Peruka to nakrycie głowy wykonane z ludzkich włosów, sierści zwierzęcej lub włókien syntetycznych. Słowo peruka jest skrótem od periwig, co jest najwcześniej znanym występem w języku angielskim w książce Williama Szekspira The Two Gentlemen of Verona. Niektórzy ludzie noszą peruki, aby ukryć łysinę; peruka może być używana jako mniej inwazyjna i tańsza alternatywa dla terapii leczniczych przywracających włosy lub z powodów religijnych.

W społeczeństwie egipskim mężczyźni i kobiety mieli zwykle gładko ogolone lub krótko przycięte włosy i często nosili peruki. Starożytni Egipcjanie stworzyli perukę, aby chronić ogolone, bezwłose głowy przed słońcem. Nosili również peruki na włosach, używając wosku pszczelego i żywicy, aby utrzymać peruki na miejscu. Bogaci Egipcjanie nosili na perukach wyszukane peruki i pachnące stożki tłuszczu zwierzęcego. Inne starożytne kultury, w tym Asyryjczycy, Fenicjanie, Żydzi w starożytnym Izraelu, Grecy i Rzymianie, również stosowały peruki jako codzienną modę.

Po upadku zachodniego imperium rzymskiego peruki na Zachodzie przestały być używane przez tysiące lat, aż w XVI wieku zostały przywrócone do życia jako środek kompensujący wypadanie włosów lub poprawiający wygląd. Służyły również praktycznemu celowi: niehigieniczne warunki w tamtych czasach powodowały, że włosy przyciągały wszy głowowe, problem, który można by znacznie zmniejszyć, gdyby naturalne włosy zostały ogolone i zastąpione łatwiejszą do odwodnienia sztuczną treską. W podobny sposób zapobiegawczo stosowano kaptury z futra.

Królewski mecenat był kluczowy dla odrodzenia peruki. Królowa Anglii Elżbieta I nosiła słynną czerwoną perukę, ciasno i misternie zwiniętą w „rzymski” styl, podczas gdy wśród mężczyzn król Francji Ludwik XIII (1601–1643) zaczął być pionierem noszenia peruk w 1624 r., Kiedy przedwcześnie zaczął łysieć . Modę tę w dużej mierze propagował jego syn i następca Ludwik XIV, król Francji (1638–1715), co przyczyniło się do jej rozpowszechnienia się w krajach europejskich i europejskich.

Peruki lub peruki dla mężczyzn zostały wprowadzone do anglojęzycznego świata wraz z innymi francuskimi stylami, gdy Karol II został przywrócony na tron ​​w 1660 r., Po długim wygnaniu we Francji. Te peruki były sięgające do ramion lub dłuższe, imitując długie włosy, które stały się modne wśród mężczyzn od lat dwudziestych XVII wieku. Ich użycie szybko stało się popularne na angielskim dworze.

W XVIII wieku peruki męskie pudrowano, aby nadać im charakterystyczny biały lub białawy kolor. Kobiety w XVIII wieku nie nosiły peruk, ale nosiły fryzurę uzupełnioną sztucznymi włosami lub włosami z innych źródeł. Kobiety głównie pudrowały włosy na siwe lub niebiesko-szare, a od lat siedemdziesiątych XVII wieku nigdy nie były tak jasne jak mężczyźni. Puder do peruk został wykonany z drobno zmielonej skrobi, która pachniała kwiatem pomarańczy, lawendą lub korzeniem irysa. Puder perukowy był czasami w kolorze fioletowym, niebieskim, różowym lub żółtym, ale najczęściej był używany jako białawy.

Noszenie peruk jako symbolu statusu społecznego zostało w dużej mierze porzucone w nowo powstałych Stanach Zjednoczonych i Francji na początku XIX wieku. W Stanach Zjednoczonych tylko czterech prezydentów, od Johna Adamsa po Jamesa Monroe, nosiło kręcone, pudrowe peruki, związane w kolejce w staromodnym stylu XVIII wieku. W przeciwieństwie do nich, pierwszy prezydent George Washington nigdy nie nosił peruki; zamiast tego pudrował, zwinął i związał w kolejkę własne długie włosy.

