Więzień (zwany również osadzonym lub zatrzymanym) to osoba pozbawiona wolności wbrew swojej woli. Może to być uwięzienie, niewola lub przymusowe zniewolenie. Pojęcie to dotyczy w szczególności odbywania kary pozbawienia wolności w zakładzie karnym. Termin ten nie dotyczy oskarżonych, którzy są w postępowaniu przygotowawczym.

„Więzień” to prawny termin określający osobę, która przebywa w więzieniu.

W sekcji 1 Ustawy o bezpieczeństwie więziennictwa z 1992 r. Słowo „więzień” oznacza każdą osobę przebywającą w zakładzie karnym w wyniku nałożonego przez sąd lub w inny sposób wymogu umieszczenia jej w areszcie.

„Więzień” to termin prawny określający osobę ściganą za przestępstwo. Nie dotyczyło to osoby ściganej za wykroczenie. Zniesienie rozróżnienia między zbrodnią a wykroczeniem przez art. 1 ustawy o prawie karnym z 1967 r. Sprawiło, że rozróżnienie to stało się nieaktualne.

Glanville Williams opisał jako „krzywdzącą” praktykę używania terminu „więzień” w odniesieniu do osoby, która nie została skazana

Spośród najbardziej skrajnych negatywnych skutków, jakich doświadczają więźniowie, wydaje się, że są one spowodowane izolatką przez długi czas. Więźniowie przebywający w specjalnych jednostkach mieszkalnych (SHU) podlegają deprywacji sensorycznej i braku kontaktów społecznych, co może mieć poważny negatywny wpływ na ich zdrowie psychiczne.

Długie okresy mogą prowadzić do depresji i zmian w fizjologii mózgu. Wobec braku kontekstu społecznego, który jest potrzebny do potwierdzenia postrzegania ich środowiska, więźniowie stają się wysoce plastyczni, nienormalnie wrażliwi i wykazują zwiększoną podatność na wpływ tych, którzy kontrolują ich środowisko. Połączenie społeczne i wsparcie zapewniane przez interakcje społeczne są warunkiem wstępnym długoterminowego przystosowania społecznego jako osadzony.

Więźniowie przejawiają paradoksalny efekt wycofania społecznego po długich okresach odosobnienia. Następuje przejście od pragnienia większego kontaktu społecznego do strachu przed nim. Mogą stać się ospałe i apatyczne, a po wypuszczeniu z izolatki nie będą już w stanie kontrolować własnego postępowania. Mogą uzależnić się od struktury więzienia w zakresie kontroli i ograniczania ich postępowania.

Długotrwałe pobyty w izolatce mogą powodować u osadzonych depresję kliniczną i długotrwałe zaburzenia kontroli impulsów. Osoby z wcześniej istniejącymi chorobami psychicznymi są bardziej narażone na wystąpienie objawów psychiatrycznych. Niektóre typowe zachowania to samookaleczenie, skłonności samobójcze i psychoza.

Wśród takich więźniów zaobserwowano stan psychopatologiczny określany jako „zespół SHU”. Objawy charakteryzują się problemami z koncentracją i pamięcią, zaburzeniami percepcji i halucynacjami. Większość skazanych cierpiących na zespół SHU wykazuje skrajny uogólniony lęk i zespół lęku napadowego, z niektórymi cierpiącymi na amnezję

Na tej stronie możesz pobrać darmowe obrazy PNG: Więzień obrazy PNG do pobrania za darmo