دعا یک دعوت یا عملی است که می خواهد از طریق ارتباط عمدی یک گزارش را با موضوع عبادت فعال کند. به معنای باریک ، این اصطلاح به یک عمل دعا یا شفاعت به سمت یک خدای (یک خدای) یا یک جد الهی اشاره دارد. به طور کلی ، نماز همچنین می تواند هدف شکرگذاری یا ستایش را داشته باشد و در دین تطبیقی ​​با شکل های انتزاعی تر مراقبه و با جذابیت ها یا جادوها ارتباط نزدیکی دارد.

نماز می تواند اشکال مختلفی به خود بگیرد: می تواند بخشی از یک آیین یا آیین تنظیم شده باشد و به تنهایی یا به صورت گروهی انجام شود. دعا ممکن است در شخص دعا به شکل سرود ، غرق شدن ، بیان رسمی عقاید یا بیان خود به خود بپردازد.

عمل دعا در منابع کتبی از 5000 سال پیش اثبات شده است. امروزه ، اکثر مذاهب اصلی به نوعی نماز را درگیر می کنند. برخی از این اعمال را انجام می دهند که نیاز به یک توالی دقیق از اعمال دارد یا محدود کردن کسی که مجاز به نماز است ، در حالی که برخی دیگر می آموزند که نماز ممکن است به طور خودجوش توسط هر کس در هر زمان انجام شود.

مطالعات علمی در مورد استفاده از نماز بیشتر بر تأثیر آن در بهبودی بیماران یا مصدومین تأکید شده است. اثربخشی نماز در شفابخشی ایمان در مطالعات متعدد و نتایج متناقض ارزیابی شده است.

روایات معنوی گوناگون بسیاری از اعمال فداکارانه ارائه می دهد. نماز صبح و عصر وجود دارد ، نعمتهایی که در مورد وعده های غذایی گفته می شود ، و حرکات بدنی حیرت آور. برخی از مسیحیان سر خود را تعظیم می کنند و دستان خود را می چسبانند. برخی آمریکایی های بومی رقص را نوعی نماز می دانند. برخی از صوفیان گرداب می شوند. سرودهای هندوها شعار می دهند. دعای یهود ممکن است شامل چرخش عقب و جلو و تعظیم باشد. مسلمانان در نمازهای خود سلامتی (زانو زدن و سجده) انجام می دهند. کوکرها ساکت هستند. بعضی ها مطابق آیین ها و آئین های متداول نماز می خوانند ، در حالی که برخی دیگر نمازهای بکر را ترجیح می دهند. هنوز دیگران این دو را با هم ترکیب می کنند.

فردریش هیلر غالباً در محافل مسیحی به دلیل نوع شناسی منظم خود در دعا ذکر شده است که شش نوع دعا را ذکر می کند: بدوی ، آیینی ، فرهنگی یونانی ، فلسفی ، عرفانی و نبوی. بعضی از اشکال دعا نیاز به یک شکل آیینی قبلی برای تمیز کردن یا تطهیر مانند در غسل و وضو دارد.

نماز ممکن است به صورت خصوصی و فردی انجام شود ، یا ممکن است در حضور همرزمان مؤمن انجام شود. دعا را می توان در یک "زندگی فکری" روزانه گنجانید ، که در آن فرد در ارتباط مستقیمی با یک خداست. بعضی از مردم در تمام آنچه که در طول روز اتفاق می افتد دعا می کنند و همزمان با پیشرفت روز ، راهنمایی می گیرند. این در واقع به عنوان یک الزام در چندین فرقه مسیحی در نظر گرفته می شود ، اگرچه اجرای آن امکان پذیر و مطلوب نیست. پاسخهای مختلفی برای نماز می تواند وجود داشته باشد ، دقیقاً همانطور که روش های بسیاری برای تفسیر پاسخ یک سؤال وجود دارد ، اگر در واقع پاسخی بدست بیاید. برخی ممکن است حسهای شنیداری ، جسمی یا روحی را تجربه کنند. اگر در واقع پاسخی بیاید ، زمان و مکانی که می آید تصادفی تلقی می شود. برخی اعمال بیرونی که گاه با نماز همراه است عبارتند از: مسح کردن با روغن؛ زنگ زدن؛ بخور دادن بخور یا کاغذ؛ روشن کردن شمع یا شمع؛ به عنوان مثال ، روبرو شدن با یک جهت خاص (به عنوان مثال به سمت مکه یا شرق)؛ نشانه صلیب یک عمل کمتر قابل توجه مربوط به نماز ، روزه است.

