Pocałunek to dotknięcie lub przyciśnięcie ust do innej osoby lub przedmiotu. Kulturowe konotacje całowania są bardzo zróżnicowane. W zależności od kultury i kontekstu pocałunek może wyrażać między innymi uczucia miłości, namiętności, romansu, pociągu seksualnego, aktywności seksualnej, podniecenia seksualnego, uczucia, szacunku, pozdrowienia, przyjaźni, pokoju i powodzenia. W niektórych sytuacjach pocałunek jest rytualnym, formalnym lub symbolicznym gestem wskazującym na oddanie, szacunek lub sakrament. Słowo to pochodzi od staroangielskiego cyssan („całować”), z kolei coss („pocałunek”).

Antropolodzy są podzieleni na dwie szkoły dotyczące pochodzenia całowania, jedna wierzy, że jest to instynktowne i intuicyjne, a druga, że ​​wyewoluowało z tak zwanego karmienia pocałunkami, procesu stosowanego przez matki do karmienia swoich dzieci poprzez podawanie ich dzieciom przeżutego jedzenia. usta.

Według Vaughna Bryanta, antropologa z Texas A&M University, który specjalizuje się w historii pocałunku, najwcześniejsza wzmianka o zachowaniu przypominającym pocałunek pochodzi z Wed, sanskryckich pism świętych, które informowały o hinduizmie, buddyzmie i dżinizmie, około 3500 lat temu.

Kristoffer Nyrop zidentyfikował wiele rodzajów pocałunków, w tym pocałunki miłości, uczucia, pokoju, szacunku i przyjaźni. Zauważa jednak, że kategorie są nieco wymyślone i nakładają się, a niektóre kultury mają więcej rodzajów, w tym francuska dwudziestolatka i Niemcy trzydziestka.

Całowanie w usta innej osoby stało się powszechnym wyrazem uczucia lub ciepłego powitania w wielu kulturach na całym świecie. Jednak w niektórych kulturach całowanie zostało wprowadzone dopiero w wyniku osadnictwa europejskiego, przed którym nie było to rutynowe zjawisko. Takie kultury obejmują niektóre rdzenne ludy Australii, Tahitańczyków i wiele plemion afrykańskich.

Pocałunek może być również używany do wyrażania uczuć bez elementu erotycznego, niemniej jednak może być „znacznie głębszy i trwalszy”, pisze Nyrop. Dodaje, że takie pocałunki mogą wyrażać miłość „w najszerszym i najpełniejszym znaczeniu tego słowa, niosąc przesłanie lojalnego uczucia, wdzięczności, współczucia, współczucia, intensywnej radości i głębokiego smutku”.

Nyrop pisze, że najczęstszym przykładem jest „intensywne uczucie, które łączy rodziców z ich potomstwem”, ale dodaje, że pocałunki uczuciowe są częste nie tylko między rodzicami i dziećmi, ale także między innymi członkami tej samej rodziny. poza najbliższym kręgiem rodzinnym, „wszędzie tam, gdzie łączy ludzi głębokie uczucie”. Tradycja jest opisana w Biblii, ponieważ kiedy Ezaw spotkał Jakuba po długiej rozłące, podbiegł do niego, upadł na jego szyję i ucałował go (Rdz 33: 4), Mojżesz pozdrowił swego teścia i pocałował go (Wyjścia 18: 7), a Orpa ucałowała swoją teściową, zanim ją opuściła (Rut 1: 4). Rodzinny pocałunek był tradycyjny u Rzymian, a o pocałunkach uczuć często wspominają wczesni Grecy, jak wtedy, gdy Odyseusz, docierając do domu, spotyka swoich wiernych pasterzy.

Uczucie może być przyczyną całowania się „w każdym wieku w momentach poważnych i uroczystych”, zauważa Nyrop, „nie tylko wśród tych, którzy się kochają, ale także jako wyraz głębokiej wdzięczności. Kiedy apostoł Paweł pożegnał się ze starszymi zboru w Efezie, „wszyscy płakali z bólu, padali na szyję Pawła i całowali go” (Dz 20:37). Pocałunki można również wymieniać między zupełnie obcymi osobami, jak wtedy, gdy istnieje głębokie współczucie lub najgorętsze zainteresowanie innym osoba.

Poezja ludowa była źródłem czułych pocałunków, w których czasami odgrywały ważną rolę, na przykład wtedy, gdy mieli moc rzucania zaklęć lub zrywania więzów czarów i czarów, często przywracając człowiekowi jego pierwotny kształt. Nyrop zauważa, że ​​poetyckie opowieści o „odkupieńczej mocy pocałunku można znaleźć w literaturze wielu krajów, szczególnie na przykład w starofrancuskich romansach arturiańskich (Lancelot, Guiglain, Tirant le blanc), w których księżniczka zostaje przemieniona. złymi sztukami w strasznego smoka i może przywrócić ludzką postać tylko w przypadku, gdy rycerz będzie na tyle odważny, by ją pocałować. " W odwrotnej sytuacji, w opowieści „Piękna i Bestia”, przemieniony książę powiedział następnie dziewczynie, że został zaczarowany przez złą wróżkę i nie może zostać odtworzony w mężczyznę, chyba że pokochała go pokojówka i pocałował go, pomimo jego brzydoty.

