Tembellikler, hareket yavaşlığı ve hayatlarının çoğunu Güney Amerika ve Orta Amerika'nın tropikal yağmur ormanlarının ağaçlarında baş aşağı asılı olarak geçirmek için not edilen arboreal memelilerdir. Altı tür iki ailede bulunur: iki parmaklı tembellikler ve üç parmaklı tembellikler. Bu geleneksel isme rağmen, tüm tembel hayvanların aslında üç parmağı vardır. İki parmaklı tembel hayvanların ön ayaklarında iki basamak veya parmak bulunur.

Tembellik, çok düşük metabolizması ve kasıtlı hareketleri nedeniyle adlandırılmıştır, tembellik yavaş kelimeyle ilişkilidir. Bu, düşük enerjili yaprak diyetlerine evrimsel bir adaptasyon ve gözle avlanan yırtıcı şahinler ve kediler tarafından tespit edilmekten kaçınmaktır. Tembellikler neredeyse yerde çaresizdir, ancak yüzebilirler. Tembellikin tüylü paltosunun yivli tüyleri, tembellik ağaçlarda kamufle edilmesine yardımcı olan ve tembellik için besin sağlayan simbiyotik yeşil alglere ev sahipliği yapar. Yosunlar sırayla bazı türleri yalnızca tembel hayvanlarda bulunan tembel güveleri besler.

Karınca yiyiciler ile birlikte Pilosa düzeninde sınıflandırılırlar. Soyu tükenmiş tembellik türleri arasında, bazıları filler boyutuna ulaşan birçok megafaunal zemin teması ve deniz tembellikleri bulunmaktadır.

Mevcut iki tembellik neslinin ortak atası, yaklaşık 40 milyon yıl öncesine dayanmaktadır, iki ve üç parmaklı temalar arasındaki benzerlikler, yakınsak evrimin bir örneğidir.

Antik Xenarthra, bugüne göre çok daha fazla tür içeriyordu. Eski tembellikler ağaçsal değildi, karada yaşıyordu ve ayılar büyüklüğündeydi. Yaygın bir tür olan Megatherium filden daha büyüktü.

Yüzmenin, Karayip Pilonlarının Antigosen'e Antigosen tarafından okyanusa dağılmasına yol açtığı ve megalonychid Pliometanastes ve mylodontid Thinobadistlerin Kuzey Amerika'yı yaklaşık 9 milyon yıl önce, Panama. Buna ek olarak, Güney Amerika'nın batı kıyısındaki nohrotheriid Thalassocnus yarı yarı deniz yaşamına adapte oldu.

Peru ve Şili'de Thalassocnus cinsinin tembelleri, Miyosen'in sonundan başlayarak kıyı deniz yaşamına adapte oldu. Başlangıçta sadece suda durdular, ancak dört milyon yıl boyunca sonunda yüzme yaratıklarına dönüştüler.

Bebek tembelleri, annelerinin dudaklarını yalayarak ne yiyeceğini öğrenir. Tüm tembellikler, çekropinin yapraklarını yer.

İki parmaklı tembellerde 140 hektara kadar çeşitli böcek, leş, meyve, yaprak ve küçük kertenkele diyetleri vardır. Üç parmaklı tembellikler, sadece birkaç ağaçtan sınırlı bir yaprak diyetine sahiptir ve hiçbir memeli yavaş yavaş sindirmez.

Ağaç taramalarına uyarlamalar yaptılar. Ana besin kaynakları olan yapraklar, çok az enerji veya besin sağlar ve kolayca sindirilmez, bu nedenle tembellikler, simbiyotik bakterilerin sert yaprakları parçaladığı çok bölmeli büyük, yavaş etkili midelere sahiptir. İyi beslenmiş bir tembellik vücut ağırlığının üçte ikisi midesinin içeriğinden oluşur ve sindirim sürecinin tamamlanması bir ay veya daha fazla sürebilir.

Üç parmaklı tembellikler, haftada yaklaşık bir kez idrar yapmak ve dışkılamak, bir delik kazmak ve daha sonra örtmek için yere gider. Her seferinde aynı noktaya giderler ve bunu yaparken avlanmaya karşı savunmasızdırlar. Bu, ekosistemin sloth'ların kürkünde tutulması ile ilgili olabilir. Bireysel tembellikler, zamanlarının çoğunu tek bir "kalıcı" ağaçta beslenmeye harcarlar; dışkısını o ağacın gövdesine gömerek, onu beslemeye yardımcı olabilirler. Son araştırmalar, tembelliğin kürkünde yaşayan güvelerin, tembelliğin dışkısına yumurta bıraktığını göstermektedir. Yumurtadan çıktıklarında larvalar dışkı ile beslenir ve olgunlaştıklarında yukarıdaki tembelliğe uçarlar.

Bu sayfada PNG resimleri ücretsiz download edebilirsiniz: Tembellik PNG resimleri bedava indir