Płuca są głównymi narządami układu oddechowego ludzi i wielu innych zwierząt, w tym kilku ryb i niektórych ślimaków. U ssaków i większości innych kręgowców dwa płuca znajdują się w pobliżu kręgosłupa po obu stronach serca. Ich funkcją w układzie oddechowym jest pobieranie tlenu z atmosfery i przenoszenie go do krwiobiegu oraz uwalnianie dwutlenku węgla z krwiobiegu do atmosfery w procesie wymiany gazowej. Oddychanie jest napędzane przez różne układy mięśniowe u różnych gatunków. Ssaki, gady i ptaki wykorzystują swoje różne mięśnie do wspomagania i przyspieszania oddychania. U wczesnych czworonogów powietrze było wtłaczane do płuc przez mięśnie gardła poprzez pompowanie policzkowe, mechanizm wciąż widoczny u płazów. U ludzi głównym mięśniem oddechowym, który napędza oddychanie, jest przepona. Płuca zapewniają również przepływ powietrza, który umożliwia tworzenie dźwięków głosowych, w tym mowy ludzkiej.

Ludzie mają dwa płuca, prawe i lewe. Znajdują się w klatce piersiowej klatki piersiowej. Prawe płuco jest większe niż lewe, dzieląc przestrzeń w klatce piersiowej z sercem. Płuca razem ważą około 1,3 kg (2,9 funta), a prawe jest cięższe. Płuca są częścią dolnych dróg oddechowych, która zaczyna się w tchawicy i rozgałęzia się do oskrzeli i oskrzelików, do których powietrze jest wdychane przez strefę przewodzącą. Strefa przewodząca kończy się na końcowych oskrzelikach. Te dzielą się na oskrzeliki oddechowe strefy oddechowej, które dzielą się na kanały pęcherzykowe, z których powstają mikroskopijne pęcherzyki, w których zachodzi wymiana gazowa. Razem płuca zawierają około 2400 kilometrów (1500 mil) dróg oddechowych i 300 do 500 milionów pęcherzyków płucnych. Każde płuco jest zamknięte w worku opłucnowym, który umożliwia przesuwanie się po sobie wewnętrznej i zewnętrznej ściany podczas oddychania bez większego tarcia. Worek ten również dzieli każde płuco na części zwane płatami. Prawe płuco ma trzy płaty, a lewe - dwa. Płaty są dalej podzielone na segmenty oskrzelowo-płucne i zraziki. Płuca mają unikalny dopływ krwi, pobierając odtlenioną krew z serca w krążeniu płucnym w celu pobrania tlenu i uwalniania dwutlenku węgla oraz oddzielny dopływ natlenionej krwi do tkanki płucnej w krążeniu oskrzelowym.

Na tkankę płuc może wpływać wiele chorób, w tym zapalenie płuc i rak płuc. Przewlekła obturacyjna choroba płuc obejmuje przewlekłe zapalenie oskrzeli i wcześniej nazywane rozedmą, może być związane z paleniem lub narażeniem na szkodliwe substancje, takie jak pył węglowy, włókna azbestu i pył krzemionki krystalicznej. Choroby, takie jak zapalenie oskrzeli, mogą również wpływać na drogi oddechowe. Terminy medyczne związane z płucami często zaczynają się od pulmo-, od łacińskiego słowa pulmonarius (płuca), jak w pulmonologii, lub od pneumo- (z greckiego „płuca”), jak przy zapaleniu płuc.

W rozwoju embrionalnym płuca zaczynają się rozwijać jako ujście jelita przedniego, rurka, która tworzy górną część układu pokarmowego. Kiedy powstają płuca, płód jest trzymany w wypełnionym płynem worku owodniowym, przez co nie oddycha. Krew jest również kierowana z płuc przez przewód tętniczy. Jednak zaraz po urodzeniu powietrze zaczyna przepływać przez płuca, a przewód odprowadzający zamyka się, tak że płuca mogą zacząć oddychać. Płuca w pełni rozwijają się dopiero we wczesnym dzieciństwie.

