Dua, kasıtlı iletişim yoluyla bir ibadet nesnesiyle bir ilişkiyi harekete geçirmeyi amaçlayan bir çağrı veya eylemdir. Dar anlamda, terim bir tanrıya (tanrı) veya tanrılaştırılmış bir ataya yönelik bir ekleme veya şefaat eylemini ifade eder. Daha genel olarak, dua ayrıca şükran veya övgü amacına da sahip olabilir ve karşılaştırmalı din, daha soyut meditasyon formları ve takılar veya büyülerle yakından ilişkilidir.

Dua çeşitli şekillerde olabilir: belirli bir ayin veya ritüelin bir parçası olabilir ve tek başına veya gruplar halinde yapılabilir. Dua, bir ilahiyi, büyüyü, resmi creedal ifadeyi veya dua eden kişide kendiliğinden bir ifade şeklinde olabilir.

Dua eylemi yazılı kaynaklarda 5000 yıl kadar önce kanıtlanmıştır. Bugün, büyük dinlerin çoğu namazı şu ya da bu şekilde içerir; bazıları eylemi ritüelize eder, katı bir eylem dizisi gerektirir veya kimin dua etmesine izin verildiğine bir kısıtlama getirirken, diğerleri duaların herhangi bir zamanda kendiliğinden uygulanabileceğini öğretir.

Dua kullanımına ilişkin bilimsel çalışmalar, çoğunlukla hasta veya yaralı insanların iyileşmesi üzerindeki etkisine odaklanmıştır. Duanın inanç iyileşmesinde etkinliği, çelişkili sonuçlarla çok sayıda çalışmada değerlendirilmiştir.

Çeşitli manevi gelenekler çok çeşitli adanmışlık eylemleri sunar. Sabah ve akşam duaları, öğünlerde söylenen süslemeler ve saygılı fiziksel hareketler var. Bazı Hristiyanlar başlarını eğer ve ellerini katlarlar. Bazı Yerli Amerikalılar dans etmeyi bir dua formu olarak görürler. Bazı Sufiler koşuşturma. Hindular tezahürü mantralar. Yahudi duası ileri geri sallanıp eğilmeyi içerebilir. Müslümanlar dualarında salat (diz çökme ve secde) uygularlar. Quaker'lar sessiz kalır. Bazıları standart ritüellere ve ayinlere göre dua ederken, bazıları da acımasız duaları tercih ediyor. Yine de diğerleri ikisini birleştiriyor.

Friedrich Heiler, altı tip dua listeleyen sistematik Namaz Tipolojisi için Hıristiyan çevrelerinde sıklıkla zikredilir: ilkel, ritüel, Yunan kültürel, felsefi, mistik ve kehanet. Bazı dua türleri, ghusl ve wudhu gibi önceden ritüelist bir temizlik veya arınma biçimi gerektirir.

Dua özel ve bireysel olarak yapılabilir veya diğer inananların huzurunda kurumsal olarak da yapılabilir. Dua, bir tanrı ile sürekli iletişim halinde olan günlük bir "düşünce hayatı" na dahil edilebilir. Bazı insanlar gün içinde olan her şey için dua eder ve gün ilerledikçe rehberlik ister. Bu aslında bazı Hıristiyan mezheplerinde bir zorunluluk olarak görülse de, yaptırım mümkün ya da arzu edilemez. Bir soruya verilen cevabı yorumlamanın birçok yolu olduğu gibi, aslında bir cevap gelirse, duaya birçok farklı cevap olabilir. Bazıları duyulabilir, fiziksel veya zihinsel epifaniler yaşayabilir. Gerçekten bir cevap gelirse, geldiği zaman ve yer rastgele kabul edilir. Bazen namaza eşlik eden dışa dönük bazı eylemler şunlardır: petrol ile demirleme; çan çalmak; yanan tütsü veya kağıt; bir mum veya mum yakmak; Bkz. Örneğin, belirli bir yöne bakacak şekilde (yani Mekke veya Doğu'ya doğru); haç işareti yapmak. Dua ile ilgili daha az göze çarpan bir davranış oruçtur.

