یک ضبط فونوگرافی (همچنین به عنوان یک رکورد گرامافون ، به ویژه در انگلیسی انگلیسی نیز شناخته می شود) ، که اغلب به سادگی ضبط می شود ، یک رسانه ذخیره سازی آنالوگ صوتی به شکل دیسک مسطح با یک شیار مارپیچ مدون مدون شده است. شیار معمولاً از نزدیکی حاشیه شروع می شود و نزدیک به مرکز دیسک پایان می یابد. در ابتدا ، دیسک ها معمولاً از پوسته ساخته شده بودند. با شروع از دهه 1940 پلی وینیل کلرید رایج شد. از آن زمان ، به تدریج ، سوابق ساخته شده از هر ماده ای شروع شد به نام سوابق وینیل ، یا به سادگی وینیل.

ضبط دیسک فونوگرافی رسانه اصلی مورد استفاده برای تولید مثل موسیقی در طول قرن بیستم بود. از اواخر دهه 1880 با سیلندر فونوگراف همكاری كرده بود و تقریباً در حدود 1912 آن را فرونشست. سوابق وینیل حتی وقتی كه قالبهای جدید مانند كاست جمع و جور در بازار انبوه قرار گرفتند ، بیشترین سهم بازار را حفظ كردند. تا دهه 1980 ، رسانه های دیجیتال در قالب دیسک جمع و جور سهم بازار بیشتری را به دست آوردند و رکورد وینیل جریان اصلی را در سال 1991 ترک کرد. از دهه 1990 ، سوابق وینیل همچنان در مقیاس کمتری تولید و فروخته می شوند ، و بخصوص توسط جوکی های دیسک (دی جی) مورد استفاده قرار می گیرند و توسط هنرمندان در ژانرهای موسیقی بیشتر رقص منتشر می شوند و با شنیدن رواج فزاینده ای از شنیداری ها به گوش آنها می رسد. رکورد فونوگرافی در اوایل قرن بیست و یکم باعث احیای مجدد طاقچه ها شده است - 9.2 میلیون رکورد وینیل در ایالات متحده در سال 2014 فروخته شده است ، از سال 2009 افزایش 260 درصدی داشته است. به همین ترتیب ، در انگلستان میزان فروش از 2009 تا 2014 پنج برابر شد.

از سال 2017 ، 48 دستگاه فشار رکورد وینیل در سراسر جهان ، 18 مورد در ایالات متحده و 30 کشور در کشورهای دیگر باقی مانده است. افزایش محبوبیت وینیل منجر به سرمایه گذاری در ماشین آلات ضبط کننده جدید و مدرن شده است. [4] فقط دو تولید کننده لاک (دیسک های استات) باقی مانده اند: کارشناسی ارشد آپولو در کالیفرنیا ، و MDC در ژاپن.

سوابق فونوگراف معمولاً با قطر آنها در اینچ (12 اینچ ، 10 اینچی ، 7 اینچی) ، سرعت چرخش در چرخش در دقیقه (دور در دقیقه) که در آن بازی می شوند (8 1⁄3 ، 16 2⁄3 ، 33 1⁄3 ، 45 ، 78) ، [6] و ظرفیت زمان آنها ، با توجه به قطر و سرعت آنها تعیین می شود (LP [بازی طولانی] ، دیسک 12 اینچی ، 33 ⁄ 3 دور در دقیقه ؛ SP [تک] ، 10 اینچی دیسک ، 78 دور در دقیقه ، یا دیسک 7 اینچی ، 45 دور در دقیقه ؛ EP [پخش طولانی] ، دیسک 12 اینچی یا دیسک 7 اینچی ، 33 1⁄3 یا 45 دور در دقیقه)؛ کیفیت تولید مثل یا سطح وفاداری آنها (وفاداری بالا ، ارتوفونیک ، کامل و غیره)؛ و تعداد کانالهای صوتی (مونو ، استریو ، چهار و غیره).