Główne lub pierwotne oskrzela dostają się do płuc we wnęce i początkowo rozgałęziają się w oskrzela wtórne, znane również jako oskrzela płatowe, które dostarczają powietrze do każdego płata płuc. Oskrzela płatowe rozgałęziają się w oskrzela trzeciorzędowe, znane również jako oskrzela segmentowe, które dostarczają powietrze do dalszych działów płatów zwanych segmentami oskrzelowo-płucnymi. Każdy segment oskrzelowo-płucny ma własne (odcinkowe) dopływ oskrzeli i tętnic. W tabeli przedstawiono segmenty dla lewego i prawego płuca. Anatomia segmentalna jest przydatna klinicznie do lokalizacji procesów chorobowych w płucach. [5] Segment to oddzielna jednostka, którą można usunąć chirurgicznie bez poważnego wpływu na otaczającą tkankę.

Płuca znajdują się w klatce piersiowej po obu stronach serca, w klatce piersiowej. Mają kształt stożka z wąskim zaokrąglonym wierzchołkiem u góry i szeroką wklęsłą podstawą spoczywającą na wypukłej powierzchni membrany. Wierzchołek płuca sięga aż do nasady szyi, sięgając krótko powyżej mostka końca pierwszego żebra. Płuca rozciągają się od kręgosłupa w klatce piersiowej do przodu klatki piersiowej i w dół od dolnej części tchawicy do przepony. Lewe płuco dzieli przestrzeń z sercem i ma wgłębienie w swojej granicy zwane nacięciem sercowym lewego płuca, aby to uwzględnić. Przednia i zewnętrzna strona płuc jest zwrócona w stronę żeber, które tworzą lekkie wgniecenia na ich powierzchniach. Przyśrodkowe powierzchnie płuc są skierowane w stronę środka klatki piersiowej i przylegają do serca, dużych naczyń i tchawicy, gdzie tchawica dzieli się na dwa główne oskrzela. Wciśnięcie serca to wgłębienie utworzone na powierzchni płuc, gdzie opierają się one o serce.

Oba płuca mają centralną recesję zwaną wnęką u nasady płuca, gdzie naczynia krwionośne i drogi oddechowe przechodzą do płuc. Na wnęce znajdują się również węzły chłonne oskrzelowo-płucne.

Płuca otoczone są opłucną płucną. Opłucna to dwie surowicze błony; zewnętrzna opłucna ciemieniowa wyściela wewnętrzną ścianę klatki piersiowej, a wewnętrzna opłucna trzewna bezpośrednio wyściela powierzchnię płuc. Pomiędzy opłucną znajduje się potencjalna przestrzeń zwana jamą opłucnową, zawierająca cienką warstwę nawilżającego płynu opłucnowego. Każde płuco jest podzielone na płaty przez fałdy opłucnej w postaci szczelin. Szczeliny to podwójne fałdy opłucnej, które przecinają płuca i pomagają w ich rozszerzaniu.

Po urodzeniu płuca dziecka są wypełnione płynem wydzielanym przez płuca i nie są nadmuchiwane. Po urodzeniu ośrodkowy układ nerwowy niemowlęcia reaguje na nagłą zmianę temperatury i otoczenia. To wyzwala pierwszy oddech w ciągu około 10 sekund po porodzie. Przed urodzeniem płuca są wypełnione płynem z płuc płodu. Po pierwszym oddechu płyn jest szybko wchłaniany do organizmu lub wydychany. Opór w naczyniach krwionośnych płuc zmniejsza się, zwiększając powierzchnię wymiany gazowej, a płuca zaczynają spontanicznie oddychać. Towarzyszy to innym zmianom, które skutkują zwiększoną ilością krwi dostającej się do tkanek płuc.

W chwili urodzenia płuca są bardzo słabo rozwinięte i występuje tylko około jednej szóstej pęcherzyków płucnych osoby dorosłej. Pęcherzyki płucne nadal tworzą się do wczesnej dorosłości, a ich zdolność do tworzenia się, gdy jest to konieczne, jest widoczna w regeneracji płuc. Przegrody pęcherzykowe mają podwójną sieć naczyń włosowatych zamiast pojedynczej sieci rozwiniętego płuca. Dopiero po dojrzewaniu sieci naczyń włosowatych płuco może wejść w normalną fazę wzrostu. Po wczesnym wzroście liczby pęcherzyków płucnych następuje kolejny etap powiększania się pęcherzyków.

Na tej stronie możesz pobrać darmowe obrazy PNG: Obrazy PNG do pobrania za darmo