Een vuurtoren is een toren, gebouw of ander type constructie dat is ontworpen om licht uit te stralen van een systeem van lampen en lenzen en om te dienen als navigatiehulpmiddel voor maritieme piloten op zee of op binnenwateren.

Vuurtorens markeren gevaarlijke kustlijnen, gevaarlijke scholen, riffen en veilige toegangen tot havens; ze helpen ook bij luchtnavigatie. Eenmaal veel gebruikt, is het aantal operationele vuurtorens afgenomen vanwege de kosten van onderhoud en gebruik van elektronische navigatiesystemen.

Het moderne tijdperk van vuurtorens begon aan het begin van de 18e eeuw, toen de constructie van de vuurtoren in een stroomversnelling kwam met een snelgroeiend niveau van transatlantische handel. Vooruitgang in de constructietechniek en nieuwe en efficiënte verlichtingsapparatuur zorgden voor de creatie van grotere en krachtigere vuurtorens, inclusief die die aan zee waren blootgesteld. De functie van vuurtorens verschoof naar het geven van een zichtbare waarschuwing tegen scheepvaartgevaren, zoals rotsen of riffen.

De vuurtoren van Winstanley bij de Eddystone Rocks markeerde het begin van een nieuwe fase van vuurtorenontwikkeling.

De Eddystone-rotsen vormden een groot scheepswrak voor zeelieden die door het Engelse Kanaal zeilden. De eerste daar gebouwde vuurtoren was een achthoekige houten structuur, verankerd door 12 ijzeren rongen die in de rots waren vastgezet, en werd gebouwd door Henry Winstanley van 1696 tot 1698. Zijn vuurtoren was de eerste toren ter wereld die volledig werd blootgesteld aan de open zee .

De civiel ingenieur, John Smeaton, herbouwde de vuurtoren van 1756–1759; zijn toren betekende een grote stap voorwaarts in het ontwerp van vuurtorens en bleef in gebruik tot 1877. Hij vormde de vorm van zijn vuurtoren naar die van een eikenboom, met granieten blokken. Hij herontdekte en gebruikte 'hydraulische kalk', een vorm van beton die door de Romeinen onder water zal worden gezet, en ontwikkelde een techniek om de granieten blokken aan elkaar te bevestigen met zwaluwstaartverbindingen en marmeren deuvels. De zwaluwstaartfunctie diende om de structurele stabiliteit te verbeteren, hoewel Smeaton ook de dikte van de toren naar de top moest afbouwen, waarvoor hij de toren op een zachte helling naar binnen boog. Dit profiel had als bijkomend voordeel dat een deel van de energie van de golven kon worden afgevoerd bij inslag op de muren. Zijn vuurtoren was het prototype van de moderne vuurtoren en beïnvloedde alle volgende ingenieurs.

Een van die invloeden was Robert Stevenson, zelf een baanbrekende figuur in de ontwikkeling van het ontwerp en de constructie van de vuurtoren. Zijn grootste prestatie was de bouw van de Bell Rock-vuurtoren in 1810, een van de meest indrukwekkende technische hoogstandjes van die tijd. Deze structuur was gebaseerd op het ontwerp van Smeaton, maar met verschillende verbeterde functies, zoals de opname van roterende lichten, afwisselend rood en wit. Stevenson werkte bijna vijftig jaar voor de Northern Lighthouse Board. In die tijd ontwierp en hield hij toezicht op de bouw en de latere verbetering van talrijke vuurtorens. Hij innoveerde in de keuze van lichtbronnen, bevestigingen, reflectorontwerp, het gebruik van Fresnel-lenzen en in rotatie- en bekistingssystemen die vuurtorens voorzien van individuele handtekeningen, zodat ze kunnen worden geïdentificeerd door zeevarenden. Hij vond ook de beweegbare jib en de balanskraan uit als een noodzakelijk onderdeel voor de bouw van vuurtorens.

Alexander Mitchell ontwierp de eerste vuurtoren met schroefpalen - zijn vuurtoren was gebouwd op palen die in de zanderige of modderige zeebodem waren geschroefd. De bouw van zijn ontwerp begon in 1838 aan de monding van de Theems en stond bekend als de vuurtoren van Maplin Sands en werd voor het eerst verlicht in 1841. Hoewel de bouw later begon, was de Wyre Light in Fleetwood, Lancashire de eerste die werd verlicht (in 1840)

Op deze pagina kunt u gratis PNG-afbeeldingen downloaden: Lighthouse PNG-afbeeldingen gratis downloaden