چاکراها نقاط کانونی مختلفی در بدن لطیف است که در انواع روشهای مراقبه باستانی مورد استفاده قرار می گیرد و به صورت جمعی با عنوان Tantra یا سنتهای باطنی یا درونی هندوئیسم شناخته می شوند.

این مفهوم در سنتهای اولیه هندوئیسم یافت می شود. اعتقادات بین مذاهب هند تفاوت دارد ، در بسیاری از متون بودایی به طور مداوم از پنج چاکرا یاد شده است ، در حالی که منابع هندو شش یا حتی هفت مورد ارائه می دهند. اعتقاد بر این است که آنها در بدن واقعی جسمانی تعبیه شده اند ، در حالی که در چارچوب زمینه های روحی و معنوی سرچشمه می گیرند. یا در تفسیرهای مدرن ، مجتمع های تنوع الکترومغناطیسی ، درجه و تنوع دقیقی از آنها به طور مستقیم از یک معیار مصنوعی همه به اصطلاح "زمینه" مثبت و منفی ناشی می شود ، بنابراین پیچیده Nadi را رقم می زنند. در یوگا کوندالینی ، تکنیک های تمرینات تنفسی ، تجسم ، مادرا ، بانداس ، کریاس و مانترا روی انتقال انرژی لطیف از طریق چاکراها متمرکز شده است.

به نظر می رسد که اصطلاح چاکرا برای اولین بار در وداهای هندو ظاهر می شود ، گرچه دقیقاً به معنای مراکز انرژی روانی نیست ، بلکه به عنوان چاکراوارتین یا پادشاهی که "چرخ امپراتوری خود را می چرخاند" از همه جهات از یک مرکز ، نمایانگر تأثیر و قدرت او است. . وكاتوگرافي كه در نمايش چاكراس مشهور است ، به رنگ ويديايي نشان مي دهد كه به پنج نماد يجا ، محراب آتشي وديك باز مي گردد: "مربع ، دايره ، مثلث ، نيم ماه و کوفته".

سرود 10.136 از ریگودا از یوگی جداشده با یک زن به نام کوناماماما یاد می کند. به معنای واقعی کلمه ، این به معنای "او که خم است ، کلاف است" است ، که نماینده هر دو الهه جزئی و یکی از بسیاری از enigmas ها و معماهای باطنی تعبیه شده در Rigveda است. برخی از محققان ، مانند دیوید گوردون وایت و جورج فیورستین ، این موضوع را تفسیر می كنند كه ممكن است مربوط به كوندالینی شاكتی باشد ، و بیش از حد كاملاً واضح با اصول باطنی كه بعداً در برهانیسم پس از آریایی ظهور می كند. اوپانیشاد

کانالهای تنفسی (nii) در اوپانیشادهای کلاسیک هندوئیسم از هزاره اول قبل از میلاد ذکر شده اند ، اما نظریه های چاکرای انرژی روانی نیست. دیوید گوردون وایت ، دولت دوم ، در حدود قرن هشتم قبل از میلاد در متون بودایی به عنوان سلسله مراتب مراکز انرژی درونی ، مانند در Hevajra Tantra و Caryāgiti معرفی شد. اینها با اصطلاحات مختلفی مانند cakka ، padma (lotus) یا pitha (تپه) خوانده می شوند. این متون بودایی قرون وسطایی تنها به چهار چاکرا اشاره می کنند ، در حالی که بعدها متون هندو مانند Kubjikāmata و Kaulajñānanirnaya این لیست را در موارد دیگر گسترش دادند.

در مقایسه با وایت ، به گفته جورج فیورستین ، اوپانیشادهای اولیه هندوئیسم از cakra به معنای "گردابهای روانی" ، به همراه اصطلاحات دیگر موجود در تانترا: پرانا یا وایو (انرژی زندگی) و نادی (شریان های حمل انرژی) نام می برند. با توجه به گاوین سیل ، متون باستانی نظریه های یوگا چاکرا و کوندالینی را ارائه نمی دهند ، گرچه این واژگان در بسیاری از زمینه ها در نخستین ادبیات ودیک ظاهر می شوند. چاکراها به معنای چهار یا بیشتر مرکز انرژی حیاتی در دوره قرون وسطایی متون هندو و بودایی ظاهر می شوند.