Najmłodszą znaną postacią, którą można było sportretować w pudrowanej peruce, związanej w kolejce według tego starodawnego stylu, był wielki książę Rosji Konstantyn Pawłowicz (urodzony w 1779 r., Portretowany w 1795 r.).

Ponieważ cena ludzkich włosów wzrosła, istnieje obawa, że ​​włosy zostały pozyskane w sposób nieetyczny. Wiele włosów pochodzi od kobiet z ubogich krajów, które próbują rozwiązać chwilową trudność finansową. Niektóre kobiety zostały przymusowo obcięte przez uzbrojonych strażników lub dozorców więziennych.

Od końca XVII do początku XIX wieku armie europejskie nosiły mundury mniej lub bardziej naśladujące cywilną modę tamtych czasów, ale z dodatkami zmilitaryzowanymi. W ramach tego munduru oficerowie nosili peruki bardziej pasujące do salonów Europy niż na jej pola bitew. Pod koniec XVII wieku oficerowie nosili peruki z pełnymi nogawkami w naturalnych kolorach, ale cywile przeszli na krótsze, pudrowane style z warkoczykami na początku XVIII wieku, gdy oficerowie przyjęli podobne style. Wyszukane, ponadgabarytowe style dworskie z końca XVIII wieku nie były jednak przestrzegane przez armie w polu, ponieważ niepraktyczne były one, aby wytrzymać rygory życia wojskowego i noszono prostsze peruki.

Peruki są noszone przez niektórych ludzi na co dzień lub okazjonalnie w życiu codziennym. Czasami robi się to ze względu na wygodę, ponieważ peruki można stylizować z wyprzedzeniem. Noszą je również osoby, u których występuje wypadanie włosów z przyczyn medycznych (najczęściej pacjenci chorzy na raka poddawani chemioterapii lub osoby cierpiące na łysienie plackowate).

Niektórzy mężczyźni, którzy przebierają się za kobiety, noszą peruki w różnych stylach, aby ich włosy wydawały się bardziej kobiece.

Istnieją dwa podstawowe rodzaje peruk z włosów: tradycyjna zszywana maszynowo peruka z wątku i ręcznie wiązana peruka z koronki. Peruki szyte maszynowo są dziś nadal najczęściej używanymi perukami. Włosy są przyszyte na elastycznym wątku i wyposażone w paski z tyłu umożliwiające dopasowanie do różnych rozmiarów głowy. Te peruki są zazwyczaj wstępnie stylizowane i nie mają żadnych realistycznych oczekiwań.

Peruki koronkowe szybko stają się jednymi z najbardziej poszukiwanych wśród osób noszących peruki. Złudzenie włosów wyrastających ze skóry głowy to cecha, która sprawia, że ​​ta peruka jest najlepsza z najlepszych, jeśli chodzi o noszenie sztucznych włosów. Te peruki są wykonane z francuskiej lub szwajcarskiej koronki materiałowej. Wykonane są jako pełny koronkowy lub częściowo koronkowy przód z elastycznym wątkiem z tyłu. Każde pasmo włosów jest indywidualnie wszyte w koronkowy materiał, który tworzy naturalny wygląd włosów u nasady. Stąd pochodzi termin „wiązanie ręki”.

Rodzaj włosów to czynnik wyróżniający peruki z ludzkich włosów. Do produkcji używa się czterech głównych rodzajów włosów: chińskiego lub „malezyjskiego”, indyjskiego, indonezyjskiego lub „brazylijskiego” oraz kaukaskiego lub „europejskiego”. Większość peruk z ludzkich włosów jest wykonana z włosów chińskich lub indyjskich, podczas gdy włosy europejskie są uważane za najdroższe i rzadkie, ponieważ większość dawców pochodzi z Rosji lub Europy Północnej, gdzie na rynku znajduje się mniejsza część dawców włosów.

Włosy ludzkie remy są uważane za najlepszą jakość włosów ludzkich, ponieważ łuski pozostają nienaruszone i nie są usuwane. Zachowane łuski są również wyrównane jednokierunkowo, co zmniejsza splątanie i matowienie. Został starannie oddzielony po pobraniu od dawcy włosów, aby wszystkie łuski były tej samej długości.

Na tej stronie możesz pobrać darmowe obrazy PNG: Wig Obrazy PNG do pobrania za darmo