Een pruik is een hoofdbedekking gemaakt van mensenhaar, dierenhaar of synthetische vezels. Het woord pruik is een afkorting voor pruik, die voor het eerst bekend is in de Engelse taal in The Two Gentlemen of Verona van William Shakespeare. Sommige mensen dragen pruiken om kaalheid te verhullen; een pruik kan worden gebruikt als een minder ingrijpend en goedkoper alternatief voor medische therapieën voor het herstellen van haar of om een ​​religieuze reden.

In de Egyptische samenleving hadden mannen en vrouwen gewoonlijk gladgeschoren of kortgeknipt haar en droegen ze vaak pruiken. De oude Egyptenaren creëerden de pruik om geschoren, haarloze hoofden tegen de zon te beschermen. Ze droegen ook de pruiken bovenop hun haar met bijenwas en hars om de pruiken op hun plaats te houden. Rijke Egyptenaren droegen uitgebreide pruiken en geurende kegels van dierlijk vet bovenop hun pruiken. Andere oude culturen, waaronder de Assyriërs, Feniciërs, Joden in het oude Israël, Grieken en Romeinen, gebruikten ook pruiken als een alledaagse mode.

Na de val van het West-Romeinse rijk raakte het gebruik van pruiken in het Westen gedurende duizend jaar in onbruik, totdat ze in de 16e eeuw nieuw leven werden ingeblazen als middel om haaruitval te compenseren of om het persoonlijke uiterlijk te verbeteren. Ze dienden ook een praktisch doel: de onhygiënische omstandigheden van die tijd zorgden ervoor dat haar hoofdluizen aantrok, een probleem dat veel kon worden verminderd als natuurlijk haar werd geschoren en vervangen door een gemakkelijker te ontwaren kunsthaar. Bontkappen werden ook op een vergelijkbare preventieve manier gebruikt.

Koninklijk beschermheerschap was cruciaal voor de heropleving van de pruik. Koningin Elizabeth I van Engeland droeg beroemd een rode pruik, strak en uitbundig gekruld in een "Romeinse" stijl, terwijl koning Louis XIII van Frankrijk (1601–1643) onder mannen pionierde in het dragen van pruiken in 1624, toen hij voortijdig kaal begon te worden. . Deze mode werd grotendeels gepromoot door zijn zoon en opvolger Louis XIV van Frankrijk (1638–1715), die bijdroeg tot de verspreiding ervan in door Europa en Europa beïnvloede landen.

Perukes of pruiken voor mannen werden in de Engelssprekende wereld geïntroduceerd met andere Franse stijlen toen Charles II in 1660 op de troon werd hersteld, na een langdurige ballingschap in Frankrijk. Deze pruiken waren schouderlengte of langer, en imiteerden het lange haar dat sinds de jaren 1620 onder mannen in de mode was geraakt. Het gebruik ervan werd al snel populair bij het Engelse hof.

In de 18e eeuw werden herenpruiken gepoederd om ze hun kenmerkende witte of gebroken witte kleur te geven. Vrouwen in de 18e eeuw droegen geen pruiken, maar droegen een kapsel aangevuld met kunsthaar of haar van andere bronnen. Vrouwen poederden voornamelijk hun haar grijs of blauwachtig grijs, en vanaf 1770 nooit helderwit zoals mannen. Pruikpoeder werd gemaakt van fijngemalen zetmeel dat geparfumeerd was met oranjebloesem, lavendel of liswortel. Pruikpoeder was af en toe violet, blauw, roze of geel gekleurd, maar werd meestal gebruikt als gebroken wit.

Het dragen van pruiken als symbool van sociale status werd aan het begin van de 19e eeuw grotendeels opgegeven in de nieuw gecreëerde Verenigde Staten en Frankrijk. In de Verenigde Staten droegen slechts vier presidenten, van John Adams tot James Monroe, gekrulde, gepoederde pruiken die in een rij waren vastgebonden volgens de ouderwetse stijl van de 18e eeuw. In tegenstelling tot hen droeg de eerste president George Washington nooit een pruik; in plaats daarvan poederde, krulde en bond hij zijn eigen lange haar in de rij.

