مسجد - مکانی برای عبادت مسلمانان است. در فقه اهل سنت الزامات دقیق و مفصلی وجود دارد که یک مکان عبادت به عنوان مسجد شناخته شود ، مکان هایی که این شرایط را برآورده نمی کند که به عنوان موصل شناخته می شوند. محدودیت های سخت افزاری در زمینه استفاده از منطقه که به طور رسمی به عنوان مسجد مشخص شده است (که غالباً بخش کوچکی از مجموعه بزرگتر است) وجود دارد ، و در شریعت اسلامی ، پس از آنکه یک منطقه به طور رسمی به عنوان مسجد تعیین شده است ، تا آخرین باقی می ماند. روز

بسیاری از مساجد دارای گنبدها ، مناره ها و تالارهای نمازخانه با سبک های مختلف معماری هستند. مساجد در شبه جزیره عرب سرچشمه گرفته اند ، اما اکنون در تمام قاره های ساکن یافت می شوند. این مسجد مکانی است که در آن مسلمانان می توانند برای جمع شدن و همچنین مرکز اطلاعات ، آموزش ، رفاه اجتماعی و حل و فصل اختلافات جمع شوند. امام جماعت را در نماز رهبری می کند.

مساجد در اواخر قرن 7 میلادی در عراق و شمال آفریقا ساخته شده بودند ، زیرا اسلام در خارج از شبه جزیره عربستان با خلفای اولیه رواج داشت. بنا بر گزارش ها ، حرم امام حسین (ع) در کربلا یکی از قدیمی ترین مساجد عراق است ، هرچند شکل امروزی آن - معمول معماری فارسی - فقط به قرن یازدهم بر می گردد. این حرم اگرچه همچنان به عنوان مسجد فعالیت می کند ، همچنان یکی از مقدس ترین اماکن برای مسلمانان شیعه به حساب می آید ، زیرا آن را به مرگ امام سوم شیعه افتخار می کند ، و نوه پیامبر اسلام ، حسین بن علی. بنا بر گزارش ها ، مسجد عمرو بن العاص نخستین مسجدی در مصر بود که به عنوان یک مرکز مذهبی و اجتماعی برای فوستات (قاهره امروزی) در دوران نخست وزیری خود خدمت می کرد. اما مانند حرم امام حسین (ع) ، هیچ چیزی از ساختار اصلی آن باقی نمی ماند. با خلافت بعدی شیعه فاطمیان ، مساجد در سراسر مصر تکامل یافتند که شامل مدارس (معروف به مادره ها) ، بیمارستان ها و مقبره ها شدند.

مسجد بزرگ كایروان در تونس امروزی نخستین مسجدی بود كه در شمال غربی آفریقا ساخته شده است و فرم امروزی آن (قدمت آن از قرن نهم) به عنوان الگویی برای سایر اماكن عبادی اسلامی در مغرب ارائه شده است. این نخستین کسی بود که یک مناره مربع (بر خلاف مناره دایره ای رایج تر) را در خود گنجانید و شامل شبستان هایی شبیه به یک باسیلکا بود. این ویژگی ها را می توان در مساجد آندلس ، از جمله مسجد بزرگ کوردوبا نیز یافت ، زیرا آنها تمایل داشتند به جای پیشینیان Visigoth ، بازتابی از معماری مورها باشند. هنوز برخی از عناصر معماری Visigothic ، مانند قوس های اسب نعل اسب ، به معماری مساجد اسپانیا و مغرب تزریق شده اند.

بنا بر گزارش ها ، اولین مسجد در شرق آسیا در قرن هشتم در شیان تأسیس شده است. با این حال ، مسجد بزرگ شیان ، که ساختمان فعلی آن متعلق به قرن 18 است ، ویژگی هایی را که اغلب با مساجد دیگری در جاهای دیگر مرتبط است ، تکرار نمی کند. در واقع ، مناره ها در ابتدا توسط دولت ممنوع بودند. به دنبال معماری سنتی چینی ، مسجد بزرگ شیان ، مانند بسیاری دیگر از مساجد شرق چین ، شبیه یک بتکده است و یک سقف سبز به جای سقف زرد رنگ که در سازه های امپراتوری در چین مشترک است. مساجد در غرب چین به احتمال زیاد عناصری مانند گنبدها و مناره ها را در خود جای داده اند ، که به طور سنتی در مساجد جای دیگری دیده می شدند.

