Volgens veel definities is een handicap een beperking die cognitief, ontwikkelingsgericht, intellectueel, mentaal, fysiek, zintuiglijk of een combinatie hiervan kan zijn. Andere definities beschrijven handicap als het maatschappelijke nadeel dat voortvloeit uit dergelijke beperkingen. Een handicap beïnvloedt de levensactiviteiten van een persoon aanzienlijk en kan aanwezig zijn vanaf de geboorte of optreden tijdens het leven van een persoon.

Een handicap is een overkoepelende term die beperkingen, activiteitsbeperkingen en participatiebeperkingen dekt. Een stoornis is een probleem in lichaamsfunctie of structuur; een activiteitsbeperking is een moeilijkheid die een individu tegenkomt bij het uitvoeren van een taak of actie; terwijl een participatiebeperking een probleem is dat een individu ervaart bij betrokkenheid in levenssituaties. Handicap is dus niet alleen een gezondheidsprobleem. Het is een complex fenomeen dat de interactie weerspiegelt tussen kenmerken van iemands lichaam en kenmerken van de samenleving waarin hij of zij leeft.

Handicap is een omstreden concept, met verschillende betekenissen in verschillende gemeenschappen. Het kan worden gebruikt om te verwijzen naar fysieke of mentale kenmerken die volgens sommige instellingen, met name geneeskunde, moeten worden hersteld (het medische model). Het kan verwijzen naar beperkingen die mensen worden opgelegd door de beperkingen van een bekwame samenleving (het sociale model). Of de term kan dienen om te verwijzen naar de identiteit van mensen met een handicap. Fysiologische functionele capaciteit (PFC) is een verwante term die het prestatieniveau van een individu beschrijft. Het meet iemands vermogen om de fysieke taken van het dagelijkse leven uit te voeren en het gemak waarmee deze taken worden uitgevoerd. PFC neemt af met het ouder worden, wat resulteert in kwetsbaarheid, cognitieve stoornissen of lichamelijke stoornissen, die allemaal kunnen leiden tot het labelen van personen met een handicap.

Voor de doeleinden van de Americans with Disabilities Act van 1990 bieden de voorschriften van de Equal Employment Opportunity Commission een lijst met aandoeningen die gemakkelijk als handicap kunnen worden beschouwd: doofheid, blindheid, een verstandelijke handicap (voorheen mentale retardatie genoemd), gedeeltelijk of volledig vermist ledematen of mobiliteitsbeperkingen die het gebruik van een rolstoel vereisen, autisme, kanker, hersenverlamming, diabetes, epilepsie, HIV / AIDS, multiple sclerose, spierdystrofie, depressieve stoornis, bipolaire stoornis, posttraumatische stressstoornis, obsessieve compulsieve stoornis, en schizofrenie.

Handicap is in diskrediet gebracht als gevolg van valse volksetymologie die zegt dat het een verwijzing is naar bedelen. Het is eigenlijk afgeleid van een oud spel, Hand-i'-cap, waarin twee spelers bezittingen verhandelen en een derde, neutrale persoon het waardeverschil tussen de bezittingen beoordeelt. Het concept van een neutraal persoon die de kansen vergroot, werd halverwege de 18e eeuw uitgebreid tot handicapraces. Bij handicapraces dragen paarden verschillende gewichten op basis van de inschatting van de scheidsrechter van wat hen evenveel zou laten rennen. Het gebruik van de term om een ​​persoon met een handicap te beschrijven - in het verlengde van handicapracen, een persoon die een zwaardere last draagt ​​dan normaal - verscheen in het begin van de 20e eeuw.

In contexten waar hun verschillen zichtbaar zijn, worden mensen met een handicap vaak geconfronteerd met stigma. Mensen reageren vaak op gehandicapte aanwezigheid met angst, medelijden, betutteling, opdringerige blikken, afkeer of minachting. Deze reacties kunnen, en vaak ook, personen met een handicap uitsluiten van toegang tot sociale ruimtes, samen met de voordelen en middelen die deze ruimtes bieden. Gehandicapte schrijver / onderzoeker Jenny Morris beschrijft hoe stigma functioneert om personen met een handicap te marginaliseren:

'Zo vaak uitgaan in het openbaar vergt moed. Hoevelen van ons vinden dat we de kracht niet kunnen opgraven om het dag na dag, week na week, jaar na jaar, een leven lang afwijzing en afkeer te doen? Het zijn niet alleen fysieke beperkingen die ons beperken tot onze huizen en degenen die we kennen. Het is de wetenschap dat elke toegang tot de openbare wereld zal worden gedomineerd door blikken, neerbuigendheid, medelijden en vijandigheid. '