Pocałunek uczucia może mieć miejsce również po śmierci. W Rodzaju 50: 1 jest napisane, że gdy Jakub umarł, „Józef upadł na twarz swego ojca, płakał nad nim i całował go”. I jest powiedziane o Abu Bakrze, pierwszym uczniu, teściu i następcy Mahometa, że ​​kiedy prorok umarł, wszedł do namiotu tego ostatniego, odsłonił twarz i pocałował go. Nyrop pisze, że „pocałunek jest ostatnim czułym dowodem miłości danej osobie, którą kochamy, i wierzono, że w starożytności pójdzie za ludzkością do zaświatów”.

Całowanie w usta może być fizycznym wyrazem uczucia lub miłości między dwojgiem ludzi, w które zaangażowane są wrażenia dotyku, smaku i węchu. [20] Według psychologa Menachema Brayera, chociaż wiele „ssaków, ptaków i owadów wymienia pieszczoty”, które wydają się być pocałunkami uczucia, nie są to pocałunki w ludzkim sensie.

Badania wskazują, że całowanie jest drugą najczęstszą formą bliskości fizycznej wśród nastolatków w Stanach Zjednoczonych (po trzymaniu się za ręce) i że doświadczyło go około 85% nastolatków w wieku od 15 do 16 lat w Stanach Zjednoczonych.

pocałunek w usta może być wykonany między dwoma przyjaciółmi lub rodziną. Ten ruch ma na celu wyrażenie uczucia dla przyjaciela. W przeciwieństwie do całowania z miłości, przyjacielski pocałunek nie ma żadnych seksualnych konotacji. Pocałunek w usta to praktyka, którą można znaleźć w czasach patriarchów (Biblia). W starożytnej Grecji pocałunek w usta był używany do wyrażenia koncepcji równości między ludźmi tej samej rangi. W średniowieczu Kościół katolicki zalecał pocałunek pokoju. Pocałunek w usta był również powszechny wśród rycerzy. Ten gest ponownie stał się popularny wśród młodych ludzi, zwłaszcza w Anglii.

Pocałunek to dotknięcie lub przyciśnięcie ust do innej osoby lub przedmiotu. Kulturowe konotacje całowania są bardzo zróżnicowane. W zależności od kultury i kontekstu pocałunek może wyrażać między innymi uczucia miłości, namiętności, romansu, pociągu seksualnego, aktywności seksualnej, podniecenia seksualnego, uczucia, szacunku, pozdrowienia, przyjaźni, pokoju i powodzenia. W niektórych sytuacjach pocałunek jest rytualnym, formalnym lub symbolicznym gestem wskazującym na oddanie, szacunek lub sakrament. Słowo to pochodzi od staroangielskiego cyssan („całować”), z kolei coss („pocałunek”).

Antropolodzy są podzieleni na dwie szkoły dotyczące pochodzenia całowania, jedna wierzy, że jest to instynktowne i intuicyjne, a druga, że ​​wyewoluowało z tak zwanego karmienia pocałunkami, procesu stosowanego przez matki do karmienia swoich dzieci poprzez podawanie ich dzieciom przeżutego jedzenia. usta.

Według Vaughna Bryanta, antropologa z Texas A&M University, który specjalizuje się w historii pocałunku, najwcześniejsza wzmianka o zachowaniu przypominającym całowanie pochodzi z Wed, sanskryckich pism świętych, które informowały o hinduizmie [2] buddyzmie i dżinizmie, około 3500 lat temu. .

Kristoffer Nyrop zidentyfikował wiele rodzajów pocałunków, w tym pocałunki miłości, uczucia, pokoju, szacunku i przyjaźni. Zauważa jednak, że kategorie są nieco wymyślone i nakładają się, a niektóre kultury mają więcej rodzajów, w tym francuska dwudziestolatka i Niemcy trzydziestka.

Całowanie w usta innej osoby stało się powszechnym wyrazem uczucia lub ciepłego powitania w wielu kulturach na całym świecie. Jednak w niektórych kulturach całowanie zostało wprowadzone dopiero w wyniku osadnictwa europejskiego, przed którym nie było to rutynowe zjawisko. Takie kultury obejmują niektóre rdzenne ludy Australii, Tahitańczyków i wiele plemion afrykańskich.

Pocałunek może być również używany do wyrażania uczuć bez elementu erotycznego, niemniej jednak może być „znacznie głębszy i trwalszy”, pisze Nyrop. Dodaje, że takie pocałunki mogą wyrażać miłość „w najszerszym i najpełniejszym znaczeniu tego słowa, niosąc przesłanie lojalnego uczucia, wdzięczności, współczucia, współczucia, intensywnej radości i głębokiego smutku”.

