De National Basketball Association (NBA) is een professionele basketbalcompetitie voor heren in Noord-Amerika, bestaande uit 30 teams (29 in de Verenigde Staten en 1 in Canada). Het is een van de vier grote professionele sportcompetities in de Verenigde Staten en Canada en wordt algemeen beschouwd als de beste professionele basketbalcompetitie voor mannen ter wereld.

De competitie werd op 6 juni 1946 in New York City opgericht als de Basketball Association of America (BAA). Het veranderde zijn naam in de National Basketball Association op 3 augustus 1949, na fusie met de concurrerende National Basketball League (NBL). Het reguliere seizoen van de NBA loopt van oktober tot april, waarbij elk team 82 wedstrijden speelt. De play-offs lopen door tot juni. NBA-spelers zijn 's werelds best betaalde atleten met een gemiddeld jaarsalaris per speler.

De NBA is een actief lid van USA Basketball (USAB), dat door FIBA ​​(ook bekend als de International Basketball Federation) wordt erkend als het nationale bestuursorgaan voor basketbal in de Verenigde Staten. De verschillende internationale en individuele teamkantoren van de competitie worden geleid vanuit het hoofdkantoor in Midtown Manhattan, terwijl de NBA Entertainment- en NBA TV-studio's worden geleid vanuit kantoren in Secaucus, New Jersey.

De Basketball Association of America werd in 1946 opgericht door eigenaren van de grote ijshockeyarena's in de Noordoost- en Midwest-Verenigde Staten en Canada. Op 1 november 1946, in Toronto, Ontario, Canada, organiseerden de Toronto Huskies de New York Knickerbockers in Maple Leaf Gardens, in een game waarnaar de NBA nu verwijst als de eerste game die in de geschiedenis van de NBA wordt gespeeld. De eerste mand is gemaakt door Ossie Schectman van de Knickerbockers. Hoewel er eerder pogingen waren gedaan om professionele basketbalcompetities te spelen, waaronder de American Basketball League en de NBL, was de BAA de eerste competitie die voornamelijk probeerde te spelen in grote arena's in grote steden. Tijdens de eerste jaren was de kwaliteit van het spel in de BAA niet significant beter dan in concurrerende competities of bij toonaangevende onafhankelijke clubs zoals de Harlem Globetrotters. De ABL-finalist Baltimore Bullets uit 1948 verhuisde bijvoorbeeld naar de BAA en won de titel van die competitie uit 1948, en de NBL-kampioen uit 1948, Minneapolis Lakers, won de BAA-titel uit 1949. Voorafgaand aan het seizoen 1948-49 sprongen NBL-teams uit Fort Wayne, Indianapolis, Minneapolis en Rochester echter naar de BAA, die de BAA oprichtte als de favoriete competitie voor collega's die professioneel willen worden.

Op 3 augustus 1949 fuseerden de resterende NBL-teams - Syracuse, Anderson, Tri-Cities, Sheboygan, Denver en Waterloo - tot de BAA. Uit respect voor de fusie en om mogelijke juridische complicaties te voorkomen, werd de naam van de competitie gewijzigd in de huidige National Basketball Association, hoewel de gefuseerde competitie het bestuursorgaan van de BAA behield, waaronder Maurice Podoloff als president. Tot op de dag van vandaag claimt de NBA de geschiedenis van de BAA als de zijne. Het beschouwt de komst van de NBL-teams nu als een uitbreiding, niet als een fusie, en erkent de NBL-records en -statistieken niet.

De nieuwe competitie had zeventien franchises in een mix van grote en kleine steden, evenals grote arena's en kleinere gymzalen en wapenkamers. In 1950 consolideerde de NBA zich tot elf franchises, een proces dat doorging tot 1953-54, toen de competitie de kleinste omvang van acht franchises bereikte: de New York Knicks, Boston Celtics, Philadelphia Warriors, Minneapolis Lakers, Rochester Royals, Fort Wayne Pistons , Tri-Cities Blackhawks en Syracuse Nationals, die vandaag allemaal in de competitie blijven. Door het krimpproces verhuisden de franchises van de kleinere steden van de competitie naar grotere steden. The Hawks verhuisden van de Tri-Cities naar Milwaukee in 1951 en vervolgens naar St. Louis in 1955. De Rochester Royals verhuisden van Rochester, New York, naar Cincinnati in 1957 en de Pistons verhuisden van Fort Wayne, Indiana, naar Detroit in 1957 .