یکپارچه سازی مشابهی از تأثیرات خارجی و محلی را می توان در جزایر سوماترا و جاوا در اندونزی مشاهده کرد ، جایی که مساجد از جمله مسجد بزرگ دیماک برای اولین بار در قرن 15 تاسیس شدند. مساجد اولیه جاوایی از اثرات معماری هندو ، بودایی و چینی ، با چوب های بلند ، سقف های چند سطح شبیه به بتکده های معابد بالیایی هندو ، نشانه های طراحی را در نظر گرفتند. گنبد همه جا اسلامی تا قرن نوزدهم در اندونزی ظاهر نمی شد. به نوبه خود ، سبک جاوایی بر سبک های مساجد در همسایگان اتریش اندونزی - مالزی ، برونئی و فیلیپین - تأثیر گذاشت.

امپراتوری های مسلمان در تکامل و گسترش مساجد مؤثر بودند. اگرچه مساجد برای اولین بار در قرن هفتم در هند تأسیس شدند ، اما تا زمان ورود مغول ها در قرن شانزدهم و هفدهم ، در سراسر شبه قاره معمول نبودند. با بازتاب منشأ تیموریان ، مساجد به سبک مغول شامل گنبدهای پیاز ، قوس های برجسته و مناره های دایره ای پیچیده ، از ویژگی های متداول در سبک های فارسی و آسیای میانه است. جماعت مسجد در دهلی و مسجد بدشاهی در لاهور که در اواسط قرن هفدهم به همین ترتیب ساخته شده اند ، دو بزرگترین مسجد در شبه قاره هند هستند.

خلافت بنی امیه به ویژه در گسترش اسلام و تأسیس مساجد در درون شام نقش مؤثری داشت ، زیرا امویان در میان مشهورترین مساجد منطقه - مسجد الاقصی و گنبد صخره در اورشلیم و مسجد اموی در دمشق ساخته شدند. نقوش گنبد صخره و مسجد اموی تحت تأثیر معماری بیزانس قرار گرفته است ، روندی که با ظهور امپراتوری عثمانی ادامه یافت.

چندین مسجد اولیه در امپراتوری عثمانی در ابتدا کلیساها یا کلیساهای کلیسایی از امپراتوری بیزانس بودند که هاگیا سوفیا (یکی از آن کلیساهای تبدیل شده) از معماری مساجد از بعد از فتح عثمانی قسطنطنیه خبر می داد. با این حال ، عثمانی ها سبک معماری خود را توسعه داده اند که مشخص شده توسط روتنداهای بزرگ مرکزی (که گاه توسط چندین گنبد کوچکتر احاطه شده اند) ، مناره های مداد شکل و نمای باز.

مساجد مربوط به دوره عثمانی هنوز در اروپای شرقی پراکنده است ، اما سریعترین رشد تعداد مساجد اروپا در قرن گذشته رخ داده است زیرا تعداد بیشتری از مسلمانان به این قاره مهاجرت کرده اند. بسیاری از شهرهای بزرگ اروپا دارای مساجد هستند ، مانند مسجد بزرگ پاریس ، که دارای گنبدها ، مناره ها و سایر ویژگی های غالباً در کشورهای دارای اکثر مسلمانان با مساجد است. اولین مسجد آمریکای شمالی در سال 1915 توسط آمریکایی های آلبانیایی تأسیس شد ، اما قدیمی ترین مسجد بازمانده این قاره ، مسجد مادر آمریکا ، فقط به دهه 1930 باز می گردد. مانند اروپا ، تعداد مهاجران مسلمان به ویژه در جنوب آسیا در ایالات متحده در دهه های اخیر به سرعت افزایش یافته است. بیش از چهل درصد مساجد ایالات متحده پس از سال 2000 ساخته شدند.

در این صفحه می توانید تصاویر PNG: Mosque PNG را به صورت رایگان بارگیری کنید