Nyrop pisze, że najczęstszym przykładem jest „intensywne uczucie, które łączy rodziców z ich potomstwem”, ale dodaje, że pocałunki uczuciowe są częste nie tylko między rodzicami i dziećmi, ale także między innymi członkami tej samej rodziny. poza najbliższym kręgiem rodzinnym, „wszędzie tam, gdzie łączy ludzi głębokie uczucie. Tradycja jest zapisana w Biblii, ponieważ gdy Ezaw spotkał Jakuba po długiej rozłące, podbiegł do niego, upadł na jego szyję i pocałował (Rdz 33: 4), Mojżesz przywitał się ze swoim teściem i ucałował go (Wj 18: 7), a Orfa ucałowała swoją teściową przed jej opuszczeniem (Rut 1: 4). Rodzinny pocałunek był tradycyjny u Rzymian i pocałunki o uczuciach są często wspominani przez wczesnych Greków, jak wtedy, gdy Odyseusz po przybyciu do domu spotyka swoich wiernych pasterzy.

Uczucie może być przyczyną całowania się „w każdym wieku w momentach poważnych i uroczystych”, zauważa Nyrop, „nie tylko wśród tych, którzy się kochają, ale także jako wyraz głębokiej wdzięczności. Kiedy apostoł Paweł pożegnał się ze starszymi zboru w Efezie, „wszyscy płakali z bólu, padali na szyję Pawła i całowali go” (Dz 20:37). Pocałunki można również wymieniać między zupełnie obcymi osobami, jak wtedy, gdy istnieje głębokie współczucie lub najgorętsze zainteresowanie innym osoba.

Poezja ludowa była źródłem czułych pocałunków, w których czasami odgrywały ważną rolę, na przykład wtedy, gdy mieli moc rzucania zaklęć lub zrywania więzów czarów i czarów, często przywracając człowiekowi jego pierwotny kształt. Nyrop zauważa, że ​​poetyckie opowieści o „odkupieńczej mocy pocałunku można znaleźć w literaturze wielu krajów, szczególnie na przykład w starofrancuskich romansach arturiańskich (Lancelot, Guiglain, Tirant le blanc), w których księżniczka zostaje przemieniona. złymi sztukami w strasznego smoka i może przywrócić ludzką postać tylko w przypadku, gdy rycerz będzie na tyle odważny, by ją pocałować. " W odwrotnej sytuacji, w opowieści „Piękna i Bestia”, przemieniony książę powiedział następnie dziewczynie, że został zaczarowany przez złą wróżkę i nie może zostać odtworzony w mężczyznę, chyba że pokochała go pokojówka i pocałował go, pomimo jego brzydoty.

Pocałunek uczucia może mieć miejsce również po śmierci. W Rodzaju 50: 1 jest napisane, że gdy Jakub umarł, „Józef upadł na twarz swego ojca, płakał nad nim i całował go”. I jest powiedziane o Abu Bakrze, pierwszym uczniu, teściu i następcy Mahometa, że ​​kiedy prorok umarł, wszedł do namiotu tego ostatniego, odsłonił twarz i pocałował go. Nyrop pisze, że „pocałunek jest ostatnim czułym dowodem miłości danej osobie, którą kochamy, i wierzono, że w starożytności pójdzie za ludzkością do zaświatów”.

Całowanie w usta może być fizycznym wyrazem uczucia lub miłości między dwojgiem ludzi, w które zaangażowane są wrażenia dotyku, smaku i zapachu. Według psychologa Menachema Brayera, chociaż wiele „ssaków, ptaków i owadów wymienia pieszczoty”, które wydają się być pocałunkami uczucia, nie są to pocałunki w ludzkim sensie.

Badania wskazują, że całowanie jest drugą najczęstszą formą bliskości fizycznej wśród nastolatków w Stanach Zjednoczonych (po trzymaniu się za ręce) i że doświadczyło go około 85% nastolatków w wieku od 15 do 16 lat w Stanach Zjednoczonych.

Pocałunek w usta może być wykonany między dwoma przyjaciółmi lub rodziną. Ten ruch ma na celu wyrażenie uczucia dla przyjaciela. W przeciwieństwie do całowania z miłości, przyjacielski pocałunek nie ma żadnych seksualnych konotacji. Pocałunek w usta to praktyka, którą można znaleźć w czasach patriarchów (Biblia). W starożytnej Grecji pocałunek w usta był używany do wyrażenia koncepcji równości między ludźmi tej samej rangi. W średniowieczu Kościół katolicki zalecał pocałunek pokoju. Pocałunek w usta był również powszechny wśród rycerzy. Ten gest ponownie stał się popularny wśród młodych ludzi, zwłaszcza w Anglii.

Na tej stronie możesz pobrać darmowe obrazy PNG: Pocałunek Obrazy PNG do pobrania za darmo