انواع مختلفی از بدن ممکن است فرض شود ، غالباً با معنی خاص (عمدتا احترام یا تحسین) که با آنها همراه است: ایستادن. نشستن زانو زدن سجده روی زمین؛ چشم باز شد؛ چشم بسته است؛ دست تاشو یا چسبانده؛ دستان بلند شده؛ دست نگه داشتن با دیگران؛ دراز کشیدن دست و دیگران. دعاها ممكن است از حافظه خوانده شوند ، از كتابهای نماز بخوانند ، یا به طور خودجوش در هنگام دعا تركیب شوند. آنها ممکن است گفته شود ، شعار دهند ، یا خوانده شوند. آنها ممکن است با موسیقی همراه باشند یا خیر. ممکن است زمان سکوت بیرونی وجود داشته باشد ، در حالی که نماز از نظر ذهنی ارائه می شود. غالباً ، نمازها برای متناسب با مناسبت های خاص ، مانند نعمت یک وعده غذایی ، تولد یا فوت یک دوست عزیز ، سایر وقایع مهم در زندگی یک مؤمن یا روزهای سال که دارای اهمیت ویژه مذهبی هستند ، وجود دارد. جزئیات مربوط به سنت های خاص در زیر آمده است.

نمازهای مسیحی کاملاً متنوع است. آنها می توانند کاملاً خودجوش باشند یا کاملاً از متن بخوانند ، مانند کتاب دعای مشترک انگلیسی. رایج ترین دعا در بین مسیحیان ، دعای پروردگار است که طبق روایات انجیل (مثلاً متی 6: 9-13) این است که چگونه عیسی به شاگردانش آموخت که نماز بخوانند. دعای پروردگار الگویی برای دعای عبادت ، اعتراف و طوماری در مسیحیت است. در انگلیس قرون وسطایی ، نمازها (به ویژه پدری) اغلب به عنوان معیار زمان در کتابهای دستور العمل پزشکی و آشپزی مورد استفاده قرار می گرفتند.

مسیحیان به طور کلی از خدا یا پدر دعا می کنند. برخی از مسیحیان (به عنوان مثال ، کاتولیک ها ، ارتدکس) همچنین از صالحین در بهشت ​​و "در مسیح" ، مانند مریم باکره یا سایر مقدسین خواسته خواهند شد که با دعا از طرف آنها (شفاعت مقدسین) شفاعت کنند. بستن فرمول شامل "از طریق پروردگار ما عیسی مسیح ، پسر شما ، که با شما زندگی می کند و سلطنت می کند ، در وحدت روح القدس ، خدا ، در تمام اعصار" و "به نام پدر و پسر" است. و روح القدس "

در میان پروتستان ها مرسوم است که نماز را با "به نام عیسی ، آمین" یا "به نام مسیح ، آمین" خاتمه دهیم. با این حال ، متداول ترین بسته شدن در مسیحیت صرفاً "آمین" است (از یک ضرب المثل عبری که به عنوان بیانیه تأیید یا توافق استفاده می شود ، و معمولاً به این صورت ترجمه می شود).

در آئین غربی یا لاتین کلیسای کاتولیک روم ، احتمالاً رایج ترین تسبیح است. در کلیسای شرقی (مناسک شرقی کلیسای کاتولیک و ارتدکس) ، نماز عیسی است. نماز عیسی نیز غالباً به عنوان بخشی از تمرین های روانشناسی مراقبه در مسیحیت شرقی تکرار می شود.

سنت کاتولیک رومی شامل دعاها و فداکاری های خاص به عنوان اعمال جبران خسارت است که شامل طومار برای یک ذینفع زنده یا متوفی نمی شود بلکه هدف از این کار ترمیم گناهان دیگران است ، به عنوان مثال. برای ترمیم گناه کفر که توسط دیگران انجام شده است.

اشکال دیگر دعا در میان کاتولیک ها عبارت است از: نماز مراقبه ، دعای تأمل آمیز و دعای تزریق شده که به طور گسترده توسط مقدسین کاتولیک سنت جان صلیب و سنت ترزاء مسیح مورد بحث قرار می گرفت.

در این کلیپ آرت می توانید تصاویر PNG رایگان را بارگیری کنید: تصاویر دعوی دست PNG تصاویر رایگان بارگیری کنید