Anarchie is de toestand van een samenleving, entiteit, groep mensen of een enkele persoon die hiërarchie afwijst. Het woord betekende oorspronkelijk leiderloosheid, maar in 1840 nam Pierre-Joseph Proudhon de term over in zijn verhandeling Wat is eigendom? om te verwijzen naar een nieuwe politieke filosofie: anarchisme, dat staatloze samenlevingen op basis van vrijwillige verenigingen bepleit. In praktische termen kan anarchie verwijzen naar de inperking of afschaffing van traditionele vormen van overheid en instellingen. Het kan ook een natie (of waar dan ook op aarde die bewoond is) aanwijzen zonder regeringssysteem of centrale regel. Anarchie wordt voornamelijk bepleit door anarchisten, individuen die voorstellen om de regering te vervangen door vrijwillige instellingen.

Anarchisme als politieke filosofie pleit voor zelfbesturende samenlevingen die zijn gebaseerd op vrijwillige instellingen. Deze worden vaak beschreven als staatloze samenlevingen, hoewel verschillende auteurs ze meer specifiek hebben gedefinieerd als instellingen die zijn gebaseerd op niet-hiërarchische vrije verenigingen. Anarchisme vindt de staat ongewenst, onnodig of schadelijk. Hoewel anti-statisme centraal staat, brengt anarchisme tegengestelde autoriteit of hiërarchische organisatie met zich mee in het uitvoeren van alle menselijke relaties, inclusief, maar niet beperkt tot, het staatssysteem.

Er zijn veel soorten en tradities van anarchisme, die niet allemaal elkaar uitsluiten. Anarchistische stromingen kunnen fundamenteel verschillen en ondersteunen alles van extreem individualisme tot volledig collectivisme. Anarchistische stammen zijn onderverdeeld in de categorieën van sociaal en individualistisch anarchisme of vergelijkbare dubbele classificaties. Anarchisme wordt vaak beschouwd als een radicale linkse ideologie, en veel anarchistische economie en anarchistische juridische filosofie weerspiegelen antistatistische interpretaties van communisme, collectivisme, syndicalisme of participerende economie. Sommige individualistische anarchisten zijn ook socialisten of communisten, terwijl sommige anarchocommunisten ook individualisten of egoïsten zijn.

Het anarchisme als sociale beweging heeft regelmatig fluctuaties in populariteit doorstaan. De centrale tendens van het anarchisme als een massale sociale beweging werd vertegenwoordigd door anarchocommunisme en anarchosyndicalisme, waarbij individualistisch anarchisme in de eerste plaats een literair fenomeen was dat niettemin de grotere stromingen beïnvloedde en individualisten namen ook deel aan grote anarchistische organisaties. Sommige anarchisten zijn tegen alle vormen van agressie en steunen zelfverdediging of geweldloosheid (anarcho-pacifisme), terwijl anderen het gebruik van militante maatregelen, waaronder revolutie en propaganda van de daad, op weg naar een anarchistische samenleving hebben gesteund.

Sinds de jaren 1890 wordt de term libertarisme gebruikt als synoniem voor anarchisme en werd het tot de jaren 1950 in de Verenigde Staten bijna uitsluitend in deze zin gebruikt. In die tijd begonnen klassieke liberalen in de Verenigde Staten zichzelf te omschrijven als libertariërs, en sindsdien is het noodzakelijk geworden om hun individualistische en kapitalistische filosofie te onderscheiden van socialistisch anarchisme. Daarom wordt de eerste vaak aangeduid als rechts-libertarisme, of gewoon rechts-libertarisme, terwijl de tweede wordt beschreven met de termen libertarisch socialisme, socialistisch libertarisme, links-libertarisme en links-anarchisme. Rechts-libertariërs zijn onderverdeeld in minarchisten en anarchokapitalisten of vrijwilligers. Buiten de Engelssprekende wereld behoudt het libertarisme over het algemeen zijn associatie met het linkse anarchisme.

Op deze pagina kunt u gratis PNG-afbeeldingen downloaden: Anarchy PNG-logo, anarchy symbol PNG gratis download