کلاه گیس یک سر پوشانده شده از موی انسان ، موی حیوانات یا الیاف مصنوعی است. کلمه کلاه گیس برای پریویگ کوتاه است ، که باعث می شود اولین ظاهر آن در زبان انگلیسی در کتاب "دو آقایان ورونا" ویلیام شکسپیر مشاهده شود. بعضی از افراد برای جابجایی طاسی ، کلاه گیس می پوشند. یک کلاه گیس ممکن است به عنوان یک جایگزین کمتر سرگرم کننده و ارزان قیمت برای درمان های پزشکی برای ترمیم مو یا به یک دلیل شرعی استفاده شود.

در جامعه مصر ، زنان و مردان معمولاً موهای تراشیده یا موهای زائد تمیز و مویی کاملاً مویی داشتند. مصریان باستان برای محافظت از سرهای تراشیده و بدون مو از خورشید کلاه گیس ایجاد می کردند. آنها همچنین با استفاده از موم و رزین ، موهای کلاه گیس را در بالای موهای خود می پوشانند تا کلاه گیس ها را در جای خود نگه دارند. مصری های ثروتمند کلاه گیس های پیچیده و مخروطی معطر چربی حیوانات را بالای کلاه گیس های خود می پوشیدند. سایر فرهنگ های باستانی از جمله آشوریان ، فنیقی ها ، یهودیان در اسرائیل باستان ، یونانیان و رومی ها نیز از کلاه گیس به عنوان یک روش روزمره استفاده می کردند.

پس از سقوط امپراطوری روم غربی ، استفاده از کلاه گیس ها در غرب به مدت هزار سال در معرض استفاده قرار گرفت تا اینکه در قرن شانزدهم به عنوان ابزاری برای جبران ریزش مو یا بهبود ظاهر شخصی فرد احیا شد. آنها همچنین از یک هدف عملی استفاده کردند: شرایط غیر بهداشتی آن زمان این بود که موها شپش های سر را به خود جذب می کنند ، مشکلی که در صورت تراشیدن موهای طبیعی و جایگزینی با موی مصنوعی راحت تر از بین می رود می تواند بسیار کاهش یابد. از هودهای خز نیز به روش پیشگیری مشابه استفاده می شد.

حمایت سلطنتی برای احیای کلاه گیس بسیار مهم بود. ملکه الیزابت اول انگلستان مشهور با یک کلاه گیس قرمز ، کاملاً محکم و پیچیده به سبک "رومی" می پوشید ، در حالی که در بین مردان ، پادشاه لوئیس XIII فرانسه (1601-1643) شروع به پیشگام کردن کلاه گیس ، در سال 1624 هنگامی که او زودرس شروع به طاس کرد. . این مد تا حد زیادی توسط پسرش و جانشین وی لوئیز چهاردهم فرانسه (1715-1638) ترویج شد ، که به گسترش آن در کشورهای تحت تأثیر اروپا و اروپا کمک کرد.

پس از تبعید طولانی در فرانسه ، چارلز دوم در سال 1660 پس از بازگشت به تخت سلطنتی ، در سال 1660 پس از بازگشت چارلز دوم به تخت سلطنتی ، Perukes یا Perwigs برای مردان وارد جهان انگلیسی زبان با سایر سبکهای فرانسه شد. این کلاه گیس ها شانه یا بلندتر بودند و از موهای بلند که از دهه 1620 در بین آقایان شیک شده بود ، تقلید می کردند. استفاده از آنها به زودی در دربار انگلیسی رایج شد.

در قرن هجدهم ، کلاه گیس های مردان پودر شده بودند تا رنگ سفید یا خارج از رنگ سفید را به آنها بدهند. زنان در قرن 18 میلادی کلاه گیس نپوشیدند ، اما از موادی مصنوعی یا مویی که از منابع دیگر استفاده می شد ، مویی پوشیده بودند. زنان عمدتاً موهای خود را به رنگ خاکستری یا خاکستری آبی پودر می کردند و از دهه 1770 به بعد هیچ وقت رنگ سفید مانند مردان را روشن نمی کرد. پودر کلاه گیس از نشاسته ریز خاکستری تهیه شده بود که با رایحه گل نارنج ، اسطوخودوس یا ریشه اوریس معطر بود. پودر کلاه گیس گاه به گاه بنفش ، آبی ، صورتی یا زرد رنگی بود ، اما بیشتر اوقات به صورت سفید رنگ استفاده می شد.

پوشیدن کلاه گیس به عنوان نمادی از جایگاه اجتماعی تا حد زیادی در آغاز قرن نوزدهم در ایالات متحده و فرانسه به تازگی کنار گذاشته شد. در ایالات متحده آمریکا ، فقط چهار رئیس جمهور از جان آدامز تا جیمز مونرو کلاه گیس های پودری فرفری را با توجه به سبک قدیمی قدیمی قرن هجدهم در یک صف بسته بودند. برخلاف آنها ، رئیس جمهور اول جورج واشنگتن هرگز کلاه گیس نپوشید. در عوض ، موهای بلند خود را به صورت پودر ، مجعد و گره در صف قرار داد.