سوابق وینیل اگر نادرست ذخیره شود ممکن است خراشیده یا پیچیده شود ، اما اگر در معرض گرمای زیاد قرار نگیرند ، بدون دقت به کار گرفته یا شکسته شوند ، یک رکورد وینیل امکان ماندگاری قرن ها را دارد.

پوشش بزرگ (و آستین های داخلی) برای فضای داده شده برای بیان بصری ، به ویژه در مورد وینیل LP با بازی طولانی ، توسط کلکسیونرها و هنرمندان ارزش دارد.

آوایی که توسط لئون اسکات در سال 1857 به ثبت رسیده است ، از دیافراگم و قلم لرزاننده برای ضبط گرافیکی امواج صوتی به عنوان ردیابی روی برگه های کاغذ ، صرفاً برای تجزیه و تحلیل بصری و بدون هیچ گونه قصد پخش آنها استفاده کرده است. در دهه 2000 ، این ردیابی ها برای اولین بار توسط مهندسان صوتی اسکن شده و به صورت دیجیتالی به صدای شنیداری تبدیل شدند. برای اولین بار در سال 2008 برای اولین بار در سال 2008 به عنوان صدا برای آواز خواندن و گفتار ساخته شده توسط اسکات پخش شد. همراه با صدای چنگال تنظیم و قطعه های غیرقابل تصور که در سال 1857 ضبط شده است ، این اولین نسخه های شناخته شده صدا هستند.

در سال 1877 ، توماس ادیسون گونوگراف را اختراع کرد. برخلاف آواشناسی ، هم می تواند صدا را ضبط کند و هم تولید کند. علی رغم شباهت نام ، هیچ مدرکی مستندی در دست نیست که نشان می دهد قلم نگاری ادیسون بر اساس آواشناسی اسکات بوده است. ادیسون برای اولین بار سعی کرد با استفاده از نوار کاغذی آغشته به موم ، ضبط صدا را با این ایده که یک "تکرارکننده تلفنی" مشابه با تکرار تلگرام را که در آن کار کرده بود ، ضبط کند. اگرچه نتایج قابل مشاهده باعث شد تا وی اطمینان داشته باشد كه صدا را می توان از لحاظ جسمی ضبط و تولید كرد ، اما یادداشت های وی نشان نمی دهد كه وی در حقیقت قبل از اولین آزمایش خود صدا را تولید می كند كه در طی آن چند ماه بعد از tinfoil به عنوان واسطه ضبط استفاده می كرد. لاستیک در اطراف یک استوانه فلزی شیشه ای پیچیده شده بود و یک قلم با لرزش صدا از کاشی استفاده می کرد در حالی که استوانه چرخانده می شد. ضبط می تواند فوراً پخش شود. مقاله علمی آمریکایی که فونوگراف tinfoil را به عموم مردم معرفی کرد ، ماری ، Rosapelly و Barlow و همچنین اسکات را به عنوان سازندگان دستگاه هایی برای ضبط ، اما مهمتر از همه ، تولید مثل صدا عنوان نکرد. ادیسون همچنین تغییرات واجی را که از قالبهای نوار و دیسک استفاده می کرد ، اختراع کرد. برنامه های کاربردی بی شماری برای آواگرافی پیش بینی شده بود ، اما اگرچه از یک رواج کوتاه به عنوان یک خبر تازه در تظاهرات عمومی بهره مند بود ، واژگان tinfoil بسیار خام برای استفاده در هر عملی استفاده می کردند. یک دهه بعد ، ادیسون یک واج شناسی بسیار بهبود یافته را ایجاد کرد که به جای یک ورق فویل از یک استوانه موم توخالی استفاده می کرد. این ثابت شد که هم دستگاهی با صدا بهتر و هم بسیار مفیدتر و با دوام تر است. سیلندر فونوگراف موم ، ایجاد صدا ضبط شده صدا را در اواخر دهه 1880 ایجاد کرد و در اوایل قرن 20 میلادی بر آن تسلط یافت.