De Japans-Amerikaanse Wataru Misaka brak de NBA-kleurbarrière in het seizoen 1947-48 toen hij speelde voor de New York Knicks. Hij bleef de enige niet-blanke speler in de geschiedenis van de competitie voorafgaand aan de eerste Afro-Amerikaan, Harold Hunter, die in 1950 tekende bij de Washington Capitols. Hunter werd tijdens het trainingskamp uit het team gesneden, maar verschillende Afro-Amerikaanse spelers speelden wel in de competitie later dat jaar, waaronder Chuck Cooper met de Celtics, Nathaniel "Sweetwater" Clifton with the Knicks en Earl Lloyd met de Washington Capitols. Gedurende deze periode wonnen de Minneapolis Lakers, onder leiding van het centrum George Mikan, vijf NBA-kampioenschappen en vestigden ze zich als de eerste dynastie van de competitie. Om het schieten aan te moedigen en het tot stilstand brengen te ontmoedigen, introduceerde de competitie in 1954 de 24-secondenklok. Als een team niet probeert een velddoelpunt te maken (of de bal maakt geen contact met de rand) binnen 24 seconden na het verkrijgen van de bal, het spel wordt gestopt en de bal wordt aan zijn tegenstander gegeven.

In 1969 creëerde Alan Siegel, die een jaar eerder toezicht hield op het ontwerp van het Major League Baseball-logo van Jerry Dior, het moderne NBA-logo, geïnspireerd op de MLB's. Het bevat het silhouet van de legendarische Jerry West, gebaseerd op een foto van Wen Roberts, hoewel NBA-functionarissen een bepaalde speler als zijn invloed ontkenden omdat, volgens Siegel, "Ze willen het institutionaliseren in plaats van het te individualiseren. Het is zo'n alomtegenwoordig geworden , klassiek symbool en brandpunt van hun identiteit en hun licentieprogramma dat ze het niet per se met één speler willen identificeren. " Het iconische logo debuteerde in 1971 (met een kleine wijziging in het lettertype op het NBA-woordmerk in 2017) en zou een vaste waarde blijven van het merk NBA.

De ABA slaagde erin in de jaren zeventig een aantal grote sterren te ondertekenen, waaronder Julius Erving van de Virginia Squires, deels omdat het teams toeliet om universiteitsstudenten te ondertekenen. De NBA breidde zich in deze periode snel uit, onder meer om de meest leefbare steden aan elkaar te knopen. Van 1966 tot 1974 groeide de NBA van negen franchises tot 18. In 1970 maakten de Portland Trail Blazers, Cleveland Cavaliers en Buffalo Braves (nu de Los Angeles Clippers) allemaal hun debuut om de competitie uit te breiden tot 17. De New Orleans Jazz ( nu in Utah) kwam aan boord in 1974 en bracht het totaal op 18. Na het seizoen 1976 bereikten de competities een schikking die voorzag in de toevoeging van vier ABA-franchises aan de NBA, waardoor het aantal franchises in de competitie op dat moment toenam tot 22 De toegevoegde franchises waren de San Antonio Spurs, Denver Nuggets, Indiana Pacers en New York Nets (nu de Brooklyn Nets). Enkele van de grootste sterren van dit tijdperk waren Kareem Abdul-Jabbar, Rick Barry, Dave Cowens, Julius Erving, Elvin Hayes, Walt Frazier, Moses Malone, Artis Gilmore, George Gervin, Dan Issel en Pete Maravich. Het einde van het decennium zag echter dalende tv-kijkcijfers, lage opkomst en drugsgerelateerde spelersproblemen - zowel waargenomen als echt - die de competitie dreigden te doen ontsporen.

Op deze pagina kunt u gratis PNG-afbeeldingen downloaden: NBA-logo PNG-afbeeldingen gratis downloaden, National Basketball Association PNG