Komkommer (Cucumis sativus) is een veel geteelde plant in de kalebasfamilie, Cucurbitaceae. Het is een kruipende wijnstok die komkommervruchten draagt ​​die als groenten worden gebruikt. Er zijn drie hoofdsoorten komkommer: snijden, beitsen en pitloos. Binnen deze rassen zijn verschillende cultivars ontstaan. In Noord-Amerika verwijst de term "wilde komkommer" naar planten in de geslachten Echinocystis en Marah, maar deze zijn niet nauw verwant. De komkommer komt oorspronkelijk uit Zuid-Azië, maar groeit nu op de meeste continenten. Op de wereldmarkt worden veel verschillende soorten komkommer verhandeld.

De komkommer is een kruipende wijnstok die in de grond wortelt en latwerk of andere ondersteunende frames opgroeit, rond de steunen met dunne, spiraalvormige ranken. De plant kan ook rooten in een grondloos medium en zal over de grond uitlopen als hij geen steunen heeft. De wijnstok heeft grote bladeren die een luifel vormen over de vruchten. De vrucht van typische cultivars van komkommer is ruwweg cilindrisch, maar langwerpig met taps toelopende uiteinden, en kan wel 60 centimeter (24 inch) lang en 10 centimeter (3,9 inch) in diameter zijn. [Nodig citaat] Botanisch gezien is de komkommer geclassificeerd als een pepo, een soort botanische bes met een harde buitenste schil en geen interne verdelingen. Net als tomaat en pompoen wordt het vaak gezien, bereid en gegeten als groente. Komkommervruchten bestaan ​​voor 95% uit water (zie voedingstabel).

Een paar cultivars van komkommer zijn parthenocarpisch, de bloesems creëren pitloos fruit zonder bestuiving. Bestuiving voor deze cultivars vermindert de kwaliteit. In de Verenigde Staten worden deze meestal in kassen geteeld, waar bijen zijn uitgesloten. In Europa worden ze in sommige regio's buiten gekweekt en zijn bijen uitgesloten van deze gebieden.

De meeste komkommercultivars worden echter gezaaid en hebben bestuiving nodig. Duizenden bijenkorven van honingbijen worden jaarlijks vlak voor de bloei naar komkommervelden vervoerd. Komkommers kunnen ook worden bestoven door hommels en verschillende andere bijensoorten. De meeste komkommers die bestuiving vereisen, zijn niet compatibel met elkaar, dus stuifmeel van een andere plant is nodig om zaden en fruit te vormen. Er bestaan ​​enkele zelf-compatibele cultivars die verwant zijn aan de cultivar 'Lemon'. Symptomen van onvoldoende bestuiving zijn onder meer abortus van fruit en misvormd fruit. Gedeeltelijk bestoven bloemen kunnen fruit ontwikkelen dat groen is en normaal ontwikkelt aan het uiteinde van de stengel, maar lichtgeel en verdord aan het bloesemuiteinde.

Traditionele cultivars produceren eerst mannelijke bloesems, daarna vrouwelijke, in ongeveer gelijke aantallen. Nieuwere gynaecieuze hybride cultivars produceren bijna alle vrouwelijke bloesems. Ze hebben mogelijk een pollenizer-cultivar ingeplant en het aantal bijenkorven per oppervlakte-eenheid wordt verhoogd, maar temperatuurveranderingen veroorzaken zelfs bij deze planten mannelijke bloemen, wat voldoende kan zijn voor bestuiving.

Komkommers die worden gekweekt om vers te eten, worden gesneden komkommers genoemd. De belangrijkste variëteiten van snijmachines rijpen op wijnstokken met grote bladeren die voor schaduw zorgen. Ze worden voornamelijk gegeten in de onrijpe groene vorm, omdat de rijpe gele vorm normaal gesproken bitter en zuur wordt. Commercieel voor de Noord-Amerikaanse markt geteelde snijmachines zijn over het algemeen langer, gladder, uniformer van kleur en hebben een veel hardere schil. Snijmachines in andere landen zijn kleiner en hebben een dunnere, fijnere schil, hebben vaak minder zaden en worden ter bescherming verkocht in een plastic schil. Soms staan ​​deze bekend als Engelse komkommers. Deze variëteit wordt ook wel een "telegraafkomkommer" genoemd, vooral in Australazië. Kleinere komkommers kunnen ook worden gepekeld.

In deze clipart kunt u gratis komkommer PNG-afbeeldingen downloaden