آخرین شخص مشهور مشهوری که با پوشیدن یک کلاه گیس پودر شده در صف مطابق این شیوه قدیمی به تصویر کشیده شد ، گراند دوک کنستانتین پاولوویچ از روسیه بود (متولد 1779 ، در سال 1795 به تصویر کشیده شد).

با افزایش قیمت موهای انسان ، این نگرانی وجود دارد که موها به صورت غیر اخلاقی ریخته شده باشند. موهای زیادی از زنان در کشورهای فقیر که سعی در حل مشکل موقت مالی دارند ، به دست می آید. موی برخی از زنان به زور توسط نگهبانان مسلح یا سرپرستان زندان بریده شده است.

از اواخر قرن هفدهم تا اوایل قرن نوزدهم ، ارتشهای اروپایی لباس هایی کم و بیش را تقلید می کردند که از مد های غیرنظامی آن زمان تقلید می کردند ، اما با افزودنی های نظامی سازی. به عنوان بخشی از این لباس ، افسران لباس های کلاه گیسویی مناسب تر از میادین نبرد آن در اتاق های نقاشی اروپا داشتند. در اواخر قرن هجدهم مأمورین ، مأمورین را با کلاه گیسهای با رنگ طبیعی کاملاً پوشانیدند ، اما تغییر غیرنظامیان به سبک های کوتاهتر و پودری با رنگدانه ها در اوایل قرن 18th ، دیدند که مأمورین سبک های مشابه را اتخاذ می کنند. سبک های پیچیده و پرشکوه دربار اواخر قرن هجدهم توسط ارتش در این زمینه دنبال نشد ، زیرا آنها برای تحمل سخت گیری های زندگی نظامی غیر عملی بودند و کلاه گیس های ساده تر پوشیده بودند.

کلاه گیس ها توسط برخی افراد به طور روزانه یا گاه به گاه در زندگی روزمره پوشیده می شوند. این کار گاهی اوقات به دلایل راحتی انجام می شود ، زیرا کلاه گیس ها می توانند قبل از مواقع میل شوند. آنها همچنین توسط افرادی که به دلایل پزشکی دچار ریزش مو می شوند ، پوشیده می شوند (بیشتر بیماران مبتلا به سرطان که تحت شیمی درمانی قرار می گیرند ، یا افرادی که از آلوپسی آراتا رنج می برند).

برخی از مردانی که به عنوان زن از کلاه گیس استفاده می کنند به سبک های مختلفی استفاده می کنند تا موهایشان زنانه تر به نظر برسند.

دو نوع اساسی از کلاه گیس مو وجود دارد: کلاه گیس موی سنتی دوخته شده و کلاه گیس دستی. کلاه گیس های دوخته شده این دستگاه هنوز پرکاربردترین کلاه گیس های امروزی هستند. موها بر روی یک ماده بافت کشش دوخته شده اند و برای تنظیم متناسب با اندازه های مختلف سر ، بندهای عقب دارند. این کلاه گیس ها به طور معمول از قبل طراحی شده و فاقد هر نوع انتظار واقعی هستند.

کلاه گیس های توری به سرعت در حال تبدیل شدن به یکی از مورد جستجوی کلاه گیس ها در بین لباس های کلاه گیس. توهم رشد موهای سر از ویژگی هایی است که باعث می شود این کلاه گیس هنگام استفاده از موهای تقلبی بهترین حالت را داشته باشد. این کلاه گیس ها با پایه مواد توری فرانسوی یا سوئیس ساخته می شوند. آنها به صورت یک توری کامل یا جبهه توری با جبهه کشیده شده از پشت ساخته می شوند. هر رشته مو به صورت جداگانه در یک ماده توری دوخته شده است که باعث ایجاد ظاهر طبیعی مو در پایه می شود. اینجاست که اصطلاح "دست گره خورده" سرچشمه می گیرد.

نوع مو عامل متمایز در کلاه گیس موهای انسان است. چهار نوع اصلی از مو در ساخت استفاده می شود: چینی یا "مالزی" ، هندی ، اندونزی یا "برزیل" و قفقازی یا "اروپایی". بیشتر موهای کلاه گیس موی انسان از موهای چینی یا هندی ساخته شده است ، در حالی که موهای اروپایی گرانترین و نادر محسوب می شوند ، زیرا بیشتر اهدا کنندگان از روسیه یا اروپای شمالی هستند ، جایی که بخش کمتری از اهداکنندگان مو به بازار وجود دارد.

موهای Remy انسان بهترین کیفیت موهای انسان محسوب می شود زیرا کوتیکول ها دست نخورده نگه داشته شده و از بین نمی روند. کوتیکول های حفظ شده نیز به صورت یک طرفه تراز شده اند که باعث کاهش درهم و برهم خوردن می شوند. پس از جمع آوری از اهدا کننده مو به دقت از هم جدا شده است تا اطمینان حاصل شود که تمام کوتیکول ها به طول یکسان هستند.

در این صفحه می توانید تصاویر PNG: Wig PNG تصاویر رایگان را بارگیری کنید