Piorun to nagłe wyładowanie elektrostatyczne, które występuje podczas burzy. Wyładowanie to występuje między naładowanymi elektrycznie obszarami chmury (zwanymi błyskawicami wewnątrz chmur lub IC), między dwoma chmurami (błyskawica CC) lub między chmurą a ziemią (błyskawica CG).

Obszary naładowane w atmosferze tymczasowo wyrównują się poprzez to wyładowanie, określane jako uderzenie, jeśli uderza w obiekt na ziemi, i błysk, jeśli występuje w chmurze. Błyskawica powoduje światło w postaci plazmy i dźwięk w postaci grzmotu. Błyskawica może być widziana, ale nie słyszalna, gdy pojawia się w odległości zbyt dużej, aby dźwięk mógł ją przenieść tak daleko, jak światło pochodzące od uderzenia lub błysku.

Jak pokazano na mapie, błyskawice nie są rozprowadzane równomiernie na całej planecie.

Około 70% wyładowań atmosferycznych występuje nad lądem w tropikach, gdzie konwekcja atmosferyczna jest największa. Dzieje się tak zarówno z powodu mieszanki cieplejszych i zimniejszych mas powietrza, jak i różnic w stężeniach wilgoci i na ogół dzieje się to na granicach między nimi. Przepływ ciepłych prądów oceanicznych przez bardziej suche masy lądowe, takie jak Prąd Zatokowy, częściowo wyjaśnia podwyższoną częstotliwość wyładowań atmosferycznych w południowo-wschodnich Stanach Zjednoczonych. Ponieważ wpływ małych lub nieobecnych mas lądowych na rozległych obszarach oceanów świata ogranicza różnice między tymi wariantami w atmosferze, błyskawice występują tam znacznie rzadziej niż na większych formach lądu. Zasięg burz na biegunach północnym i południowym jest ograniczony, co skutkuje obszarami o najmniejszej ilości wyładowań atmosferycznych.

Ogólnie rzecz biorąc, wyładowania atmosferyczne z chmury na ziemię (CG) stanowią tylko 25% wszystkich wyładowań atmosferycznych na całym świecie. Ponieważ podstawa burzy jest zwykle naładowana ujemnie, jest to miejsce, w którym powstaje większość wyładowań CG. Ten region znajduje się zazwyczaj na wysokości, gdzie w chmurze występuje zamarzanie. Zamarzanie w połączeniu z zderzeniami lodu i wody wydaje się być krytyczną częścią początkowego procesu tworzenia i separacji ładunku. Podczas zderzeń powodowanych wiatrem kryształki lodu mają tendencję do tworzenia ładunku dodatniego, podczas gdy cięższa, lepka mieszanina lodu i wody (zwana graupel) rozwija ładunek ujemny. Uaktualnienia w chmurze burzowej oddzielają lżejsze kryształki lodu od cięższego szarego, powodując, że górny obszar chmury gromadzi dodatni ładunek kosmiczny, podczas gdy dolny poziom gromadzi ujemny ładunek kosmiczny.

Ponieważ skoncentrowany ładunek w chmurze musi przekraczać właściwości izolacyjne powietrza, a to rośnie proporcjonalnie do odległości między chmurą a ziemią, odsetek uderzeń CG (w porównaniu z chmurą do chmury (CC) lub w chmurze (IC )) staje się większa, gdy chmura jest bliżej ziemi. W tropikach, gdzie poziom zamarzania jest generalnie wyższy w atmosferze, tylko 10% wyładowań atmosferycznych to CG. Na szerokości geograficznej Norwegii (około 60 ° szerokości geograficznej północnej), gdzie poziom zamarzania jest niższy, 50% wyładowań atmosferycznych to CG.

Pioruny są zwykle wytwarzane przez chmury cumulonimbus, których podstawy znajdują się zazwyczaj 1–2 km (0,6–1,25 mil) nad ziemią i osiągają wysokość do 15 km (9,3 mil).

Na tej stronie możesz pobrać darmowe obrazy PNG: Obrazy PNG do pobrania za darmo