Bovendien kan geconfronteerd worden met stigma schade toebrengen aan het psycho-emotionele welzijn van de persoon die wordt gestigmatiseerd. Een van de manieren waarop de psycho-emotionele gezondheid van personen met een handicap negatief wordt beïnvloed, is door de internalisering van de onderdrukking die ze ervaren, wat kan leiden tot het gevoel dat ze zwak, gek, waardeloos of een aantal andere negatieve eigenschappen zijn die kan worden geassocieerd met hun voorwaarden. Internalisatie van onderdrukking schaadt het zelfrespect van de getroffen persoon en vormt hun gedrag op een manier die in overeenstemming is met niet-uitgeschakelde dominantie. Ableistische ideeën worden vaak geïnternaliseerd wanneer mensen met een handicap onder druk worden gezet door de mensen en instellingen om hen heen om hun verschil met een handicap te verbergen en te bagatelliseren, of "passeren". Volgens schrijver Simi Linton eist het overlijden een diepe emotionele tol door ervoor te zorgen dat gehandicapte personen verlies van gemeenschap, angst en twijfel aan zichzelf ervaren. De media spelen een belangrijke rol bij het creëren en versterken van stigma's die verband houden met handicaps. Mediaportretten van een handicap werpen de aanwezigheid van personen met een handicap doorgaans op als noodzakelijk marginaal binnen de samenleving als geheel. Deze portretten weerspiegelen en beïnvloeden tegelijkertijd de populaire perceptie van gehandicapt verschil.

Het International Symbol of Access (ISA), ook bekend als het (International) Rolstoel-symbool, bestaat uit een blauw vierkant bedekt met wit met een gestileerde afbeelding van een persoon in een rolstoel. Het wordt gehandhaafd als een internationale standaard, ISO 7001-afbeelding van de International Commission on Technology and Accessibility (ICTA), een commissie van Rehabilitation International (RI).

De ISA is ontworpen door de Deense designstudente Susanne Koefoed in 1968. Het werd voor het eerst geschetst op een radicale designconferentie georganiseerd door de Scandinavian Students Organization (SDO). De groep organiseerde een zomerstudiesessie aan de kunst- en designschool van Stockholm, Konstfack, waarbij de tijd werd afgewisseld met workshopsessies en grotere lezingen. In deze lezingen werd de toon gezet door de Amerikaanse ontwerper en docent Victor Papanek. Ook in de geschriften die hij in deze periode formuleerde, stelde hij personen met een handicap - zowel lichamelijk als geestelijk gehandicapt - voor als figuren die hernieuwde aandacht nodig hadden. Hoewel er geen bewijs is dat Papanek Koefoed ontmoette, was zijn invloed doordrongen van het seminar waar de oorspronkelijke ISA was opgesteld. Beschuldigd van het creëren van een tekensymbool ter aanduiding van barrièrevrije accommodaties, presenteerde Koefoed een vroege versie van het symbool op de tentoonstelling van juli 1968 aan het einde van het SDO-seminar. Het symbool van Koefoed stelt een lege rolstoel voor. Dit pictogram werd het volgende jaar op grote schaal in Zweden gepromoot.

Karl Mountain, directeur van het nieuwe Handicapped Institute in Zweden, promootte het ontwerp van Koefoed ook bij Rehabilitation International. Als hoofd van RI's International Commission of Technology and Accessibility (ICTA), werd Mountain door RI gevraagd om een ​​speciale commissie te vormen die een symbool zou vinden en bezorgen voor het congres van de groep in 1969 in Dublin. De groep van Mountain werd gevraagd om te kiezen uit zes symbolen. Bij de presentatie van het symbool van Koefoed klaagden verschillende leden dat het te streng en onleesbaar was. Zoals Mountain opmerkte: "een klein ongemak met het symbool zijn de even dikke lijnen, die een indruk kunnen geven van een monogram van letters. Met een 'hoofd' op het symbool zou dit ongemak verdwijnen." Mountain nam de originele kopie van het ontwerp en voegde een cirkel toe aan de bovenkant van de stoel om de indruk te wekken van een zittend figuur.

Sommige gehandicaptenactivisten pleiten voor een aangepast toegangssymbool. Sara Hendren en Brian Glenney waren mede-oprichters van het project Accessible Icon, waarbij ze het nieuwe pictogram ontwierpen om een ​​actief, betrokken beeld te tonen met de nadruk op de persoon met een handicap. Sommige gehandicaptenorganisaties zoals Enabling Unit in India promoten het, terwijl andere gehandicaptenorganisaties zoals Second Thoughts Connecticut het als bekwaam afwijzen. Deze versie van het symbool wordt officieel gebruikt in de Amerikaanse staten New York en Connecticut. De Gewijzigde ISA bevindt zich in de permanente collectie van het Museum of Modern Art. Volgens Emma Teitel van de Toronto Star zeggen critici dat het gewijzigde beeld nog steeds sociaal stigmatiseert voor mensen met een handicap maar die geen rolstoel gebruiken.

In mei 2015 heeft de Federal Highway Administration het nieuwe ontwerp voor gebruik op verkeersborden in de Verenigde Staten afgewezen, omdat het niet is goedgekeurd of goedgekeurd door de US Access Board, de instantie die verantwoordelijk is voor de ontwikkeling van de federale criteria voor toegankelijk ontwerp. . De Internationale Organisatie voor Standaardisatie, die het reguliere gebruik van het originele symbool onder ISO 7001 heeft vastgesteld, heeft ook het ontwerp verworpen.

Op deze pagina kunt u gratis PNG-afbeeldingen downloaden: Uitgeschakeld symbool PNG-afbeeldingen gratis downloaden