تلسکوپ ها ابزارهای نوری هستند که با استفاده از آرایش لنزها یا آینه های خمیده و لنزها یا وسایل مختلفی که برای مشاهده اجسام دور با استفاده از انتشار ، جذب یا بازتاب اشعه الکترومغناطیسی مورد استفاده قرار می گیرند ، باعث می شوند تا اشیاء دور افتاده به نظر برسد. اولین تلسکوپهای عملی شناخته شده ، تلسکوپهای انکسار شده در ابتدای قرن 17 هلند ، با استفاده از لنزهای شیشه ای بودند. آنها در برنامه های زمینی و نجوم استفاده می کردند.

این تلسکوپ بازتابنده ، که از آینه ها برای جمع آوری و تمرکز نور استفاده می کند ، طی چند دهه از اولین تلسکوپ انکسار اختراع شد. در قرن بیستم ، بسیاری از انواع جدید تلسکوپ ها از جمله رادیو تلسکوپ ها در دهه 1930 و تلسکوپ های مادون قرمز در دهه 1960 اختراع شدند. کلمه تلسکوپ اکنون به طیف وسیعی از ابزارهایی اطلاق می شود که قادر به شناسایی مناطق مختلف طیف الکترومغناطیسی و در برخی موارد انواع دیگر آشکارسازها هستند.

یک تلسکوپ نوری عمدتا از قسمت قابل مشاهده طیف الکترومغناطیسی نور جمع می کند و متمرکز می شود (اگرچه برخی از آنها در مادون قرمز و ماوراء بنفش کار می کنند). تلسکوپ های نوری باعث افزایش اندازه زاویه دید اجسام دور و همچنین درخشندگی ظاهری آنها می شوند. برای مشاهده تصویر ، عکاسی ، مطالعه و ارسال به رایانه ، تلسکوپ ها با استفاده از یک یا چند عنصر نوری خمیده ، که معمولاً از لنزهای شیشه ای و / یا آینه ها تهیه می شوند ، کار می کنند تا نور و سایر پرتوهای الکترومغناطیسی را جمع آوری کنند تا به این نتیجه برسند. نور یا تابش به یک نقطه کانونی. تلسکوپ های نوری برای نجوم و در بسیاری از ابزارهای غیر نجومی مورد استفاده قرار می گیرند ، از جمله: تئودولیت ها (از جمله ترانزیت ها) ، اسکوپ های لکه بینی ، مونوکلارها ، دوربین شکاری ، لنزهای دوربین و شیشه های شیشه ای

تلسکوپ های رادیویی آنتن های رادیویی جهت دار هستند که برای نجوم رادیویی مورد استفاده قرار می گیرند. ظروف گاهی اوقات از یک سیم سیم رسانا ساخته می شوند که دهانه های آن از طول موج مشاهده شده کوچکتر است. تلسکوپ های رادیویی چند عنصر از جفت یا گروه های بزرگتری از این ظروف ساخته می شوند تا دیافراگم های بزرگ "مجازی" بزرگی ایجاد کنند که از نظر اندازه به جدایی بین تلسکوپ ها شبیه هستند. این فرآیند به عنوان سنتز دیافراگم شناخته می شود. از سال 2005 ، اندازه آرایه رکورد کنونی چندین برابر عرض زمین است و از تلسکوپ های مبتنی بر فضا بسیار طولانی مبتنی بر فضا (VLBI) مبتنی بر فضا مانند برنامه HALCA ژاپنی HALCA (آزمایشگاه بسیار پیشرفته برای ارتباطات و نجوم) VSOP (برنامه رصد فضایی VLBI) استفاده می کند. ) ماهواره در حال حاضر سنتز دیافراگم با استفاده از تداخل سنجهای نوری (آرایه تلسکوپ های نوری) و تداخل سنج دیافراگم در تلسکوپهای منعکس کننده بر روی تلسکوپ های نوری نیز اعمال می شود. از تلسکوپهای رادیویی نیز برای جمع آوری اشعه مایکروویو استفاده می شود ، که برای جمع آوری تشعشعات در صورت انسداد یا نور کم نور ، از جمله کوازارها ، استفاده می شود. برخی تلسکوپهای رادیویی توسط برنامه هایی مانند SETI و رصدخانه Arecibo برای جستجوی زندگی فرازمینی استفاده می شوند.

تلسکوپهای پرتونگاری با انرژی بالاتر و پرتوهای گاما از تمرکز کامل خودداری می کنند و از ماسک های دیافراگم رمزگذاری شده استفاده نمی کنند: الگوهای سایه ای که ماسک ایجاد می کند برای شکل گیری یک تصویر بازسازی می شود.

تلسکوپ های اشعه ایکس و اشعه گاما معمولاً در ماهواره های مدار زمین یا بالن های پر پرواز قرار دارند زیرا جو زمین از این قسمت از طیف الکترومغناطیسی مات است. با این وجود ، پرتوهای ایکس پر انرژی و پرتوهای گاما ، تصویری را به شکلی تلسکوپ در طول موجهای مرئی ، شکل نمی دهند. نمونه ای از این نوع تلسکوپ تلسکوپ فضایی اشعه گاما فرمی است.

تشخیص پرتوهای گاما با انرژی بسیار بالا ، با طول موج کوتاه تر و فرکانس بالاتر از پرتوهای گاما معمولی ، به تخصص بیشتری نیاز دارد. نمونه ای از این نوع رصدخانه VERITAS است. پرتوهای گاما با انرژی بسیار بالا مانند نور مرئی هنوز فوتون هستند ، در حالی که پرتوهای کیهانی شامل ذراتی مانند الکترون ، پروتون و هسته سنگین تر است.

سوار تلسکوپ یک سازه مکانیکی است که از یک تلسکوپ پشتیبانی می کند. مانتوهای تلسکوپی برای پشتیبانی از توده تلسکوپ و امکان نشان دادن دقیق ابزار طراحی شده اند. انواع مختلفی از مونت ها طی سالها توسعه یافته اند که اکثر تلاش ها در سیستم هایی قرار می گیرند که می توانند حرکت ستاره ها را با چرخش زمین ردیابی کنند.

در این صفحه می توانید تصاویر PNG رایگان: تصاویر تلسکوپ PNG را بارگیری کنید