De laatstgeborene die op deze ouderwetse manier werd afgebeeld met een gepoederde pruik in een rij, was groothertog Constantijn Pavlovitsj van Rusland (geboren in 1779, afgebeeld in 1795).

Aangezien de prijs van mensenhaar is gestegen, bestaat er bezorgdheid dat haar onethisch is ingekocht. Veel haar komt van vrouwen in verarmde landen die een tijdelijke financiële moeilijkheid proberen op te lossen. Het haar van sommige vrouwen is met geweld geknipt door gewapende bewakers of gevangenistoezichthouders.

Van de late 17e tot de vroege 19e eeuw droegen Europese legers uniformen die min of meer de burgerlijke mode van die tijd imiteerden, maar met gemilitariseerde toevoegingen. Als onderdeel van dat uniform droegen officieren pruiken die meer geschikt waren voor de salons van Europa dan voor het slagveld. Aan het einde van de 17e eeuw droegen officieren full-bottomed natuurlijk gekleurde pruiken, maar de burger veranderde in kortere, gepoederde stijlen met staartjes in het begin van de 18e eeuw zag officieren soortgelijke stijlen aannemen. De uitgebreide, oversized hofstijlen van de late 18e eeuw werden echter niet gevolgd door legers in het veld, omdat ze onpraktisch waren om de ontberingen van het militaire leven te weerstaan ​​en er eenvoudigere pruiken werden gedragen.

Pruiken worden door sommige mensen dagelijks of af en toe gedragen in het dagelijks leven. Dit wordt soms gemakshalve gedaan, omdat pruiken van tevoren kunnen worden gestyled. Ze worden ook gedragen door personen die om medische redenen haaruitval ervaren (meestal kankerpatiënten die chemotherapie ondergaan of mensen die lijden aan alopecia areata).

Sommige mannen die als vrouw crossdress dragen, dragen pruiken in verschillende stijlen om hun haar vrouwelijker te laten lijken.

Er zijn twee basissoorten haarpruiken: de traditionele machinaal gestikte inslagpruik en de handgebonden kantpruik. De machinaal gestikte pruiken zijn nog steeds de meest gedragen pruiken van dit moment. Het haar is genaaid op een rekbaar inslagmateriaal en wordt geleverd met rugbanden voor aanpassing aan verschillende hoofdmaten. Deze pruiken zijn typisch voorgevormd en hebben geen enkele realistische verwachting.

Kanten pruiken zijn hard op weg een van de meest gewilde pruiken te worden onder pruikendragers. De illusie van haargroei vanaf de hoofdhuid is het kenmerk dat deze pruik het beste van het beste maakt als het gaat om het dragen van nephaar. Deze pruiken zijn gemaakt met een Franse of Zwitserse basis van kantmateriaal. Ze zijn gemaakt als een volledig kanten of gedeeltelijk kanten voorkant met een stretch inslag achterkant. Elke haarstreng is individueel gestikt in een kantmateriaal dat de natuurlijke look van haar aan de basis creëert. Hier komt de term "handgebonden" vandaan.

Haartype is de onderscheidende factor bij pruiken van mensenhaar. Bij de productie worden vier hoofdsoorten gebruikt: Chinees of "Maleisisch", Indiaas, Indonesisch of "Braziliaans" en Kaukasisch of "Europees". De meeste pruiken van mensenhaar zijn gemaakt van Chinees of Indiaas haar, terwijl Europees haar als het duurste en zeldzaamste wordt beschouwd, aangezien de meeste donoren uit Rusland of Noord-Europa komen, waar een kleiner deel van de haardonoren op de markt is.

Remy mensenhaar wordt beschouwd als de beste kwaliteit van mensenhaar omdat de nagelriemen intact blijven en niet worden verwijderd. De bewaarde nagelriemen zijn ook unidirectioneel uitgelijnd, waardoor klitten en matteren wordt verminderd. Het is zorgvuldig gescheiden na het verzamelen van de haardonor om ervoor te zorgen dat alle nagelriemen dezelfde lengte hebben.

Op deze pagina kunt u gratis PNG-afbeeldingen downloaden: Pruik PNG-afbeeldingen gratis downloaden