزرگترین سازمان های مجازات حرفه ای Muay Thai توسط دولت سلطنتی تایلند تشکیل و توسط اداره ورزش تایلند مجازات شد.

در سال 1995 ، فدراسیون جهانی موای تایلند با ادغام دو سازمان موجود تأسیس شد و در بانکوک تاسیس شد و به فدراسیون حاکم بین المللی Muay Thai تبدیل شد. از آگوست 2012 ، بیش از 70 کشور عضو داشت. رئیس جمهور آن در کنگره جهانی موای تایلند انتخاب می شود.

در سال 2006 ، موی تای با IFMA در SportAccord قرار گرفت. یکی از الزامات SportAccord این بود که هیچ ورزشی نمی تواند یک کشور را به نام خود داشته باشد. در نتیجه ، اصلاحاتی در قانون اساسی IFMA ایجاد شد تا نام این ورزش از "Muay Thai" به "Muaythai" تغییر یابد - که مطابق با الزامات المپیک به صورت یک کلمه نوشته شده است.

در سال 2014 Muay Thai در انجمن بین المللی بازی های جهانی (IWGA) گنجانده شده است و در برنامه رسمی بازی های جهانی 2017 در وروچو ، لهستان نمایندگی خواهد شد.

در ژانویه سال 2015 ، موی تای به حمایت از فدراسیون بین المللی ورزش دانشگاهی (FISU) اعطا شد و از 16 تا 23 مارس 2015 اولین جام جهانی Muaythai در دانشگاه در بانکوک برگزار می شود.

امروز ، هزاران سالن ورزشی در سراسر جهان وجود دارد.

تکنیک های رسمی موی تای به دو گروه تقسیم می شوند: mae mai یا تکنیک های اصلی و luk mai یا تکنیک های جزئی. موی تایلند اغلب یک هنر جنگی جذاب است ، جایی که مخالفان با یکدیگر ضرب و شتم می کنند. مطمئناً این مورد در مورد سبکهای سنتی در تایلند اتفاق می افتد ، اما نوع کمتری از مبارزات در مدار جنگ جهانی معاصر است که در آن سبک تایلندی مبادله ضربه برای ضربه دیگر مطلوب نیست. تقریباً تمام تکنیک های Muay Thai از کل حرکت بدن استفاده می کنند ، باسن را با هر ضربه ، پانچ ، آرنج و بلوک می چرخانند.

در این کلیپارت شما می توانید تصاویر PNG رایگان: تصاویر PNG Muay Thai را دانلود کنید