In de natuurkunde is straling de emissie of transmissie van energie in de vorm van golven of deeltjes door de ruimte of door een materieel medium.

Straling wordt vaak gecategoriseerd als ioniserend of niet-ioniserend, afhankelijk van de energie van de uitgestraalde deeltjes. Ioniserende straling draagt ​​meer dan 10 eV, wat voldoende is om atomen en moleculen te ioniseren en chemische bindingen te verbreken. Dit is een belangrijk onderscheid vanwege het grote verschil in schadelijkheid voor levende organismen. Een veel voorkomende bron van ioniserende straling zijn radioactieve materialen die emitteren of straling zijn, bestaande uit respectievelijk heliumkernen, elektronen of positronen en fotonen. Andere bronnen zijn onder meer röntgenstralen van medische röntgenonderzoeken en muonen, mesonen, positronen, neutronen en andere deeltjes die de secundaire kosmische straling vormen die wordt geproduceerd nadat primaire kosmische straling in wisselwerking staat met de atmosfeer van de aarde.

Gammastralen, röntgenstralen en het hogere energiebereik van ultraviolet licht vormen het ioniserende deel van het elektromagnetische spectrum. Het woord 'ioniseren' verwijst naar het breken van een of meer elektronen weg van een atoom, een actie die de relatief hoge energieën vereist die deze elektromagnetische golven leveren. Verderop in het spectrum kunnen de niet-ioniserende lagere energieën van het lagere ultraviolette spectrum geen atomen ioniseren, maar kunnen ze de interatoombindingen die moleculen vormen verstoren, waardoor moleculen worden afgebroken in plaats van atomen; een goed voorbeeld hiervan is zonnebrand veroorzaakt door zonne-ultraviolet met een lange golflengte. De golven met een langere golflengte dan UV in zichtbaar licht, infrarood en microgolffrequenties kunnen geen bindingen verbreken, maar kunnen trillingen in de bindingen veroorzaken die als warmte worden waargenomen. Radiogolflengten en lager worden over het algemeen niet beschouwd als schadelijk voor biologische systemen. Dit zijn geen scherpe afbakeningen van de energieën; er is enige overlap in de effecten van specifieke frequenties.

Het woord straling komt voort uit het fenomeen van golven die uitstralen (d.w.z. in alle richtingen naar buiten reizen) vanuit een bron. Dit aspect leidt tot een meetsysteem en fysische eenheden die toepasbaar zijn op alle soorten straling. Omdat dergelijke straling uitzet naarmate ze door de ruimte gaat en naarmate de energie wordt behouden (in vacuüm), volgt de intensiteit van alle soorten straling van een puntbron een inverse kwadratenwet in verhouding tot de afstand tot de bron. Zoals elke ideale wet, benadert de omgekeerde kwadratenwet een gemeten stralingsintensiteit in die mate dat de bron een geometrisch punt benadert.

Op deze pagina kunt u gratis PNG-afbeeldingen downloaden: Straling-symbool PNG-afbeeldingen gratis te downloaden