Η πιστωτική κάρτα είναι μια κάρτα πληρωμής που εκδίδεται στους χρήστες (κάτοχοι κάρτας) για να επιτρέψει στον κάτοχο της κάρτας να πληρώσει έναν έμπορο για αγαθά και υπηρεσίες βάσει της υπόσχεσης του κατόχου της κάρτας προς τον εκδότη της κάρτας να τους πληρώσει για τα ποσά συν τις άλλες συμφωνημένες χρεώσεις. Ο εκδότης της κάρτας (συνήθως μια τράπεζα) δημιουργεί έναν περιστρεφόμενο λογαριασμό και χορηγεί ένα πιστωτικό όριο στον κάτοχο της κάρτας, από τον οποίο ο κάτοχος της κάρτας μπορεί να δανειστεί χρήματα για πληρωμή σε έναν έμπορο ή ως προκαταβολή σε μετρητά.

Μια πιστωτική κάρτα διαφέρει από μια κάρτα δωρεάν, η οποία απαιτεί το υπόλοιπο να εξοφλείται πλήρως κάθε μήνα. Αντίθετα, οι πιστωτικές κάρτες επιτρέπουν στους καταναλωτές να δημιουργήσουν ένα συνεχές υπόλοιπο χρέους, υπό τον όρο ότι χρεώνονται οι τόκοι. Μια πιστωτική κάρτα διαφέρει επίσης από μια κάρτα μετρητών, η οποία μπορεί να χρησιμοποιηθεί σαν νόμισμα από τον κάτοχο της κάρτας. Μια πιστωτική κάρτα διαφέρει από μια κάρτα χρέωσης επίσης στο ότι μια πιστωτική κάρτα συνήθως περιλαμβάνει μια οντότητα τρίτου μέρους που πληρώνει τον πωλητή και επιστρέφεται από τον αγοραστή, ενώ μια κάρτα χρέωσης απλώς αποτρέπει την πληρωμή από τον αγοραστή μέχρι αργότερα.

Το μέγεθος των περισσότερων πιστωτικών καρτών είναι 85,60 mm × 53,98 mm (3 3⁄8 × 2 1⁄8 ίντσες) και στρογγυλεμένες γωνίες με ακτίνα 2,88-3,48 mm, σύμφωνα με το πρότυπο ISO / IEC 7810 ID-1, το ίδιο μέγεθος ως κάρτες ATM και άλλες κάρτες πληρωμής, όπως χρεωστικές κάρτες.

Οι πιστωτικές κάρτες έχουν έναν τυπωμένο ή ανάγλυφο αριθμό τραπεζικής κάρτας που πληροί το πρότυπο αρίθμησης ISO / IEC 7812. Το πρόθεμα του αριθμού κάρτας, που ονομάζεται Αριθμός αναγνώρισης τράπεζας (γνωστό στον κλάδο ως BIN), είναι η ακολουθία των ψηφίων στην αρχή του αριθμού που καθορίζει την τράπεζα στην οποία ανήκει ένας αριθμός πιστωτικής κάρτας. Αυτά είναι τα πρώτα έξι ψηφία για τις κάρτες MasterCard και Visa. Τα επόμενα εννέα ψηφία είναι ο μεμονωμένος αριθμός λογαριασμού και το τελικό ψηφίο είναι ένας κωδικός ελέγχου εγκυρότητας.

Και τα δύο αυτά πρότυπα διατηρούνται και αναπτύσσονται περαιτέρω από ISO / IEC JTC 1 / SC 17 / WG 1. Οι πιστωτικές κάρτες έχουν μαγνητική λωρίδα σύμφωνα με το ISO / IEC 7813. Πολλές σύγχρονες πιστωτικές κάρτες έχουν ενσωματωμένο ένα τσιπ υπολογιστή ως ασφάλεια χαρακτηριστικό.