Çeşitli vücut duruşları, genellikle kendileriyle ilişkili belirli bir anlama (çoğunlukla saygı veya hayranlık) sahip olarak kabul edilebilir: ayakta durma; oturma; diz çökmüş; yerde secde; gözler açıldı; Gözler kapalı; katlanmış veya sıkılmış eller; eller yukarı; başkalarıyla el ele tutuşmak; ellerin ve diğerlerinin döşenmesi. Dualar hafızadan okunabilir, bir dua kitabından okunabilir veya dua edilirken kendiliğinden oluşturulabilir. Bunlar söylenebilir, söylenebilir veya söylenebilir. Müzik eşliğinde olabilirler ya da olmayabilirler. Zihinsel olarak dualar verilirken dışa dönük bir sessizlik zamanı olabilir. Genellikle, bir yemeğin kutsaması, sevilen birinin doğumu veya ölümü, bir inananın hayatındaki diğer önemli olaylar veya yılın özel dini önemi olan belirli günler için dualar vardır. Belirli geleneklere karşılık gelen detaylar aşağıda özetlenmiştir.

Hıristiyan duaları oldukça çeşitlidir. Tamamen kendiliğinden olabilirler veya Anglikan Ortak Dua Kitabı gibi bir metinden tamamen okunabilirler. Hıristiyanlar arasında en yaygın dua, müjde hesaplarına göre (örneğin Matta 6: 9–13) İsa'nın öğrencilerine dua etmeyi öğrettiği Rab'bin Duasıdır. Rab'bin Duası, Hıristiyanlıkta hayranlık, itiraf ve dilekçe duaları için bir modeldir. Ortaçağ İngiltere'sinde, dualar (özellikle paternoster) tıbbi ve mutfak tarif kitaplarında zaman ölçüsü olarak sıklıkla kullanılıyordu.

Hıristiyanlar genellikle Tanrı'ya ya da Baba'ya dua ederler. Bazı Hristiyanlar (örneğin, Katolikler, Ortodoks), cennette ve Meryem Ana veya diğer azizler gibi “İsa'da”, onların adına dua ederek (azizlerin şefaat) araya girmesini isteyecektir. Formülsel kapanmalar arasında “Sizinle yaşayan ve hüküm süren Rabbimiz İsa Mesih, Oğulunuz, Kutsal Ruh, Tanrı, çağların her çağında,” ve “Baba ve Oğul adına” yer alır. ve Kutsal Ruh. "

Protestanlar arasında "İsa'nın adıyla, Amen" veya "Mesih adına, Amen" ile duaları bitirmek gelenekseldir. Ancak, Hristiyanlıkta en sık kullanılan kapanış sadece "Amin" dir (genellikle öyle olduğu gibi tercüme edilmiş olan, onaylama ya da anlaşma beyanı olarak kullanılan İbranice bir zarftan).

Roma Katolik Kilisesi'nin Batı ya da Latin Ritinde, muhtemelen en yaygın olanı Tesbih; Doğu Kilisesi'nde (Katolik Kilisesi ve Ortodoks Kilisesi'nin doğu ayinleri), İsa Duası. İsa Duası, Doğu Hıristiyanlığı'ndaki meditatif hesychasm uygulamasının bir parçası olarak sıklıkla tekrarlanır.

Roma Katolik geleneği, yaşayan veya ölen bir yararlanıcı için bir dilekçe içermeyen, ancak başkalarının günahlarını onarmayı amaçlayan, onarım eylemleri olarak belirli duaları ve bağlılıkları içerir. başkaları tarafından yapılan küfür günahının onarımı için.

Katolikler arasındaki diğer dua biçimleri meditatif dua, düşünceli dua ve Haç Katolik Aziz John ve İsa St. Theresa tarafından tartışılan infüzyon dua olacaktır.

Bu clipart ücretsiz PNG görüntüleri indirebilirsiniz: dua eller PNG görüntüleri ücretsiz indir