چاکرا بخشی از تئوری های دوران باستان قرون وسطایی در مورد فیزیولوژی و مراکز روانی است که در سنت های هندی پدیدار شده است. این تئوری بیان داشت كه زندگی انسان به طور هم زمان در دو بعد موازی وجود دارد ، یك "بدن بدنی" (sthula sarira) و دیگری "روانشناختی ، عاطفی ، ذهن ، غیر جسمی" آن را "بدن ظریف" (sukshma sarira) می نامند. بدن انرژی است ، در حالی که بدن بدنی توده است. روان یا هواپیما ذهن با هواپیما بدن مطابقت دارد و در تعامل است ، و این تئوری مطرح می کند که بدن و ذهن به طور متقابل بر یکدیگر تأثیر می گذارند. بدن لطیف از nadi (کانال های انرژی) متصل به گره های انرژی روانی به نام چاکره تشکیل شده است. این تئوری به تفصیل گسترش یافته است و برخی از آنها 88000 چاکرا را در سراسر بدن لطیف نشان می دهند. تعداد چاکراهای اصلی بین سنن مختلف متفاوت بود ، اما به طور معمول بین چهار تا هفت متغیر بود.

چاکراهای مهم در متون هندو و بودایی بیان شده است که باید در یک ستون در امتداد نخاع ، از پایه آن تا بالای سر ، که توسط کانالهای عمودی متصل شده اند ، مرتب شوند. سنن تندریک سعی در تسلط بر آنها ، بیدار کردن و انرژی بخشیدن به آنها از طریق تمرینهای مختلف تنفسی یا با کمک معلم داشت. این چاکراها همچنین به صورت نمادین به ظرفیت خاص فیزیولوژیکی انسان ، هجاهای بذر (بیجا) ، صداها ، عناصر ظریف (تانماترا) ، در بعضی موارد خدایان ، رنگ ها و نقوش دیگر نقشه برداری می شدند.

نظریه های چاکرا هندوئیسم و ​​بودیسم با سیستم تاریخی meridians در طب سوزنی چینی متفاوت است. برخلاف حالت دوم ، چاکراها مربوط به بدن لطیف است ، در حالی که دارای موقعیتی است اما هیچ گره عصبی مشخص و یا اتصال فیزیکی دقیقی ندارد. سیستم های تانتریچ آن را به صورت مداوم ، بسیار مرتبط و وسیله ای برای انرژی روانی و عاطفی پیش بینی می کنند. در نوعی آیین های یوگا و کشف مراقبتی انرژی درخشان درونی (جریان پرانا) و اتصالات ذهن و بدن مفید است. مراقبه توسط نمادهای گسترده ، مانترا ، نمودارها ، مدلها (الوهیت و ماندالا) کمک می کند. این پزشک قدم به قدم از مدل های قابل درک پیش می رود ، به طور فزاینده ای مدل های انتزاعی که در آن خدایان و ماندالاهای بیرونی رها می شوند ، خود و مندال های داخلی بیدار می شوند.

سیستم چاکرای رایج و مورد مطالعه ، شش چاکرای اصلی را به همراه یک مرکز هفتم تشکیل می دهد که عموماً بعنوان چاکره در نظر گرفته نمی شود. این نقاط به صورت عمودی در امتداد کانال محوری مرتب شده اند (sushumna nadi در متون هندو ، Avadhuti در برخی از متون بودایی). با توجه به گاوین سیل ، این سیستم شش چاکرایی به علاوه "مرکز" sahasrara در تاج برای اولین بار در Kubjikāmata-tantra ، یک اثر Kaula قرن 11th ظاهر می شود.

این سیستم چاکرایی بود که در اوایل قرن بیستم توسط سر جان وودروفی (که آرتور آوالون نیز خوانده می شود) در متن "قدرت مار" ترجمه شد. آوالون ترجمه متن هندوی Ṣaṭ-Cakra-Nirūpaṇa به معنی معاینه (nirūpaṇa) شش چاکرای (ṭaṭ) (cakra) را ترجمه کرد.

چاکراها به طور سنتی کمکهای مراقبه محسوب می شوند. یوگی از چاکراهای پایین به بالاترین چاکرای شکوفه در تاج سر پیشرفت می کند و سفر به عروج معنوی را درونی می کند. [66] در هر دو سنت کاندالینی هندو و بودایی یا کاندالی ، چاکراها توسط یک انرژی خفته ساکن در نزدیکی یا در پایینترین چاکرا سوراخ می شوند. در متون هندو او را كوندالینی می شناسند ، در حالی كه در متون بودایی به او كاندالی یا توممو گفته می شود (تبت: gtum mo ، "شدید").

در زیر شرح سن معمول جدید این شش چاکره و نکته هفتم معروف به sahasrara است. این نسخه جدید عصر شامل رنگ های نیوتنی است که هنگام ایجاد این سیستم ها ناشناخته بودند.

در این صفحه می توانید تصاویر PNG رایگان: تصاویر Chakra PNG را دانلود کنید