Εκτός από τον κύριο αριθμό πιστωτικής κάρτας, οι πιστωτικές κάρτες φέρουν επίσης τις ημερομηνίες έκδοσης και λήξης (δίνονται στον πλησιέστερο μήνα), καθώς και επιπλέον κωδικούς όπως αριθμούς έκδοσης και κωδικούς ασφαλείας. Δεν έχουν όλες οι πιστωτικές κάρτες τα ίδια σύνολα επιπλέον κωδικών ούτε χρησιμοποιούν τον ίδιο αριθμό ψηφίων.

Οι αριθμοί της πιστωτικής κάρτας ήταν αρχικά ανάγλυφο για να επιτρέπεται η εύκολη μεταφορά του αριθμού για τη φόρτιση των δελτίων. Με την πτώση των χαρτοφυλακίων, ορισμένες πιστωτικές κάρτες δεν είναι πλέον ανάγλυφες και στην πραγματικότητα ο αριθμός της κάρτας δεν είναι πλέον μπροστά.

Η έννοια της χρήσης κάρτας για αγορές περιγράφηκε το 1887 από τον Edward Bellamy στο ουτοπικό μυθιστόρημά του, κοιτάζοντας προς τα πίσω. Η Bellamy χρησιμοποίησε τον όρο πιστωτική κάρτα έντεκα φορές σε αυτό το μυθιστόρημα, αν και αυτό αναφέρεται σε μια κάρτα για να δαπανήσει μέρισμα ενός πολίτη από την κυβέρνηση, αντί να δανειστεί, καθιστώντας την πιο παρόμοια με μια χρεωστική κάρτα.

Μια εταιρεία έκδοσης πιστωτικής κάρτας, όπως τράπεζα ή πιστωτική ένωση, συνάπτει συμφωνίες με εμπόρους για να αποδεχτούν τις πιστωτικές τους κάρτες. Οι έμποροι συχνά διαφημίζουν ποιες κάρτες δέχονται εμφανίζοντας σήματα αποδοχής - που γενικά προέρχονται από λογότυπα - ή αυτό μπορεί να κοινοποιείται σε σήμανση στο κατάστημα ή σε εταιρικό υλικό (π.χ., το μενού ενός εστιατορίου μπορεί να υποδεικνύει ποιες πιστωτικές κάρτες γίνονται δεκτές). Οι έμποροι μπορούν επίσης να το επικοινωνήσουν προφορικά, όπως στο "Παίρνουμε (μάρκες X, Y και Z)" ή "Δεν παίρνουμε πιστωτικές κάρτες".

Η Visa, η MasterCard, η American Express είναι οντότητες έκδοσης καρτών που ορίζουν όρους συναλλαγής για εμπόρους, τράπεζες έκδοσης καρτών και τράπεζες που αποκτούν.

Ο εκδότης της πιστωτικής κάρτας εκδίδει μια πιστωτική κάρτα σε έναν πελάτη τη στιγμή ή μετά την έγκριση ενός λογαριασμού από τον πάροχο της πίστωσης, ο οποίος δεν χρειάζεται να είναι η ίδια οντότητα με τον εκδότη της κάρτας. Οι κάτοχοι καρτών μπορούν στη συνέχεια να το χρησιμοποιήσουν για να πραγματοποιήσουν αγορές σε εμπόρους που αποδέχονται αυτήν την κάρτα. Όταν πραγματοποιείται μια αγορά, ο κάτοχος της κάρτας συμφωνεί να πληρώσει τον εκδότη της κάρτας. Ο κάτοχος της κάρτας δηλώνει τη συγκατάθεση για πληρωμή υπογράφοντας μια απόδειξη με ένα αρχείο με τα στοιχεία της κάρτας και υποδεικνύοντας το ποσό που πρέπει να πληρωθεί ή εισάγοντας έναν προσωπικό αριθμό αναγνώρισης (PIN). Επίσης, πολλοί έμποροι δέχονται τώρα προφορικές εξουσιοδοτήσεις μέσω τηλεφώνου και ηλεκτρονικής εξουσιοδότησης χρησιμοποιώντας το Διαδίκτυο, γνωστή ως συναλλαγή με κάρτα χωρίς παρουσία (CNP).

