تیغ ابزاری است تیغه ای که در درجه اول در از بین بردن موهای بدن ناخواسته از طریق عمل تراشیدن استفاده می شود. انواع تیغ ها شامل تیغ مستقیم ، تیغ یکبار مصرف و تیغ برقی است.

در حالی که تیغ از قبل از عصر برنز وجود داشته است (قدیمی ترین جور تیغ مانند به 18000 سال قبل از میلاد مسیح قدمت داشته است) ، متداول ترین انواع تیغ در استفاده فعلی ، تیغ ایمنی و تیغ برقی است ، گرچه انواع دیگر هنوز هم وجود دارند. استفاده کنید.

تیغ ها از بسیاری از فرهنگ های عصر مفرغ شناسایی شده اند. اینها از جنس برنز یا ابسیدین ساخته شده بودند و به طور کلی بیضی شکل بودند و یک تنگ کوچک از بیرون یکی از انتهای آن بیرون زده بود.

در طول تاریخ اشکال مختلفی از تیغ استفاده شده است که از نظر ظاهری متفاوت هستند اما در مقایسه با تیغ های مستقیم مدرن مشابه هستند. در دوران ماقبل تاریخ ، صدف های صدف ، دندان های کوسه و سنگ چخماق تیزتر شده و برای تراشیدن از آن استفاده می شد. نقشه های چنین تیغه هایی در غارهای ماقبل تاریخ یافت شده است. برخی قبایل هنوز از تیغه های ساخته شده از سنگ چخماق استفاده می کنند. کاوش های موجود در مصر ریش تراش های طلای و مس جامد در مقبره ها کشف شده است که مربوط به هزاره 4 قبل از میلاد است. چندین تیغ ​​و همچنین مصنوعات بهداشت شخصی از دفن دوره عصر برنز در شمال اروپا کشف شد و گمان می رود متعلق به افراد با مقام بالا باشد. مورخ رومی لیوی گزارش داد كه این تیغ ​​در قرن ششم قبل از میلاد در روم باستان معرفی شده است. توسط شاه افسانه ای لوسیوس تاروکینیوس پریسوس. پریسکوس از زمان خود جلوتر بود زیرا تیغ تا یک قرن بعد به استفاده عمومی نرسید.

اولین تیغ ​​مستقیم مدرن و کامل با دستگیره های تزئینی و تیغه های توخالی در سده های 18 و 19 در شهر شفیلد ، در انگلستان ، مرکز صنعت کارد و چنگال ساخته شد. بنیامین هانتسمن اولین بار از فولاد سخت سخت برتر را با استفاده از یک فرایند قابل عبور ویژه تهیه کرد که در سال 1740 برای استفاده به عنوان تیغه مناسب بود ، اگرچه اولین بار در انگلیس رد شد. اندکی بعد فرایند هانتسمن توسط فرانسوی ها به تصویب رسید. البته در ابتدا با اکراه به دلیل احساسات ناسیونالیستی. تولیدکنندگان انگلیسی حتی نسبت به فرانسوی ها نسبت به اتخاذ این روند تمایلی نداشتند و تنها پس از مشاهده موفقیت این کشور در فرانسه این کار را انجام دادند. فولاد شفیلد ، یک فولاد بسیار جلا ، همچنین به عنوان فولاد نقره ای شفیلد شناخته می شود و به دلیل براقیت عمیق و برجسته اش مشهور است ، یک فولاد با کیفیت برتر محسوب می شود و تا به امروز در فرانسه توسط سازندگانی چون Thiers Issard مورد استفاده قرار گرفته است.

در قرن 18 و 19 ثروتمندان خدمتگزارانی داشتند كه آنها را اصلاح كنند یا می توانند آرایشگاه های مكرر را ببندند. تراشیدن روزانه در قرن نوزدهم یک روش گسترده نبود ، بنابراین برخی از مردم هرگز اصلاح نمی کردند. رسم تراشیدن هر روز در بین مردان آمریکایی نوآوری قرن بیستم است که پس از جنگ جهانی اول آغاز شد. مردان مورد نیاز بودند كه روزانه اصلاح كنند تا ماسكهای بنزین آنها به درستی جا بیفتد و با ظهور تیغ ایمنی بسیار ساده تر شد. در طول جنگ مسئله استاندارد بود. در قرن 19 میلادی ، دستگاههای برش در شفیلد ، انگلیس و سولینگن آلمان انواع تیغ را تولید کردند.

تیغ مستقیم قبل از قرن بیستم رایج ترین نوع تراشیدن بود و تا دهه 1950 در بسیاری از کشورها رایج بود. آرایشگران به طور ویژه آموزش داده شده بودند تا بتوانند ریش تراش کاملی و سریع به مشتریان ببخشند ، و مجموعه ای از تیغ های مستقیم آماده استفاده ، از دیدگاههای رایج در اکثر آرایشگاه ها بود. آرایشگران هنوز هم آنها را دارند ، اما کمتر از آنها استفاده می کنند.

تیغ های مستقیم سرانجام از مد افتادند. اولین رقیب آنها توسط King C. Gillette ساخته شده است: تیغ ایمنی دو لبه با تیغهای قابل تعویض. ایده ژیلت استفاده از مفهوم "رهبر ضرر" بود که در آن تیغ ​​ها با ضرر فروخته می شدند ، اما تیغه های جایگزین حاشیه بالایی را به دست می آورد و فروش مداوم را فراهم می کرد. آنها به دلیل تبلیغات تبلیغاتی و شعارهای منفی اثر مستقیم تیغ و زیر سؤال بردن امنیت آن بسیار موفق بودند.

این تیغه های ایمنی جدید نیازی به آموزش جدی برای استفاده ندارند. تیز کردن تیغه ها بسیار سخت بود و قرار بود بعد از یک بار استفاده از آنها دور ریخته شود و در صورت دور ریختن سریع زنگ زده شود. آنها همچنین به سرمایه گذاری اولیه کوچکتر نیز احتیاج داشتند ، گرچه با گذشت زمان هزینه بیشتری دارند. با وجود مزایای بلند مدت ، تیغ مستقیم سهم قابل توجهی از بازار را از دست داد. و از آنجا که تراشیدن باعث ترساندن کمتر شد و مردان شروع به اصلاح بیشتری کردند ، تقاضا برای آرایشگران که دارای ریش تراش مستقیم هستند ، کاهش یافت.

در سال 1960 ، تیغه های استنلس استیل که می توانند بیش از یکبار استفاده شوند در دسترس قرار گرفت و هزینه تراشیدن ایمنی را کاهش داد. اولین تیغه های این چنینی توسط شرکت ویلکینسون ، سازنده معروف شمشیرهای تشریفاتی ، در شفیلد ساخته شده است. به زودی ژیلت ، شیک و سایر تولید کنندگان در حال ساخت تیغه های از جنس استنلس استیل بودند.

اینها توسط کارتریج های چند تیغه و تیغ های یکبار مصرف دنبال می شدند. برای هر نوع تیغه قابل تعویض ، تیغ یکبار مصرف وجود دارد.

در دهه 1930 ، تیغ برقی در دسترس قرار گرفت. اینها می توانند هزینه یک تیغ مستقیم مستقیم را رقیب کنند ، اگرچه کل مجموعه اصلاح ریش تراش مستقیم می تواند از هزینه حتی یک تیغ برقی گران نیز فراتر رود.

در این صفحه شما می توانید تصاویر PNG رایگان: تصاویر razor PNG را دانلود کنید