Powóz to pojazd kołowy dla ludzi, zwykle zaprzężony w konie; nie dotyczy miotów (palankin) i foteli sedan, ponieważ są to pojazdy bezkołowe. Wagon jest specjalnie zaprojektowany do użytku prywatnego pasażerów, chociaż niektóre są również używane do transportu towarów. Publiczny pojazd pasażerski zwykle nie byłby nazywany przewozem - takie terminy obejmują dyliżans, charabanc i omnibus. Może być lekki, elegancki i szybki lub ciężki, duży i wygodny lub luksusowy. Wagony zwykle mają zawieszenie na resorach piórowych, sprężynach eliptycznych (w XIX wieku) lub skórzanym pasie. Pojazdy robocze, takie jak (czterokołowy) wagon i (dwukołowy) wóz, mają ważne elementy w historii powozu, podobnie jak szybki (dwukołowy) rydwan.

Słowo `` karetka '' (w skrócie carr lub cge) pochodzi od języka staro-północno-francuskiego cariage i oznacza przewóz w pojeździe. Słowo samochód, oznaczające wówczas rodzaj dwukołowego wózka towarowego, pochodziło również z języka staro-północno-francuskiego z początku XIV wieku (prawdopodobnie pochodzi od późnołacińskiego carro, samochód); był również używany w wagonach kolejowych i został rozszerzony na samochody pod koniec XIX wieku, kiedy wczesne modele nazywano wagonami bezkonnymi.

Powóz jest czasami nazywany zespołem, na przykład „koń i drużyna”. Powóz z koniem to takielunek. Ekwipunkiem jest elegancka bryczka konna z orszakiem służących. Bryczka wraz z końmi, uprzężą i towarzyszami jest zaprzęgiem lub wyruszeniem. Pochód powozów to kawalkada

Osoba, której zajęciem było prowadzenie powozu, była woźnicą. Sługa w liberii, zwany lokajem lub pikantem, poprzednio służył do obsługi jeźdźca lub musiał biec przed powozem swojego pana, aby oczyścić drogę. Pomocnik na koniu zwany outriderem często jechał przed powozem lub obok niego. Rozrusznik wagonowy kierował ruchem pojazdów zabierających pasażerów na krawężnik. Hackneyman wynajął konie i powozy. Sprzedając towary, handlarzowi często towarzyszył powóz.

Osoby z wyższych sfer o zamożności i pozycji społecznej, dostatecznie zamożne, by utrzymać powozy, nazywano powozami lub handlem powozami.

Pasażerowie wagonów często używali szlafroka jako koca lub podobnego okrycia na nogi, kolana i stopy. Szata bizona, wykonana ze skóry bizona amerykańskiego ubranego we włosy, była czasami używana jako szata powozowa; był zwykle przycinany do kształtu prostokąta i podszyty od strony skóry tkaniną. But do karetki, obszyty futrem na zimę, był zwykle wykonany z tkaniny z futrzaną lub filcową podszewką. Ochraniacze na kolana chroniły kolana przed deszczem i rozpryskami.

Koń specjalnie wyhodowany do zaprzęgu ze względu na wygląd i stylowe działanie jest nazywany koniem zaprzęgowym; jeden do użytku na drodze to koń drogowy. Jedną z takich ras jest Cleveland Bay, jednolicie gniada, o dobrej budowie i silnej budowie. Konie były łamane za pomocą bezcielesnej ramy karetki zwanej przerwą lub hamulcem.

Psa zaprzęgowego lub trenera hoduje się do biegania obok bryczki.

Zadaszona konstrukcja, która rozciąga się od wejścia do budynku nad sąsiednim podjazdem i która chroni gości, gdy wsiadają do pojazdu lub wysiadają z niego, jest nazywana werandą wozu lub bramą. Oficyna na powóz to wozownia, często łączona z noclegiem pana młodego lub innej służby.

W stajni trzymano konie i zazwyczaj bryczki do wynajęcia. Szereg stajni, zwykle z wozami (remisami) i pomieszczeniami mieszkalnymi zbudowanymi wokół podwórka, dziedzińca lub ulicy, nazywa się stajniami.

Rodzaj dynamometru zwany peirametrem wskazuje moc potrzebną do ciągnięcia wózka po drodze lub torze.

W zależności od typu wózki mogą być osłonięte lub otwarte. Górna pokrywa korpusu karetki, zwana głową lub kapturem, jest często elastyczna i zaprojektowana tak, aby można ją było złożyć w razie potrzeby. Taki składany blat nazywa się blatem miechowym lub tykwą. Obręcz stanowi lekki element oprawy tego rodzaju kaptura. Górny, dachowy lub parterowy przedział zamkniętego wagonu, zwłaszcza pracowitości, nazywano cesarskim. Zamknięty wagon może mieć boczne szyby zwane ćwiartkami świateł (brytyjskie), a także okna w drzwiach, stąd „szklany wagon”. W przedniej części otwartego powozu, drewniany lub skórzany ekran zwany deską rozdzielczą przechwytuje wodę, błoto lub śnieg wyrzucany przez pięty koni. Górna część deski rozdzielczej lub karetki ma czasami wystający element boczny zwany skrzydłem (wersja brytyjska). Stopka lub podnóżek mogą służyć jako stopień wózka.

Woźnica siedzi na pudle lub grzędzie, zwykle podwyższonej i małej. Kiedy z przodu jest znany jako dickey box, termin używany również do siedzenia z tyłu dla służby. Lokaj może korzystać z małej platformy z tyłu zwanej podnóżkiem lub siedzenia zwanego dudnieniem za ciałem. Niektóre wagony mają ruchome siedzenie zwane siedzeniem do skakania. Niektóre siedzenia miały dołączone oparcie zwane leniwym.

Szyby wozu nazywane były w dialekcie angielskim przodkami. Lancewood, twarde, elastyczne drewno różnych drzew, było często używane zwłaszcza do wałów wagonów. Blokada, składająca się z żelaznego zaczepu na wale z pętlą, umożliwia koniowi cofnięcie lub zatrzymanie pojazdu. Koniec języka wózka jest zawieszony na kołnierzach uprzęży za pomocą drążka zwanego jarzmem. Na końcu śladu do wózka przyczepia się pętla zwana kogutem.

W niektórych typach wózków ciało jest zawieszone na kilku skórzanych pasach zwanych szelkami lub szelkami, przymocowanymi do sprężyn lub służącymi jako sprężyny.

Na tej stronie możesz pobrać darmowe obrazy PNG: Przewóz obrazy PNG do pobrania za darmo