بارکد (همچنین بارکد) نمایشگر نوری ، قابل خواندن از داده است. داده ها معمولاً چیزی راجع به شیئی که بارکد را حمل می کند ، توصیف می کنند. بارکد های سنتی به طور منظم داده ها را با تغییر عرض و فاصله خطوط موازی نشان می دهند و ممکن است به آنها خطی یا تک بعدی (1D) گفته شود. بعداً ، انواع (2D) دو بعدی ، با استفاده از رواگاگون ها و سایر الگوهای هندسی به نام بارکد کدهای ماتریس ایجاد شد ، اگرچه از میله ها به همین ترتیب استفاده نمی کنند. در ابتدا ، فقط توسط اسکنرهای نوری ویژه به نام بارکد خوان اسکن می شد. بعداً نرم افزارهای کاربردی برای دستگاههایی که می توانند تصاویر را بخوانند ، مانند تلفن های هوشمند با دوربین ، در دسترس قرار گرفت.

بارکد توسط نورمن جوزف وودلند و برنارد سیلور اختراع شد و در سال 1952 در ایالات متحده ثبت اختراع شد (ثبت اختراع 2،612،994). این اختراع بر اساس کد مورس انجام شده است که به میله های نازک و ضخیم گسترش یافته است. با این حال ، بیست سال طول کشید تا این اختراع موفق به موفقیت تجاری شود. استفاده اولیه از یک نوع بارکد در یک زمینه صنعتی توسط انجمن راه آهن آمریکا در اواخر دهه 1960 حمایت مالی شد. با استفاده از تلفن عمومی و الکترونیک (GTE) و با نام KarTrak ACI (شناسایی اتوماتیک اتومبیل) ، این طرح شامل قرار دادن نوارهای رنگی در ترکیبات مختلف بر روی صفحات فولادی است که به طرفین سهام نورد ریلی چسبانده شده است. از دو صفحه در هر اتومبیل ، یک در هر طرف ، با چیدمان نوارهای رنگی ، اطلاعات مربوط به کدگذاری مانند مالکیت ، نوع تجهیزات و شماره شناسایی استفاده شده است. صفحات توسط یک اسکنر پیاده روی ، که به عنوان مثال در ورودی یک حیاط طبقه بندی واقع شده بود ، خوانده می شد ، در حالی که ماشین در حال حرکت بود. این پروژه پس از حدود ده سال متروک شد زیرا این سیستم پس از استفاده طولانی مدت غیرقابل اعتماد شد.

بارکدها هنگامی که از آنها برای اتوماسیون سیستم های پرداخت سوپر مارکت استفاده می شدند ، از نظر تجاری موفق شدند ، کاری که تقریباً جهانی شده اند. استفاده از آنها در بسیاری از وظایف دیگر که به طور کلی به عنوان شناسایی خودکار و ضبط داده ها (AIDC) گفته می شود ، گسترش یافته است. اولین بار اسکن بارکد کد محصول جهانی در حال حاضر همه جا (UPC) در یک بسته آدامس کمپانی Wrigley در ژوئن سال 1974 بود. کد های QR ، نوع خاصی از بارکد 2D ، اخیراً بسیار محبوب شده اند.

سایر سیستم ها در بازار AIDC دچار اختلال شده اند ، اما سادگی ، جهانی بودن و هزینه کم بارکدها نقش این سیستم های دیگر را محدود کرده است ، به خصوص قبل از اینکه فناوری هایی مانند شناسایی فرکانس رادیویی (RFID) پس از سال 2000 به بازار عرضه شوند.

در سال 1948 برنارد سیلور ، دانشجوی فارغ التحصیل از انستیتوی فناوری Drexel در فیلادلفیا ، پنسیلوانیا ، ایالات متحده رئیس جمهور از زنجیره غذایی محلی ، نمایشگاه غذا را بشنوید و از یکی از معاونین خواست تا یک سیستم را تحقیق کند تا بتواند به طور خودکار اطلاعات محصول را هنگام پرداخت اطلاعات بخواند. نقره در مورد این درخواست به دوستانش نورمن جوزف وودلند گفت و آنها شروع به کار بر روی انواع سیستم ها کردند. اولین سیستم کاری آنها از جوهر ماوراء بنفش استفاده می کرد ، اما جوهر خیلی راحت محو شد و گران بود.

