Een wolkenkrabber is een hoog, continu bewoonbaar gebouw met meerdere verdiepingen. Toen de term oorspronkelijk in de jaren 1880 werd gebruikt, beschreef het een gebouw van 10 tot 20 verdiepingen, maar nu beschrijft het een van ten minste 40-50 verdiepingen. Een wolkenkrabber, meestal ontworpen voor kantoor-, commercieel en residentieel gebruik, kan ook een hoogbouw worden genoemd, maar de term "wolkenkrabber" wordt vaak gebruikt voor gebouwen hoger dan 50 m (164 ft). Voor gebouwen boven een hoogte van 300 m (984 ft) kan de term "supertall" worden gebruikt, terwijl wolkenkrabbers die meer dan 600 m (1.969 ft) bereiken, worden geclassificeerd als "megatall".

Een veelvoorkomend kenmerk van wolkenkrabbers is het hebben van een stalen raamwerk dat vliesgevels ondersteunt. Deze vliesgevels dragen ofwel op het raam eronder of zijn opgehangen aan het raam erboven, in plaats van te rusten op dragende muren van conventionele constructie. Sommige vroege wolkenkrabbers hebben een stalen frame waarmee dragende muren hoger kunnen worden gebouwd dan die van gewapend beton.

De muren van moderne wolkenkrabbers zijn niet dragend en de meeste wolkenkrabbers worden gekenmerkt door grote oppervlakten van ramen, mogelijk gemaakt door stalen kozijnen en vliesgevels. Wolkenkrabbers kunnen echter gordijngevels hebben die conventionele muren nabootsen met een klein oppervlak van ramen. Moderne wolkenkrabbers hebben vaak een buisvormige structuur en zijn ontworpen om te werken als een holle cilinder om wind, seismische en andere zijbelastingen te weerstaan. Om slanker te lijken, minder blootstelling aan wind toe te laten en meer daglicht naar de grond door te laten, hebben veel wolkenkrabbers een ontwerp met tegenslagen, die soms ook structureel vereist zijn.

In deze clipart kunt u gratis PNG-afbeeldingen downloaden: Skyscraper PNG-afbeeldingen gratis downloaden