جای زخم ناحیه ای از بافت فیبری است که جایگزین پوست طبیعی بعد از آسیب می شود. زخم ها ناشی از روند بیولوژیکی ترمیم زخم در پوست و همچنین در سایر اندام ها و بافت های بدن است. بنابراین ، جای زخم یک قسمت طبیعی از روند بهبود است. به استثنای ضایعات بسیار جزئی ، هر زخم (به عنوان مثال ، پس از تصادف ، بیماری یا جراحی) باعث ایجاد برخی از زخم ها می شود. یک استثناء در این مورد حیوانات با بازسازی کامل هستند که بدون تشکیل زخم بافت را دوباره رشد می کنند.

بافت اسکار از همان پروتئین (کلاژن) به عنوان بافت جایگزین تشکیل شده است ، اما ترکیب فیبر پروتئین متفاوت است. به جای تشکیل یک موج سبد تصادفی از الیاف کلاژن موجود در بافت نرمال ، در فیبروز کلاژن اتصالات متقاطع است و یک تراز تلفظ را در یک جهت واحد تشکیل می دهد. این تراز کلاژن بافت اسکار کلاژن معمولاً از کیفیت عملکردی پایین تر با تراز تصادفی کلاژن معمولی برخوردار است. به عنوان مثال ، جای زخم در پوست نسبت به اشعه ماوراء بنفش مقاومت کمتری دارد و غدد عرق و فولیکول های مو در بافت های زخم رشد نمی کنند. یک انفارکتوس میوکارد ، که معمولاً به عنوان حمله قلبی شناخته می شود ، باعث ایجاد اسکار در عضله قلب می شود ، که منجر به از دست دادن قدرت عضلانی و احتمالاً نارسایی قلبی می شود. با این حال ، برخی از بافت ها (به عنوان مثال استخوان) وجود دارند که می توانند بدون هیچ گونه خراب ساختاری یا عملکردی بهبودی پیدا کنند.

در این گالری می توانید تصاویر PNG: Scar PNG تصاویر رایگان را بارگیری کنید