وودلند با اعتقاد بر اینكه این سیستم با توسعه بیشتر قابل اجرا است ، دركسل را ترك كرد ، به آپارتمان پدرش در فلوریدا منتقل شد و به كار خود روی سیستم ادامه داد. الهام بعدی او از کد مورس بود و او اولین بارکد خود را از ماسه در ساحل تشکیل داد. "من فقط نقاط و خط های باند را به سمت پایین امتداد دادم و خطوط باریک و خطوط گسترده ای از آنها ایجاد کردم." او برای خواندن آنها ، فن آوری را از موسیقی متن فیلم نوری در فیلم ها اقتباس کرد و با استفاده از یک لامپ رشته ای لامپ رشته ای 500 واتی که از روی کاغذ می درخشد ، به یک لوله فوتوultiplier RCA935 (از یک پروژکتور فیلم) در طرف دور می رسید. وی بعدا تصمیم گرفت که اگر به جای یک خط به عنوان یک دایره چاپ شود ، این سیستم بهتر کار می کند و به هر جهت امکان اسکن می دهد.

در 20 اکتبر 1949 ، وودلند و نقره درخواست ثبت اختراع را برای "طبقه بندی دستگاه ها و روش" ثبت کردند ، که در آن هم الگوهای چاپ چشم خطی و هم گاو و هم چنین سیستم های مکانیکی و الکترونیکی مورد نیاز برای خواندن کد را شرح می دادند. حق ثبت اختراع در 7 اکتبر 1952 با عنوان ثبت اختراع ایالات متحده 2،612،994 صادر شده است. در سال 1951 ، وودلند به IBM نقل مکان کرد و بطور مداوم سعی می کرد IBM را در توسعه سیستم مورد علاقه قرار دهد. این شرکت سرانجام گزارشی را در مورد این ایده مأمور ساخت ، که نتیجه گرفت که هم امکان پذیر است و هم جالب ، اما پردازش اطلاعات حاصل از آن به تجهیزات نیاز دارد که در آینده مدت زمان خاموش داشته باشد.

بارکدهایی مانند UPC به یک عنصر همه جانبه تمدن مدرن تبدیل شده اند ، همانطور که با استقبال مشتاقانه آنها توسط فروشگاه ها در سراسر جهان مشهود است. اکثر موارد به غیر از محصولات تازه از فروشگاه های مواد غذایی اکنون دارای بارکد UPC هستند. این امر به ردیابی موارد کمک می کند و همچنین مواردی را برای تعویض ترافیک با مبادله برچسب قیمت کاهش می دهد ، اگرچه فروشندگان فروشگاه اکنون می توانند بارکد خود را چاپ کنند. علاوه بر این ، کارتهای عضویت در فروشگاه های زنجیره ای خرده فروشی (که بیشتر توسط فروشگاه های مواد غذایی و فروشگاه های خرده فروشی ویژه "جعبه بزرگ" از جمله تجهیزات ورزشی ، عرضه اداری یا فروشگاه های حیوانات خانگی صادر می شود) از بارکدی برای شناسایی منحصر به فرد مصرف کنندگان استفاده می کنند و امکان بازاریابی سفارشی و درک بیشتر از مصرف کننده فرد را فراهم می کنند. الگوهای خرید در محل فروش ، خریداران می توانند تخفیف محصول یا پیشنهادات ویژه بازاریابی را از طریق آدرس یا آدرس پست الکترونیکی ارائه شده در ثبت نام دریافت کنند.

