آنارشی شرط یک جامعه ، موجودیت ، گروهی از افراد یا یک فرد مجرد است که سلسله مراتب را رد می کند. این کلمه در ابتدا به معنای رهبری نبوده است ، اما پیر ژوزف پرودون در سال 1840 این اصطلاح را در رساله خود تصویب کرد که مال چیست؟ برای اشاره به یک فلسفه سیاسی جدید: آنارشیسم ، که بر اساس انجمن های داوطلبانه ، از جوامع بدون تابعیت حمایت می کند. از نظر عملی ، هرج و مرج می تواند به محدودیت یا لغو اشکال سنتی دولت و نهادها اشاره کند. همچنین می تواند ملتی را تعیین کند (یا هر کجای زمین که ساکنان آن باشد) که هیچ سیستم حکومتی یا حکومت مرکزی ندارد. آنارشیست ها در درجه اول توسط آنارشیست ها حمایت می شوند ، افرادی که پیشنهاد می دهند دولت را با نهادهای داوطلبانه جایگزین کنند.

آنارشیسم به عنوان یک فلسفه سیاسی از جوامع خودگردان بر پایه نهادهای داوطلبانه حمایت می کند. اینها معمولاً به عنوان جوامع بی تابعیت توصیف می شوند ، اگرچه چندین نویسنده آنها را بطور خاص به عنوان مؤسساتی مبتنی بر انجمن های غیر سلسله مراتبی تعریف کرده اند. آنارشیسم وضعیت را نامطلوب ، غیر ضروری یا مضر می داند. در حالی که ضد استاتیسم مرکزی است ، آنارشیسم مستلزم اقتدار مخالف یا سازمان سلسله مراتبی در انجام کلیه روابط انسانی ، از جمله ، اما محدود به سیستم دولت نیست.

بسیاری از انواع و سنن آنارشیسم وجود دارد که همه آنها متقابل نیستند. مکاتب فکری آنارشیستی می توانند اساساً متفاوت باشند و از هر فردی از فردگرایی افراطی گرفته تا کلکسیونیسم کامل حمایت می کنند. سویه های آنارشیسم به دسته بندی های آنارشیسم اجتماعی و فردگرایی یا طبقه بندی های دوگانه مشابه تقسیم شده اند. آنارشیسم اغلب به عنوان یک ایدئولوژی چپ افراطی در نظر گرفته می شود ، و بخش عمده ای از اقتصاد آنارشیستی و فلسفه حقوقی آنارشیستی منعکس کننده تفسیرهای ضد آماری از کمونیسم ، جمع گرایی ، سندیکالیسم یا اقتصاد مشارکتی هستند. برخی از آنارشیستهای فردگرایان نیز سوسیالیست یا کمونیست هستند در حالی که برخی از آنارشیستها نیز فردگرایانه یا خودخواه هستند.

آنارشیسم به عنوان یک جنبش اجتماعی مرتباً در نوسانات محبوبیت تحمل کرده است. گرایش اصلی آنارشیسم به عنوان یک جنبش اجتماعی انبوه توسط آنارکو کمونیسم و ​​آنارک سندیکالیسم نشان داده شده است ، با آنارشیسم فردگرایی در درجه اول یک پدیده ادبی است که با این وجود بر جریانهای بزرگتر تأثیر می گذارد و فردگرایان نیز در سازمانهای بزرگ آنارشیستی شرکت می کردند. برخی از آنارشیست ها با تمام اشکال پرخاشگری ، حمایت از دفاع از خود یا عدم خشونت (آنارکو پاسیفیسم) مخالف هستند ، در حالی که برخی دیگر از استفاده از اقدامات شبه نظامی از جمله انقلاب و تبلیغات عمل در مسیر یک جامعه آنارشیستی حمایت کرده اند.

از دهه 1890 ، واژه آزادی خواهی به عنوان مترادف آنارشیسم استفاده می شد و تقریباً به طور انحصاری تا این دهه 1950 در ایالات متحده مورد استفاده قرار می گرفت. در این زمان ، لیبرالهای کلاسیک در ایالات متحده شروع به توصیف خود به عنوان آزادی خواهان کردند و از آن زمان لازم است که فلسفه فردگرایانه و سرمایه داری آنها از آنارشیسم سوسیالیستی متمایز شود. بنابراین ، اولی غالباً به آزادی گرایی راست گرایانه یا به سادگی لیبرتاریسم راست گفته می شود ، در حالی که دومی با اصطلاحات سوسیالیسم آزادیخواه ، آزادی خواهی سوسیالیستی ، آزادی خواهی چپ و آنارشیسم چپ توصیف می شود. لیبرتارین های راست به مینارشیست ها و آنارکو سرمایه داران یا داوطلبانه تقسیم می شوند. در خارج از جهان انگلیسی زبان ، آزادیخواهی عموماً ارتباط خود را با آنارشیسم چپ گرایانه حفظ می کند.

در این صفحه می توانید تصاویر PNG رایگان: لوگوی Anarchy PNG ، نماد آنارشی PNG را بارگیری کنید