Τα ηλεκτρονικά συστήματα επαλήθευσης επιτρέπουν στους εμπόρους να επαληθεύσουν σε λίγα δευτερόλεπτα ότι η κάρτα είναι έγκυρη και ο κάτοχος της κάρτας έχει επαρκή πίστωση για να καλύψει την αγορά, επιτρέποντας την επαλήθευση να πραγματοποιηθεί τη στιγμή της αγοράς. Η επαλήθευση πραγματοποιείται χρησιμοποιώντας ένα τερματικό πληρωμής μέσω πιστωτικής κάρτας ή ένα σύστημα σημείου πώλησης (POS) με σύνδεσμο επικοινωνίας με την αποκτώμενη τράπεζα του εμπόρου. Τα δεδομένα από την κάρτα λαμβάνονται από μαγνητική λωρίδα ή τσιπ στην κάρτα. Το τελευταίο σύστημα ονομάζεται Chip and PIN στο Ηνωμένο Βασίλειο και την Ιρλανδία και εφαρμόζεται ως κάρτα EMV.

Για κάρτα που δεν παρουσιάζει συναλλαγές όπου δεν εμφανίζεται η κάρτα (π.χ. ηλεκτρονικό εμπόριο, ταχυδρομική παραγγελία και τηλεφωνικές πωλήσεις), οι έμποροι επαληθεύουν επιπλέον ότι ο πελάτης έχει τη φυσική κατοχή της κάρτας και είναι ο εξουσιοδοτημένος χρήστης ζητώντας πρόσθετες πληροφορίες, όπως ως τον κωδικό ασφαλείας που αναγράφεται στο πίσω μέρος της κάρτας, την ημερομηνία λήξης και τη διεύθυνση χρέωσης.

Κάθε μήνα, ο κάτοχος της κάρτας αποστέλλει μια δήλωση που αναφέρει τις αγορές που πραγματοποιήθηκαν με την κάρτα, τυχόν εκκρεμείς χρεώσεις, το συνολικό οφειλόμενο ποσό και την ελάχιστη οφειλόμενη πληρωμή. Στις ΗΠΑ, αφού λάβει τη δήλωση, ο κάτοχος της κάρτας μπορεί να αμφισβητήσει τυχόν χρεώσεις που πιστεύει ότι είναι εσφαλμένες (βλ. 15 U.S.C. § 1643, που περιορίζει την ευθύνη του κατόχου της κάρτας για μη εξουσιοδοτημένη χρήση πιστωτικής κάρτας σε 50 $). Ο νόμος περί δίκαιης πίστωσης δίνει λεπτομέρειες σχετικά με τους κανονισμούς των ΗΠΑ.

Πολλές τράπεζες προσφέρουν τώρα επίσης την επιλογή ηλεκτρονικών καταστάσεων, είτε αντί είτε εκτός από φυσικές καταστάσεις, τις οποίες μπορείτε να δείτε ανά πάσα στιγμή από τον κάτοχο της κάρτας μέσω του διαδικτυακού ιστότοπου τραπεζικής του εκδότη. Η ειδοποίηση για τη διαθεσιμότητα μιας νέας δήλωσης αποστέλλεται συνήθως στη διεύθυνση email του κατόχου της κάρτας. Εάν ο εκδότης της κάρτας έχει επιλέξει να το επιτρέψει, ο κάτοχος της κάρτας μπορεί να έχει άλλες επιλογές πληρωμής εκτός από φυσική επιταγή, όπως ηλεκτρονική μεταφορά χρημάτων από λογαριασμό ελέγχου. Ανάλογα με τον εκδότη, ο κάτοχος της κάρτας μπορεί επίσης να είναι σε θέση να πραγματοποιήσει πολλαπλές πληρωμές κατά τη διάρκεια μιας περιόδου δήλωσης, επιτρέποντας ενδεχομένως σε αυτόν να χρησιμοποιήσει το πιστωτικό όριο της κάρτας πολλές φορές.

Σε αυτήν την εποχή μπορείτε να κατεβάσετε δωρεάν εικόνες PNG: Δωρεάν λήψη εικόνων PNG πιστωτικής κάρτας