آنها به طور گسترده ای در مراکز بهداشتی و درمانی و بیمارستان مورد استفاده قرار می گیرند ، از شناسایی بیمار (برای دسترسی به داده های بیمار ، از جمله سابقه پزشکی ، آلرژی به داروها ، و غیره) گرفته تا ایجاد یادداشت های SOAP با بارکد تا مدیریت دارو. آنها همچنین برای تسهیل جدایی و نمایه سازی اسنادی که در برنامه های اسکن دسته ای به تصویر کشیده شده اند ، ردیابی سازمان گونه ها در زیست شناسی ، و ادغام کارآزموده های در حال حرکت برای شناسایی اقلام مورد وزن در یک خط نوار نقاله برای جمع آوری داده ها مورد استفاده قرار می گیرند.

آنها همچنین می توانند برای ردیابی اشیاء و افراد مورد استفاده قرار گیرند. آنها برای ردیابی اتومبیل های اجاره ای ، چمدان های هواپیمایی ، زباله های هسته ای ، نامه های ثبت شده ، پست های الکترونیکی و بسته های مورد استفاده قرار می گیرند. بلیط های بارکد به دارنده این امکان را می دهد که وارد عرصه های ورزشی ، سینما ، تئاتر ، سالن های نمایشگاه و حمل و نقل شود و از آنها برای ثبت ورود و خروج وسایل نقلیه از امکانات اجاره و غیره استفاده می شود که این امر می تواند به صاحبان سهام امکان شناسایی بلیط های کپی یا تقلب را با سهولت بیشتری فراهم کند. بارکدها به طور گسترده در نرم افزارهای کنترل کف فروشگاه استفاده می شوند که در آن کارمندان می توانند سفارشات کاری را اسکن کرده و زمان صرف شده در یک کار را ردیابی کنند.

بارکد همچنین در برخی از سنسورهای موقعیت 1D و 2D بدون تماس استفاده می شود. یک سری بارکد در برخی از رمزگذارهای خطی مطلق 1D استفاده می شود. بارکدها به اندازه کافی نزدیک به یکدیگر بسته بندی شده اند که خواننده همیشه در قسمت دید خود یک یا دو بارکد دارد. به عنوان نوعی نشانگر موثق ، موقعیت نسبی بارکد در قسمت نماینده خواننده موقعیت دقیق افزایشی را در برخی موارد با وضوح زیر پیکسل ایجاد می کند. داده های رمزگشایی شده از بارکد موقعیت درشت مطلق را می دهد. "فرش آدرس" مانند الگوی باینری هاول و الگوی دات آنوتو ، بارکدی 2 بعدی است که به گونه ای طراحی شده است که یک خواننده ، حتی اگر تنها بخش کوچکی از فرش کامل در زمینه دید خواننده باشد ، می تواند آن را پیدا کند موقعیت مطلق X ، Y و چرخش در فرش.

بارکدها 2D می توانند یک لینک به یک صفحه وب قرار دهند. ممکن است از یک تلفن همراه قادر به خواندن این الگو و مرور وب سایت مرتبط استفاده شود ، که می تواند به یک خریدار کمک کند تا بهترین قیمت مورد را در مجاورت پیدا کند. از سال 2005 ، خطوط هوایی از بارکد 2D استاندارد IATA در گذرگاه های شبانه روزی استفاده می کنند (Pass Coded Boarding Pass (BCBP)) ، و از سال 2008 بارکدهای 2D ارسال شده به تلفن های همراه گذرگاه های الکترونیکی شبانه روزی را فعال می کنند.

برخی از برنامه های بارکد از استفاده خارج شده اند. در دهه 1970 و 1980 ، کد منبع نرم افزاری گاه به گاه در بارکدی کدگذاری می شد و روی کاغذ چاپ می شد (Cauzin Softstrip و Paperbyte نمادهای بارکدی هستند که به طور خاص برای این برنامه طراحی شده اند) ، و سیستم بازی رایانه ای بارکد باتلر در سال 1991 از هر بارکدی استاندارد برای تولید آمار جنگ استفاده کرد. .

هنرمندان از بارکدهایی در هنر ، مانند بارکد عیسی اسکات بلیک ، به عنوان بخشی از جنبش پسا مدرنیسم استفاده کرده اند.

در این صفحه می توانید تصاویر PNG: بارکد PNG تصاویر را بارگیری کنید