در اندیشه توحیدی ، خداوند به عنوان هستی والا و هدف اصلی ایمان تصور می شود. مفهوم خدا ، همانطور که متکلمان توصیف می کنند ، معمولاً شامل ویژگی های همه کاره (همه دانایی) ، همه چیز (قدرت نامحدود) ، همه چیز (موجود در همه جا) و نیز وجودی ابدی و ضروری است. بسته به نوع الهیات فرد ، این صفات یا به روش قیاس یا به معنای واقعی کلمه به عنوان ویژگیهای متمایز خداوند مورد استفاده قرار می گیرند.

خداوند غالباً به عنوان غیرقانونی (غیرمادی) و بودن بدون جنسیت شناخته می شود ، اگرچه بسیاری از مذاهب خدا را با استفاده از اصطلاحات مردانه توصیف می کنند ، با استفاده از اصطلاحاتی مانند "او" یا "پدر" و برخی از مذاهب (مانند یهودیت) فقط یک اصطلاح را به آن نسبت می دهند. "جنسیت" گرامری به خدا. [6] ناسازگاری و بدگویی خداوند مربوط به تصورات متعالیه (بودن در خارج از طبیعت) و استعمار (بودن در طبیعت ، در جهان) خداوند است که دارای موقعیتهایی از سنتز مانند "متعالیه قاطع" است.

خدا به عنوان شخصی یا غیر شخصی تصور شده است. در تئیسم ، خداوند خالق و نگهدارنده جهان است ، در حالی که در دیسم ، خداوند خالق ، اما نه حفظ کننده جهان است. در پانتزیسم ، خداوند خود جهان است. در الحاد ، اعتقاد بر این نیست که خداوند وجود دارد ، در حالی که خدا در چارچوب آگونیستی ناشناخته یا ناآگاه تلقی می شود. همچنین خداوند به عنوان منبع تمام تعهدات اخلاقی و "بزرگترین موجود قابل تصور" تصور شده است. بسیاری از فیلسوفان برجسته ، استدلال هایی را برای و علیه وجود خدا مطرح کرده اند.

بسیاری از برداشت های متفاوت از خدا ، و ادعاهای رقیب در مورد خصوصیات ، اهداف و اعمال خداوند ، منجر به ایجاد ایده های هماهنگی ، پاندیسم یا یک فلسفه چند ساله شده است ، که فرض می کند یک حقیقت کلامی اساسی وجود دارد ، که از همه آنها مذاهب فهم جزئی را بیان می کنند ، و آن را به عنوان "فداکار در ادیان مختلف جهان بزرگ در حقیقت پرستش می کنند که یک خدا است ، اما از طریق مفاهیم مختلف و یا تصاویر ذهنی از او."

در این صفحه می توانید تصاویر PNG: God PNG را دانلود کنید