سبیل موهای صورت است که روی لب فوقانی رشد می کند. می توان سبزی را با پیرایش و یک ظاهر طراحی شده با نوعی از پوداد به نام موم سبیل ، مرتب کرد.

تراشیدن با تیغ سنگ از زمان نوسنگی از نظر فناوری امکان پذیر بود. یک سبیل روی مجسمه 4 شاهزاده مصر سلسله رحوتپ (حدود 2550 قبل از میلاد) به تصویر کشیده شده است. یکی دیگر از پرتره های باستانی که مردی تراشیده و سبیل را نشان می دهد یک اسب سوار ایرانی باستانی (سکایی) از سال 300 قبل از میلاد است.

فرهنگ های مختلف با سبیل ارتباط های مختلفی ایجاد کرده اند. به عنوان مثال ، در بسیاری از کشورهای عربی قرن بیستم ، سبیل با قدرت ، ریش با سنت گرایی اسلامی و کمبود موی صورت با تمایلات آزادتر و سکولار همراه است. در اسلام پیرایش سبیل یک سنت و مستحب محسوب می شود ، یعنی روشی برای زندگی توصیه می شود ، به خصوص در بین مسلمانان اهل سنت. سبیل همچنین برای پیروان مرد دین یارسان نمادی مذهبی است.

یک عقیده سنتی هندی این است که موهای صورت یک مرد نشانه ای از پوکی بودن او است. این مسئله باعث ایجاد مشکلی در زمان بریتانیا راج در قرن 19 شد و در نتیجه ، سبیل های هندی تأثیر عمیقی بر موهای صورت انگلیس گذاشتند. ارتش بریتانیا که تا آن زمان تراشیده شده بود ، در حفظ اقتدار در بین سربازان هندی مشکل داشت ، که فقدان سبیل ، ریش و سوزش های جانبی افسرانشان را فقدان مردانگی می دانستند. سرانجام افسران انگلیس برای به دست آوردن احترام به سربازان خود اقدام به پرورش سبیل و سایر موهای صورت کردند. روند ورزش یک سبیل به سرعت در ارتش گسترش یافته و در بین مردم غیرنظامی انگلیس به خانه برگشته است

در این کلیپ آرت می توانید تصاویر PNG: Mustache PNG را به صورت رایگان بارگیری کنید