سوابق دیسک برش جانبی در ایالات متحده توسط امیل برلنر ساخته شد ، که سیستم خود را "gramophone" نامگذاری کرد و آن را از سیلندر موم ادیسون "phonograph" و سیلندر موم American Graphophone "Graphophone" متمایز کرد. اولین دیسک های برلین ، که برای اولین بار در سال 1889 ، فقط در اروپا به بازار عرضه شد ، 12.5 سانتی متر (تقریباً 5 اینچ) قطر داشت و با یک ماشین کوچک با حرکت دستی بازی می شد. سوابق و دستگاه هم به دلیل کیفیت صدای محدود ، فقط برای استفاده به عنوان اسباب بازی یا کنجکاوی کافی بودند. در ایالات متحده در سال 1894 ، تحت مارک تجاری Berliner Gramophone ، برلین رکورد بازاریابی به قطر 7 اینچ با ارزش سرگرمی تا حدودی قابل توجه تر ، به همراه گرامفون های کمی مهم تر را برای بازی در آنها آغاز کرد. سوابق برلینر در مقایسه با سیلندرهای موم از کیفیت صدای ضعیفی برخوردار بودند ، اما همکار تولیدی وی "الدریج R. جانسون" سرانجام آن را بهبود بخشید. رها کردن علائم تجاری "Gramophone" برلین به دلایل قانونی ، در سال 1901 شرکت های جداگانه جانسون و برلین برای تشکیل شرکت ماشین سازی ویکتور صحبت در کامدن ، نیوجرسی سازماندهی مجدد کردند ، که محصولات آن برای سالها حاکم خواهد شد. [9] امیل برلنر در سال 1900 شرکت خود را به مونترال منتقل کرد. این کارخانه که به شعبه کانادایی RCA Victor تبدیل شد ، هنوز وجود دارد. یک موزه اختصاصی در مونترال برای برلین (Musée des ondes Emile Berliner) وجود دارد.

در سال 1901 رکورد دیسک 10 اینچی معرفی شد و در سال 1903 رکورد های 12 اینچی دنبال شدند. اینها می توانند به ترتیب بیش از سه و چهار دقیقه بازی کنند ، در حالی که سیلندرهای معاصر فقط می توانند حدود دو دقیقه بازی کنند. در تلاش برای خنثی کردن مزیت دیسک ، ادیسون در سال 1909 سیلندر Amberol را معرفی کرد ، حداکثر زمان بازی 4 1 ⁄ 2 دقیقه (با سرعت 160 دور در دقیقه) ، که به نوبه خود توسط آبی Amberol Records که دارای سطح بازی بود برتری داشت. ساخته شده از سلولز ، پلاستیک ، که بسیار کمتر شکننده بود. با وجود این پیشرفت ها ، در طول دهه 1910 دیسک های قاطعانه برنده این جنگ با فرمت اولیه شدند ، اگرچه ادیسون تولید سیلندرهای جدید آبی آمبرول را برای پایگاه مشتری دائمی در اواخر سال 1929 ادامه داد. تا سال 1919 ، اختراعات اصلی برای ساخت دیسک برش جانبی سوابق منقضی شده و زمینه را برای شرکت های بی شماری برای تولید آنها باز کرده است. سوابق دیسک های آنالوگ بر بازار سرگرمی خانگی تسلط داشتند تا اینکه در دهه 1980 توسط دیسک های فشرده دیجیتال ، که به نوبه خود توسط ضبط های صوتی دیجیتال توزیع شده از طریق فروشگاه های موسیقی آنلاین و به اشتراک گذاری فایل های اینترنتی ، از آنها خارج می شدند ، غالب شدند.

در این کلیپ آرت می توانید تصاویر PNG رایگان را دانلود کنید: تصاویر PNG وینیل را به صورت رایگان بارگیری کنید