در شیمی ، صابون نمکی از یک اسید چرب است. مصارف خانگی برای صابونها شامل شستشو ، حمام کردن و سایر انواع خانه داری است که در آن صابون ها به عنوان مواد فعال کننده سورفاکتانت عمل می کنند و روغنهای امولسیون کننده را برای آنها امکان پذیر می سازند که با استفاده از آنها آب دور شوند. در صنعت نیز از آنها در ریسندگی نساجی استفاده می شود. صابون های فلزی نیز در فرمولاسیون رنگ های روغن هنرمندان مدرن به عنوان اصلاح کننده رئولوژی قرار دارند.

صابون ها برای تمیز کردن با استفاده از روغن های گیاهی یا حیوانی و چربی هایی با پایه قوی مانند هیدروکسید سدیم یا هیدروکسید پتاسیم در محلول آبی بدست می آیند. چربی ها و روغن ها از تری گلیسیرید تشکیل شده اند. سه مولکول اسیدهای چرب به یک مولکول واحد گلیسرول متصل می شوند. محلول قلیایی ، که غالباً به آن چاودار گفته می شود (گرچه اصطلاح صابون لیو) تقریباً به صابون های ساخته شده با هیدروکسید سدیم اشاره دارد) ، باعث ایجاد saponification می شود.

در این واکنش ، چربی های تری گلیسیرید ابتدا هیدرولیز می شوند و به اسیدهای چرب آزاد تبدیل می شوند و سپس دومی با قلیایی ترکیب می شوند تا صابون خام تشکیل شود: یک آمالگام از نمک های مختلف صابون ، چربی اضافی یا قلیایی ، آب و گلیسرول آزاد شده (گلیسیرین). گلیسیرین ، یک محصول جانبی مفید ، می تواند در محصول صابون به عنوان ماده نرم کننده باقی بماند یا برای مصارف دیگر جدا شود.

صابون ها اجزای اصلی اکثر روغن های روغنی هستند که معمولاً امولسیون صابون کلسیم یا صابون لیتیوم و روغن معدنی هستند. صابون های فلزی بسیاری دیگر نیز مفید هستند ، از جمله آلومینیوم ، سدیم و مخلوط های آنها. از اینگونه صابونها به عنوان ضخیم کننده ها برای افزایش چسبندگی روغنها نیز استفاده می شود. در دوران باستان چربی های روان کننده با اضافه کردن آهک به روغن زیتون ساخته می شدند.

در این کلیپ پارت PNG شما می توانید تصاویر PNG: Soap PNG تصاویر رایگان را دانلود کنید