یک آسمان خراش یک ساختمان بلند و بطور مداوم قابل سکونت است که دارای چندین طبقه است. هنگامی که این اصطلاح در ابتدا در دهه 1880 مورد استفاده قرار گرفت ، ساختمان 10 تا 20 طبقه را توصیف کرد اما اکنون یکی از حداقل 40-50 طبقه را توصیف می کند. یک آسمان خراش را که اکثراً برای مصارف اداری ، تجاری و مسکونی طراحی شده است ، می توان از ارتفاعات بلند نیز نامید ، اما اصطلاح "آسمان خراش" اغلب برای ساختمانهایی بالاتر از 50 متر (164 فوت) استفاده می شود. برای ساختمانهای بالاتر از 300 متر ارتفاع (984 فوت) می توان از اصطلاح supertall استفاده کرد ، در حالی که آسمان خراش ها به بیش از 600 متر (1،969 فوت) می رسند و به عنوان "megatall" طبقه بندی می شوند.

یکی از ویژگی های متداول آسمان خراش ها داشتن یک چارچوب فولادی است که از دیوارهای پرده پشتیبانی می کند. این دیوارهای پرده یا به جای اینکه در دیوارهای باربری ساخت و سازهای معمولی قرار گیرند ، بر روی چهارچوب زیر یا از چارچوب فوق به حالت تعلیق در آمده اند. برخی از آسمان خراش های اولیه دارای یک قاب فولادی هستند که امکان ساخت دیوارهای باربری را بلندتر از آنهایی که از بتن مسلح ساخته شده ، بلندتر می کند.

دیوارهای آسمان خراش های مدرن تحمل بار زیادی ندارند و بیشتر آسمان خراش ها با مناطق وسیعی از پنجره ها ساخته شده اند که توسط قاب های فلزی و دیوارهای پرده امکان پذیر است. با این حال ، آسمان خراش ها می توانند دارای دیوارهای پرده ای باشند که با مساحت کوچکی از پنجره ها ، دیوارهای معمولی را تقلید می کنند. آسمان خراش های مدرن غالباً دارای ساختار لوله ای هستند و به گونه ای طراحی شده اند که مانند سیلندر توخالی عمل می کنند تا در برابر باد ، لرزه ای و سایر بارهای جانبی مقاومت کند. برای باریک تر به نظر رسیدن ، در معرض باد کمتری قرار دارید و نور روز بیشتری را به زمین منتقل می کنید ، بسیاری از آسمان خراش ها دارای طراحی با اشکالاتی هستند که بعضی مواقع از نظر ساختاری نیز مورد نیاز است.

در این کلیپ آرت می توانید تصاویر PNG: Skyscraper تصاویر PNG را دانلود کنید