نوار فیلم یک شکل معمول از چندرسانه ای آموزشی است که هنوز هم توسط آموزگاران در مدارس ابتدایی و متوسطه استفاده می شود (K-12) ، که در اواخر دهه 1980 توسط فیلمبرداری جدیدتر و پر هزینه تر حرکت می کرد و بعد از آن توسط دی وی دی از دهه 1940 تا 1980 ، فیلم های سینمایی جایگزین آسان و کم هزینه ای برای فیلم های آموزشی 16 میلیمتری بود که به فضای کمتری نیاز دارد و برای استفاده مجدد بسیار سریع می باشد. نوارهای فیلم بزرگ و بادوام بودند و بندرت به پاشش احتیاج داشتند. آنها هنوز هم در بعضی مناطق استفاده می شوند.

نوار فیلم یک رول اسفنجی از فیلم 35 میلی متر مثبت با تقریباً سی تا پنجاه تصویر است که به ترتیب متوالی تنظیم شده است. مانند فیلم 16 میلی متر ، یک فیلم بند به طور عمودی در مقابل دیافراگم پروژکتور قرار داده شد ، نه به صورت افقی در پروژکتور اسلاید. بنابراین ، اندازه فریم از فیلم 35 میلیمتری معمولی کوچکتر است. دو قاب تصویر از یک فیلم سینمایی ، فضای یکسانی را به عنوان یک قاب 35 میلی متری از جمله باند محافظ آن اشغال می کند ، به طوری که یک فیلم با قرار گرفتن در معرض 25 میلی متر با ضخامت 25 میلی متر می تواند شامل 50 تصویر فیلمبرداری باشد. نوارهای اولیه سلولزی عادت داشتند که از گرمای شدید و پایدار لامپ پروژکتور ذوب یا احتراق کنند. اینها به فیلم های سینمایی تصویری گفته می شدند ، اولین فیلم های سینمایی که در یک مجموعه کامل تولید می شدند.

به طور معمول ، زمان اجرای فیلمبرداری بین ده تا بیست دقیقه بود. بسته به نحوه روایت یا تولید آنها ، نوارهای فیلم (که غالباً با راهنمایی مربی همراه بودند) به اندازه کافی انعطاف پذیر بودند تا در هر دو قالب یادگیری خود گام یا کلاس کامل استفاده شوند. علاوه بر یک دیوار کلاس درس و یا پروژکتور صفحه نمایش استاندارد ، واحد نمایش فیلم شخصی با اندازه صفحه نمایش تقریباً هشت اینچ مورب برای مشاهده از نزدیک توسط یک یا دو نفر در دسترس بود.

مربی یک پروژکتور فیلمبرداری را فعال می کند که اولین قاب (تصویر) فیلم را نشان می دهد. سپس مربی ضبط 33 RPM یا نوار کاست حاوی مواد صوتی برای فیلم را که شامل روایت است ، روشن کرد. در نقطه مناسب ، یک صدای صدا به صدا در می آید که به مربی کمک می کند تا یک دستگیره را بچرخاند و به قاب بعدی بروید. بعداً ، پیشرفت های فنی به پروژکتور اجازه داد تا فیلم را بطور خودکار پیش ببرد.

در اواخر دهه 1960 ، شرکت هایی مانند Warren Schloat Productions ، CBS ، شرکت New York Times ، اسکات آموزش ، Coronet Films ، Sunburst Media و Associates Associates اقدام به تولید عناوینی با عکس های هنرمندان مشهور و از وقایع قابل توجه و همزمان کردند. آهنگ صوتی موسیقی و روایت فیلم سینمایی در ابتدا با ضبط وینیل روبرو شد.

در دهه 1970 ، فناوری صوتی پیشرفت کرد و سوابق وینیل جای خود را به کاست های صوتی داد و در ارائه دستورالعمل های فردی مفید واقع شد. دانش آموزان می توانند بارها و بارها با سرعت خود به تماشای فیلم گوش دهند و گوش دهند. Filmstrips همچنین فراتر از دوره های هنرهای سنتی و علوم انسانی ، به شاخه هایی در زمینه های علمی ، شغلی ، حرفه ای و فنی به رهبری شرکت هایی مانند Bergwall Productions و Prentice Hall Media (قبلاً Warren Schloat Productions) مشغول ساخت فیلم های سینمایی بود که در بسیاری از زمینه های مختلف مختلف از جمله موسیقی ، هنر ، هنرهای زبانی ، ریاضیات ، تجارت و حتی اقتصاد خانگی.

در این صفحه می توانید تصاویر PNG: Filmstrip PNG را دانلود کنید